Το τελευταίο διάστημα είναι αλήθεια ότι έχουμε διαβάσει τόσες συνεντεύξεις του Αντώνη Ρέμου, όσες δεν είχαμε διαβάσει στο παρελθόν. Κάθε εβδομάδα κι από μία συνέντευξη του αοιδού, τον οποίο (αν κρίνω από τις δηλώσεις του) κόβω να έχει πιάσει η κρίση των 40. Αλήθεια, τέτοιο ψυχοπλάκωμα δεν το έχω νιώσει με άλλες συνεντεύξεις. Διαβάζω Ρέμο και μετά σαν τον Αυλωνίτη αναρωτιέμαι:
Βρε πού πάω»; Ευτυχώς τα 40 μου αργούν ακόμη.

Τέλος πάντων, αυτό που άμα είσαι λίγο παρατηρητικός, σου κάνει εντύπωση είναι οι συχνές αναφορές (μη σου πω ότι δεν υπάρχει συνέντευξη που να μην υπάρχει αναφορά) στην Ζέτα Μακρυπούλια. Κατανοητό βεβαίως, βεβαίως, αφού οι δυο τους υπήρξαν για εφτά χρόνια ζευγάρι και μάλιστα από τα πιο πολυσυζητημένα. Αλλά πιο μεγάλη εντύπωση σου κάνει ο τρόπος που αναφέρεται σε εκείνη.

Πώς αποκαλεί ο Ρέμος την Ζέτα, της οποίας το όνομα αποφεύγει συστηματικά να πει; «Η προηγούμενη σχέση μου». Ζέτα ποτέ. Άντε καμιά φορά να πει «η τότε σχέση μου». Η Μακρυπούλια, πάλι, αποφεύγει γενικότερα να αναφέρεται σε εκείνον. Κι αν τη ρωτήσουν, απλά απαντά (όχι με μεγάλη προθυμία) χωρίς όνομα ή χαρακτηρισμό.