Χαρακτηριστικά είπε: «Όπως είπε ένας φίλος, χρειάζεται ένα φύλλο για να φτιάξεις ολόκληρο δέντρο. Στη δική μου περίπτωση έφτιαξαν ολόκληρο δάσος του Αμαζονίου. Στην προηγούμενη εκπομπή, αν εκείνη τη στιγμή ένας στην τηλεόραση δεν με είχε δει ποτέ, δεν ήξερε γιατί μίλαγα και αγνοούσε παντελώς την πορεία μου στα τόσα χρόνια και τι έχει ειπωθεί σε αυτήν την εκπομπή, και αν αμέσως μετά τη φράση μου έκλεινε την τηλεόραση, σίγουρα θα μπορούσε να έχει παρεξηγήσει το νόημα των όσων είπα.
Καμιά φορά οι λέξεις από μόνες τους μπορούν να ατυχήσουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ατυχήσει ένα ολόκληρο νόημα. Εγώ μιλούσα και αναφερόμουν στον Σόιμπλε, αναφέρθηκα στον συγκεκριμένο άνθρωπο και την ώρα που μετέφερα τη σκέψη μου για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, δεν έβαλα λέξεις διαχωριστικές, να πω δηλαδή ότι συνεχίζω να μιλάω για τον συγκεκριμένο, θεωρώντας ότι όλοι καταλαβαίνουν για ποιον μιλάω», ενώ ζήτησε «όχι μόνο μία αλλά χίλιες συγνώμες».
Ακολούθως πρόβαλε δηλώσεις ανθρώπων με αναπηρία λέγοντας : «Ξέρουν οι άνθρωποι και ποιος είμαι και τι κάνω τόσα χρόνια. Εγώ δεν ενοποιώ τους ανθρώπους με βάση ένα πρόβλημα. Εγώ μιλούσα και μιλάω για τον καθένα ξεχωριστά. Ενοποιούμε τους ανθρώπους όταν έχουν ένα ζήτημα. Ρατσισμός είναι να ενοποιείς τους ανθρώπους. Και αυτό δεν το έκανα ποτέ στη ζωή μου και κατηγορούμαι για αυτό.».
Στο τέλος ξέσπασε «Που θέλουν λοιπόν να οδηγήσουν και να με οδηγήσουν; Να παραιτηθώ; Να κουραστώ; Να πω «Αι σιχτίρ» «Αι στο διάολο»; Και μα τω Θεώ θα το είχα κάνει γιατί έχω πάρα πολλά πράγματα να κάνω μπροστά μου και τα αναβάλω. Αλλά μόνο και μόνο ότι θα υποταχθώ στα καθίκια μου με απειλούν, δεν πάω πίσω. Κι όχι γιατί έχω ψυχολογία ήρωα, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου να φεύγω χωρίς να έχω πει αυτά που σκέφτομαι! Αυτό που είπε ο Πυθαγόρας:
"Το να μην λες την αλήθεια είναι σαν να κρύβεις έναν θησαυρό από τον κόσμο". Ό,τι πω, αυτό που νομίζω. Δεν είπα ότι είμαι αντικειμενικός. Λέω τη γνώμη μου, την αλήθεια που εγώ πιστεύω, με τα επιχειρήματα που φέρνω.
Δέχομαι την κριτική, δέχομαι τα σχόλια και δέχομαι και τη χολή πολλών ανθρώπων γιατί καταλαβαίνω ότι η ψυχή τους έχει μαυρίσει και ψάχνουν ένα φορτηγό να αδειάσουν τα μίση τους και την κακή τους τη ψυχή. Διατίθεμαι, δεν έχω θέμα! Αλλά δεν θα με υποχρεώσει κανένας να πίνω τα δηλητήρια του! Τα δηλητήρια επιστρέφονται! Δεν τα πίνω. Τέλος!»
