«Μετά το θάνατο της μητέρας μου συνέχισα την καθημερινότητά μου σα να μη συνέβη ποτέ, το οποίο δυστυχώς νομίζω ότι δύο χρόνια μετά είναι πρόβλημα. Υπάρχει η λογική μέσα μου που λέει ότι επειδή το περίμενα και είχα κλάψει και το αισθανθεί πολύ πριν, ίσως να έφυγε εκεί το θέμα και υπάρχει το άλλο κομμάτι που λέει ότι πρέπει να είναι κάπου μέσα μου και κάποια στιγμή θα εκραγεί. Δεν έχω ξεσπάσει ούτε μία φορά. Έχουν υπάρξει δύο στιγμές που ήθελα τη μαμά μου. Η μία ήταν όταν έπαθα το ατύχημα στο πόδι, το πρώτο βράδυ στο νοσοκομείο και η δεύτερη τη μέρα που μου ανακοινώθηκε η απόφαση από τον ANT1. Θα ήταν ο άνθρωπος που θα ήταν πιο υπεράνω. Θα μου έλεγε “ε και, μπράβο καλύτερα, πόσο καιρό το λες;”. Όταν πέθανε η μαμά μου γύρισα και έκατσα στο σπίτι μαζί της. Μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία πέρασαν δυο ώρες – ακούγεται λίγο μακάβριο. Κάθεσαι με έναν νεκρό άνθρωπο δυο ώρες; Ναι. Γιατί είναι η μαμά μου. Και της είπα αυτά που ήθελα να πω», είπε χαρακτηριστικά.

Περισσότερα στη συνέντευξή της που θα προβληθεί αυτήν την Κυριακή.