Από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αριστουργηματική ήταν η ερμηνεία του φέτος ως παιδόφιλου στο θεατρικό κοινωνικό θρίλερ «Νuts»! Επίσης, συζητήθηκε πολύ η εμφάνισή του δίπλα στην κόρη του Σμαράγδα Καρύδη στην τηλεοπτική σειρά «Φίλα το βάτραχό σου», ενώ τον είδαμε και σε αυτοτελή επεισόδια του «Safe sex» στο Mega. Στη συγκλονιστική συνέντευξη που έδωσε στο ΛΟΙΠΟΝ μίλησε για τα μύχια μυστικά του, τα δύσκολα χρόνια και τους παιδικούς φόβους του, ενώ για πρώτη φορά «έδειξε» και τα θολά πλάνα μιας κρίσιμης καμπής της ζωής του, που τον οδήγησε πριν από λίγα χρόνια σε μια απόπειρα αυτοκτονίας.

Το τυχερό του ξεκίνημα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη τον έχρισε αυτόματα ταλαντούχο ηθοποιό, συνεργάτη και συμπρωταγωνιστή της. Σημαντικός καλλιτέχνης και εξαιρετικά συνεπής, μου μίλησε με ευλάβεια για το θέατρο και τη φετινή επιτυχία του «Νuts» σε παραγωγή της Ηρώς Μουκίου στο θέατρο του Γιώργου Αρμένη. Μια παράσταση «face to face» με το κοινό και τον Ντίνο Καρύδη σε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο-κόντρα στην ευγενική φυσιογνωμία του, αυτόν του παιδεραστή! Το θέμα σκληρό και η ερμηνεία του ηθοποιού τόσο πιστή, που παρασύρει σκορπίζοντας αγανάκτηση στην πλατεία του θεάτρου, ενώ ταυτόχρονα ο ίδιος ρόλος δίνει αγώνα κατά της παιδοφιλίας!

Ένα τόσο περιθωριακό θέμα, που δείχνει σε όλο το μεγαλείο την οικογενειακή βία, και ιδιαίτερα ο δικός σου ρόλος πόσο ανατρίχιασαν τους θεατές;

«Αν η επιλογή όλων των έργων γινόταν με γνώμονα να μην ταράξουν ή να μη φρικάρουν, τότε δεν θα πρόσφεραν τίποτα. Το θέατρο οφείλει να καυτηριάζει, να κριτικάρει και να καταγγέλλει τα αίσχη. Το θέατρο είναι συγκίνηση, πρέπει να κάνεις τον άλλο να κλάψει από λύσσα για πράγματα σημαντικά ή να γελάσει ακόμη και με την ηλιθιότητα. Κάτι που είχε κάνει ο μεγαλοφυής Τσάρλι Τσάπλιν ως Σαρλό, ο μεγάλος αυτός λαϊκός καλλιτέχνης».

Στην Ελλάδα ποιος είναι μεγάλος «λαϊκός καλλιτέχνης»;

«Ο Λάκης Λαζόπουλος κάνει γνήσιο λαϊκό θέατρο, γιατί ανεβάζει το θεατή στη σκηνή, μιλάει μαζί του, τον κάνει να κλαίει και να γελάει, αλλά προπάντων να θυμώνει, και αυτό είναι το κυριότερο. Του κάνουν μηνύσεις, γιατί λένε ότι με τη σάτιρά του τους εξευτελίζει. Σώπα, καλέ, λέω εγώ! Πρώτοι οι ίδιοι αυτοεξευτελίζονται. Για παράδειγμα, ο κ. Κούγιας πρέπει να κάνει μήνυση στον κ. Κούγια».

Να επιστρέψουμε στο ρόλο σου

«Είναι μια αληθινή ιστορία παράνοιας, αλλά και ένα ντοκουμέντο καταγγελτικό. Δεν πίστευα ότι θα έχει τέτοια ανταπόκριση στον κόσμο. Όσο βρισκόμαστε στη σκηνή με την Ηρώ Μουκίου και την Εύα Κοταμανίδου, οι θεατές ήταν παγωμένοι και έκλαιγαν ή συμμετείχαν σαν ένορκοι».

Υπήρξε κάποια αντίδραση του κόσμου που σε σοκάρισε;

«Ναι, όταν μερικές κοπέλες ήρθαν στο καμαρίνι ταραγμένες και με το δάκρυ να τρέχει κορόμηλο και μου είπαν ότι έχουν ανάλογη εμπειρία, γιατί τις είχαν βιάσει σε παιδική ηλικία».

Πώς τα πήγες με την πρωταγωνίστρια Σμαράγδα Καρύδη στο «Φίλα το βάτραχό σου»; Είχες τρακ; Στα δύο πρώτα επεισόδια ήσουν λίγο «μαγκωμένος».

