Τρεις μήνες μετά το γάμο της, η νεαρή ηθοποιός έρχεται αντιμέτωπη με τον χειρότερο εφιάλτη... έχασε ξαφνικά την αγαπημένη της μητέρα, Βασιλική. Όλα ξεκίνησαν την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου, όταν η 59χρονη μητέρα της, έπεσε από τις σκάλες.
Από το χτύπημα, η γυναίκα υπέστη σοβαρό τραυματισμό στην σπονδυλική στήλη και στα πλευρά. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, αλλά οι γιατροί παρόλες τις προσπάθειες τους, δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν την εσωτερική αιμορραγία.
Τέσσερις μέρες μετά, η μητέρα της Ρουμελιώτη «έφυγε» από τη ζωή, βυθίζοντας στο πένθος, τη θλίψη και τον πόνο τόσο τη νεαρή ηθοποιό, όσο και τον αδελφό της και γνωστό δημοσιογράφο, Γιώργο. Την είδηση του θανάτου της, ανακοίνωσε με ένα συγκλονιστικό και συνάμα σπαρακτικό μήνυμα μέσα από το Facebook, ο Γιώργος Ρουμελιώτης.
«Αρκεί μια στιγμή ν αλλάξει την ζωή μας για πάντα. Πολλές στιγμές σημαδεύουν την πορεία μας αλλά μια, μόνο μια, την αλλάζει ξαφνικά για πάντα! Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ο Θεός ; κάποιος θεός ; κάποια ανώτερη δύναμη ; το κάρμα ;
'Ολοι συνωμοτούν και παίρνουν μια πολύ σκληρή απόφαση! Άδικη! Αδιανόητη για να την συλλάβει ο ανθρώπινος νους... Τους συγγραφείς όμως του σεναρίου της ζωής μας δεν τους γνωρίζω, δεν κατανοώ τα κριτήρια των αποφάσεων τους, δεν πιστεύω στην μοίρα αλλά είμαι σίγουρος πια ότι δεν την ορίζω, παρά στο ελάχιστο...
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που πραγματικά ορίζουν την μοίρα των συνανθρώπων τους, συνειδητά η ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ.
Ίσως να είναι ηλίθιοι, ίσως άχρηστοι, ίσως απλά κακοί σε οτι επιλέγουν να καταπιαστούν, σίγουρα ομως είναι εγκληματίες...
Μπορώ να δεχθώ, έστω και δύσκολα, την συνωμοσία του σύμπαντος που κρίνει τις ζωές μας, όχι όμως την συνωμοσία των ηλιθίων που στερούν την ελπίδα των ανθρώπων.
Είμαι υποχρεωμένος να τους σταματήσω με όλες μου τις δυνάμεις!
Τώρα προέχει να αποχαιρετήσω ο τι πολυτιμότερο είχα, περήφανα, με δύναμη ψυχής, της δικής της ψυχής που θα μείνει αθάνατη.
Άλλωστε η ίδια επέλεξε να μείνει ανάμεσα μας, προσφέροντας ζωή με την ζωή της.
Επέλεξε να δώσει ελπίδα σε ανθρώπους που δεν γνώρισε ποτέ της, την ελπίδα που της στέρησαν μια χούφτα ηλίθιοι, τους οποίους όμως εγώ δεν συγχωρώ.
Αντίο Βασουλα μου....»
