Ένας από τους πιο αξιόλογους σκηνοθέτες της γενιάς του με λόγο μεστό και συγκροτημένο πίσω αλλά και μπροστά από τις κάμερες, ο Σωτήρης Τσαφούλιας εμφανίστηκε σήμερα το πρωί στην εκπομπή του ΑΝΤ1 "Πρωινό" και τοποθετήθηκε με ιδιαίτερο πάθος σχετικά με τα όσα συμβαίνουν στον χώρο του θεάτρου μετά το τσουνάμι καταγγελιών για σεξουλική -μεταξύ άλλων- παρενόχληση που τον έχει "χτυπήσει".

Μια πραγματικά συγκλονιστική τηλεοπτική στιγμή που αξίζει κανείς να δει. Στο τέλος του βίντεο, όλο το πλατό της εκπομπής χειροκροτά. Μαζί κι εμείς

Είμαι της λογικής ότι αλλάζει η κοινωνία και πρέπει να είμαστε όλοι μαζί και δικαίως πρέπει να αλλάξει. Ο λόγος που βγαίνω και μιλάω είναι για να προστατέψω αυτούς έχουν το θάρρος και βγαίνουν και μιλάνε απέναντι στις φωνές παλαιότερων που δεν αρθρώνουν τον λόγο που θα έπρεπε στην παρούσα κατάσταση.

Εγώ δεν έχω ακούσει κάποιο από τα θύματα να βγαίνει εκτός ορίων ούτε αυτούς που μιλάνε υπέρ τους. Βλέπω μια απίστευτη ηρεμία και αγάπη. Θα σταθούμε με αγάπη και στους θύτες γιατί κι εκείνοι έχουν παράπλευρες απώλειες γιατί στα θύματα θα πρέπει να υπολογίζουμε και τα παιδιά και τις γυναίκες των ανθρώπων που έκαναν αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις. Όμως δεν είναι ώρα να ασχοληθούμε με αυτούς είναι ώρα να ασχοληθούμε με τους πληγωμένους

Δεν μπορώ να συνέλθω από τη συνέντευξη του κυρίου Μοθωναίου και δεν ξέρω μήπως η συνέντευξη θα έπρεπε να ξαναπαίξει και αντί να βλέπουμε τον κύριο Μοθωναίο να βλέπουμε μια φωτογραφία του όταν ήταν 6 ετών για να μπορέσουν να καταλάβουν και αυτοί που δεν καταλαβαίνουν και λένε το “κάτσε φρόνιμα”, “δεν ξέρω ποια είναι η κυρία”, “στηρίζω μεν τα θύματα αλλά”.

Είμαι ευτυχής που ξεκινάει όλο αυτό από τον χώρο του θεάτρου. Δεν βλέπουμε τίποτα άλλο εκτός από την Αντιγόνη με τον Κρέοντα, δηλαδή την πάλη αξίας και αρχής.

Επειδή άκουσα τον όρο “ανθρωποφαγία” που δεν τον άκουσα στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου, δεν το άκουσα όταν γίνονταν καταγγελίες την εποχή που η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη η κοινωνία. Αν αυτό που κάνετε εσείς τώρα λέγεται τηλεδίκη, το να αυτοϊκανοποιείσαι μπροστά σε μία έντρομη γυναίκα που προσπαθεί να βγει από πόρτες που έχεις κλειδώσει και εσύ μπροστά σε αυτό το θέαμα όχι μόνο να διατηρείς τη στύση σου αλλά να φτάνεις και σε κορύφωση αυτό πώς ονομάζεται; Όταν βλέπεις ένα παιδί 6 ετών και γυρνάμε και λέμε ότι παραγράφηκε το αδίκημα αλλά δεν έχει παραγραφεί το δικαίωμα του δράστη να μηνύσει για συκοφαντική δυσφήμιση, το τραύμα στην ψυχή του Μοθωναίου στα πόσα χρόνια παραγράφεται;

Ακούω να μιλάμε για ανθρώπους που φέρονται να έχουν κάνει τις πράξεις αυτές και αποκαλούνται μεγάλοι καλλιτέχνες. Ποιος είναι ο μεγάλος καλλιτέχνης; Δεν υπάρχει μεγάλος καλλιτέχνης αν δεν είναι πρώτα σπουδαίος άνθρωπος. Η ανθρωπιά και η εξέλιξη συμπαρασύρει και το επάγγελμα. Εμένα με μεγάλωσαν με τη φράση να σέβεσαι τους μεγαλύτερους, τώρα που δάσκαλός μου είναι ο Σοφοκλής και βλέπω την Αντιγόνη, παίρνω μια φράση από την Αντιγόνη: «Τα έργα πρέπει να μετράς κι όχι τα χρόνια».

Ποιο θέατρο κινδυνεύει; Μετράει 3000 χρόνια. Ο “Λιάγκας” και ο “Τσαφούλιας” που δεν είναι καλά επειδή το πάτησαν για 3-4 δεκαετίες θα κινδυνέψει το θέατρο από αυτούς; Το θέατρο είναι οι άνθρωποί του.

Το ζητούμενο είναι να προσέξουμε τι λέμε απέναντι σε αυτούς που υψώνουν ανάστημα και καταθέτουν την ψυχή τους. Το “κάτσε φρόνιμα” λοιπόν πρέπει να πάει σε όσους αδυνατούν να διαχωρίσουν το φλερτ από την παρενόχληση, σε αυτούς που απέναντι σε βιασμένες ψυχές και κορμιά αναζητούν ευκαιρίες να ξεθάψουν την καριέρα τους, σε αυτόν που δεν μπορεί να παραδεχτεί το λάθος του και να ζητήσει μια συγγνώμη.

Γιατί τώρα; Άκουσα ότι ένας άνθρωπος που φέρεται να έχει κάνει όλα αυτά θα αποταθεί σε κλινική απεξάρτησης από το σεξ. Εδώ κολλάει το γιατί τώρα; Γιατί δεν αποτάθηκε στην κλινική όταν ένιωσε την πρώτη ορμή; Μετά τον πρώτο βιασμό; Μετά τον δεύτερο, τον τρίτο. Γιατί τώρα;

Αγαπάμε τη Δικαιοσύνη αλλά φτιάχτηκε από ανθρώπους και είναι ατελής.

Ο σκηνοθέτης που τραυματίζει τον ηθοποιό δεν είναι σκηνοθέτης, είναι οπερατέρ. Καλλιτέχνης δεν είναι επάγγελμα, καλλιτέχνης είναι η εξέλιξη του ανθρώπου. Ο κύριος Μοθωναίος είναι τεράστιος καλλιτέχνης όχι γιατί ασκεί την υποκριτική αλλά διότι έχει υποστεί τόση ασχήμια από το ανθρώπινο είδος και ξυπνάει κάθε πρωί και λέει στον εαυτό του ότι αξίζει τη χαρά και δέχεται την αγκαλιά ενός ανθρώπου. Αυτό είναι καλλιτεχνία. Δεν είναι να στέκεσαι στην Επίδαυρο και να τραβάς μονολόγους και να συντονίζονται οι πέτρες. Οι πέτρες και τα σανίδια δεν είναι τίποτα χωρίς τους ανθρώπους