Ποια είναι τα συναισθήματα που συνοδεύουν την επιστροφή σου στο Ραδιομέγαρο; Νιώθεις δικαιωμένη;
Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από τη μια νιώθω δικαιωμένη, γιατί όλο αυτό όπως έγινε ήταν άδικο, ήταν μια ενέργεια πραξικοπηματική. Αλλά νιώθω και αμηχανία για την κατάσταση που βρήκα. Συμβαίνει να έχω φίλους και από τις δύο πλευρές. Από την άλλη νιώθω συγκίνηση, νιώθω χαρά, νιώθω άγχος και φόβο γιατί όλα τα μάτια θα `ναι στραμμένα πάνω μας, πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα. Δεν μπορείς να αλλάξεις μόνο το λογότυπο...
Και θα αλλάξει; Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έκανε λόγο για μια ΕΡΤ πολυφωνική και ανεξάρτητη...
Νομίζω ότι θα γίνει μια μεγάλη προσπάθεια. Δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη το τοπίο, γιατί υπάρχουν πολλά προβλήματα στο πώς θα οργανωθεί όλο αυτό. Το στοίχημα είναι να υπάρχουν πλουραλισμός και ανεξαρτησία. Αλλά χρειαζόμαστε χρόνο. Αυτό που συνέβη έγινε πολύ βίαια. Και ξαναμπαίνουμε βίαια. Χρειάζεται, λοιπόν, χρόνος ώστε να επουλωθούν οι πληγές και σιγά σιγά η Δημόσια Τηλεόραση να βρει τη θέση που της αξίζει.
Θα γίνεται κριτική στην κυβέρνηση; Εσύ νιώθεις ελεύθερη ως προς αυτό;
Νιώθω ελεύθερη. Θα είναι διαφορετικό για μένα μεν, αλλά θα το κάνω, γιατί αν δεν το κάνω, θα είναι απαράδεκτο από μέρους μου να αυτολογοκριθώ τη δεδομένη στιγμή. Θα το κάνω και με το παραπάνω!
Εχεις βιώσει τη λογοκρισία στην «Πρωινή ενημέρωση», από όπου ξεκίνησε και η διαδρομή σου μέσα σε όλο αυτό. Πώς ένιωσες τότε;
Λόγω της εμπειρίας όταν παρουσίαζα τα διεθνή στην εκπομπή των Λυριτζή - Οικονόμου, είχα συνηθίσει να μη με λογοκρίνει κανείς. Οταν, όμως, ξεκινήσαμε με τον Κώστα αρχίσαμε σιγά σιγά να ξεπερνάμε τα «όρια» που έβαζε η κρατική τηλεόραση. Κι επειδή το προϊόν υπήρξε πετυχημένο, γιατί άρεσε αυτό στον κόσμο να ακούει αλήθειες, μας στήριζαν όλοι, από τους αρχισυντάκτες έως τον πρόεδρο. Οταν, όμως, ήρθε η συγκυβέρνηση, άρχισαν οι παρεμβάσεις, με αποκορύφωμα τη διακοπή της εκπομπής. Ελεγα από μέσα μου ότι θα τους γυρίσει μπούμερανγκ, όπως και έγινε. Μας έκαναν ήρωες και μας έδωσαν αβάντα 10 φορές παραπάνω...
Τι αποκόμισες από όλη αυτήν την περιπέτεια της ΕΡΤ; Τι έμαθες για τους ανθρώπους;
Το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης ήταν μια πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα, παρότι δεν ήμουν μέχρι το τέλος. Εγώ έφυγα όταν ήρθαν τα ΜΑΤ. Οι πιο δυνατές στιγμές, όμως, ήταν οι πρώτες εβδομάδες που ήμασταν όλοι μαζί. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Μετά έφυγαν κάποιοι και πήγαν στη ΔΤ. Εκεί υπήρξε μια τομή. Ακόμη κι εγώ που ήμουν πιο μετριοπαθής και δεν ήμουν στον αγώνα όπως άλλοι, πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι έκαναν μια επιλογή που μας πήγε πολύ πίσω. Κάποιοι από αυτούς είναι και φίλοι μου και τους το έλεγα και τότε ότι αυτή η επιλογή τους ήταν λάθος γιατί αν δεν είχαν πάει στη ΔΤ μπορεί η ΕΡΤ να είχε ανοίξει πιο νωρίς.
Τι γνώμη έχεις για τις διαμαρτυρίες της ΠΟΣΠΕΡΤ αυτήν τη στιγμή;
Πιστεύω ότι αυτός ο αγώνας κερδήθηκε. Από εκεί και πέρα σκεφτόμαστε ότι εμείς που κάναμε αίτηση επιστρέψαμε στις δουλειές μας. Και δεν μου αρέσει που το λέω αυτό, αλλά από τη στιγμή που ανοίγει η ΕΡΤ και ξεκινάμε να κάνουμε την ΕΡΤ του μέλλοντος, όλοι πρέπει να είναι εκεί τώρα. Μαζί μας. Αυτοί που είναι απέναντι δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι κακός συνδικαλισμός.
Αν δεν είχες ζήσει όλο αυτό, θα ήσουν τόσο δυναμική αγωνίστρια στα ραδιόφωνα του «Κόκκινου» και του «Πορτοκαλί»; Μήπως οι συγκυρίες μάς κάνουν αγωνιστές;
Εννοείται. Καμιά φορά ταυτίζομαι με τις 595 καθαρίστριες που είχαν πει στον αέρα της εκπομπής, μου στο Πορτοκαλί ραδιόφωνο που τις είχα φιλοξενήσει αρκετές φορές, «να ζήσει ο Σαμαράς που μας έδωσε την ευκαιρία να έχουμε αυτήν την εμπειρία»! Αυτό λέω κι εγώ καμιά φορά, λοιπόν, γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω πράγματα που δεν θα τα είχα κάνει ποτέ.
Θα ήθελες μια ερευνητική εκπομπή για τα κινήματα όπως κάνεις στο «Πορτοκαλί»; Ή προτιμάς το μαγκαζίνο;
Μέσα από το μαγκαζίνο θα υπάρχει ρουμπρίκα για την αλληλεγγύη. Είναι πολύ σημαντικό να μάθει ο κόσμος όλα αυτά τα κινήματα που ξεπήδησαν λόγω της κρίσης, γιατί αυτά ήταν η πιο υγιής και δημιουργική αντίδραση στην κρίση. Η πρωινή ζώνη για μένα είναι ένα διάλειμμα αυτήν τη στιγμή. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να είμαι εδώ, αλλά έχει ολοκληρωθεί για μένα αυτός ο κύκλος. Πώς προλαβαίνεις να είσαι τόσο μαχητική με τρία παιδιά; Δεν προλαβαίνω. Φαντάσου ότι για δέκα χρόνια δεν έντυσα ποτέ τα παιδιά μου το πρωί για να πάνε σχολείο. Το έκανε πάντα ο Δημήτρης. Γι' αυτό ήταν χαρούμενα όταν με έδιωξαν. Ελεγαν ότι η μαμά θα μας φτιάχνει τηγανίτες για πρωινό.
ΝΑΤΑΣΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
