Ο λόγος για την Μαρία Φιλίππου, η οποία μίλησε στο περιοδικό «Λοιπόν»: «Έπιασα μεγάλο πάτο, όταν “έχασα” τη μητέρα μου. Ήταν ένας νέος άνθρωπος, πολύ κοντά μας, πηγαινοερχόταν στην Κύπρο, ήταν ποιήτρια, βραβευμένη πανευρωπαϊκά. Η μάνα μου κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε… ξαφνικά, τη βρήκε η αδελφή μου… ήταν μεγάλο σοκ, δεν ήμουν προετοιμασμένη να το αντιμετωπίσω.

Το τηλέφωνό της είναι ακόμα στο κινητό μου αποθηκευμένο και λέω πολλές φορές: «Μήπως πάρω τη μαμά και το σηκώσει;». Εκεί κόβεται βίαια ο λώρος, καταλαβαίνεις τι αξίζει να θρηνείς, τι αξίζει να έχεις δίπλα σου και τη να μην έχεις. Αυτή ήταν για μένα μια πολύ δύσκολή περίοδος της ζωής μου. Νιώθω ότι υπάρχει με έναν τρόπο γύρω μου η μάνα μου, το ξέρω.

Δεν υπάρχει το σώμα και η καθημερινότητα, αλλά το πνεύμα και η ψυχή υπάρχουν. Ο θάνατος είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο, είναι το μόνο που τρέμω. Δεν διαπραγματεύομαι την ηρεμία και τη χαρά του σπιτιού μου με τίποτα. Για το μόνο πράγμα που είχα κόντρα με τα παιδιά μου είναι όταν γκρίνιαζαν».