«Όταν παίζω με τη Σμαράγδα, δεν είμαι καλός ηθοποιός».

Όμως, από το τρίτο επεισόδιο και μετά «λύθηκες».

«Την πρώτη μέρα των γυρισμάτων δεν μπορούσα να μπω μέσα στο στούντιο, μέχρι που κοιταχτήκαμε με τη Σμαράγδα στα μάτια και αισθάνθηκα γαλήνη. Ένιωθα σαν να είχα βγει μόλις τώρα από τη σχολή. Επίσης, ήταν πολύ δύσκολο όταν είχαμε μια σκηνή μαζί, που έπρεπε να την κοιτάξω με αντιπάθεια. Ε, δεν μπορούσα».

Ο «Βάτραχος» πάει για δεύτερη χρονιά. Θα έχουμε αναπάντεχες εξελίξεις;

«Στο τελευταίο επεισόδιο που θα προβληθεί μέσα στον Ιούνιο τα βροντάω και φεύγω από τη σχέση μου με το γιο μου. Του λέω δεν θέλω πια να έχω σχέση μαζί σου, ξέχασέ με. Και παίρνουν άλλη τροπή τα πράγματα».

Ποια είναι η γνώμη σου, να δούμε τη ζωή της Αλίκης στη μικρή οθόνη;

«γιατί όχι; Βέβαια, υπό έναν όρο: ότι θα είναι μια σοβαρή δουλειά και θα σεβαστούν την ιστορία αυτής της μυθικής γυναίκας. Όμως, αν κάνουν focus στην ερωτική ζωή της, είναι σίγουρο ότι το σίριαλ είναι καταδικασμένο. Δεν θα μου άρεσε καθόλου να δω κάτι τέτοιο, γιατί η Αλίκη είναι ένα ανεπανάληπτο φυσικό φαινόμενο και μόνο το έργο της μας ενδιαφέρει».

Η Κατερίνα Παπουτσάκη, η οποία είχε επιλεγεί για το ρόλο, μοιάζει με την Αλίκη Βουγιουκλάκη;

«Δεν μοιάζει καθόλου με την Αλίκη. Η Βουγιουκλάκη ήταν ένα θηλυκό αλλιώτικο. Δεν ξέρω αν θα βρεθεί κάποια που να της μοιάζει μετά από χρόνια Βέβαια, η Κατερίνα Παπουτσάκη είναι μια πολύ καλή ηθοποιός και τώρα της δίνεται η μεγάλη ευκαιρία για να δείξει τις υποκριτικές της δυνατότητες».

Η Αλίκη είχε και κάποιο άλλο ταλέντο που δεν το ξέρουμε;

«Είχε τρομερή διαίσθηση. Όταν παίζαμε το έργο Η κόρη μου η σοσιαλίστρια κι ενώ όλοι οι ηθοποιοί ήμασταν στη σκηνή, κάποιος από το προσωπικό του θεάτρου βρήκε την ευκαιρία και μπαίνοντας στα καμαρίνια, έκλεψε ό,τι βρήκε. Όταν ήρθε η αστυνομία, η Αλίκη βγήκε από το καμαρίνι και σηκώνοντας το δάχτυλό της έδειξε κάποιον λέγοντάς του: Εσύ το έκανες!. Και πραγματικά ήταν αυτός! Μείναμε όλοι άναυδοι!».

Παρά το ότι είχες σταθεί τυχερός από την αρχή της καριέρας σου, ποτέ δεν ήσουν ο άνθρωπος που κυνηγούσε τη δόξα και τα χρήματα.

«Γιατί είμαι λίγο φευγάτος, από άμυνα. Ντρεπόμουν και φοβόμουν μήπως ενοχλήσω, γιατί είμαι ευαίσθητος άνθρωπος. Ήταν λάθος μου, γιατί θα μπορούσα να έχω κάνει περισσότερα πράγματα. Όπως έχω μετανιώσει που μια μέρα που κατέβηκα τα σκαλιά του Θεάτρου Τέχνης για να δω τον Κουν και στο έβδομο σκαλί λιγοψύχησα. Σήμερα λέω ας πήγαινα και ας με απέρριπτε».

Είσαι άνθρωπος «ψαγμένος»;

«Ναι. Πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλες διαστάσεις και δεν νομίζω ότι όλα τελειώνουν την ημέρα που πεθαίνει κανείς».

Τι φοβάσαι πολύ;

«Φοβάμαι την πείνα πιο πολύ από το θάνατο. Ζούσα από παιδί με αυτή τη φοβία και την κουβαλάω ακόμη και σήμερα. Μεγάλωσα με το φόβο του σπιτονοικοκύρη που ερχόταν να ζητήσει το νοίκι και δεν είχαμε να το πληρώσουμε. Μέναμε σ' ένα δωμάτιο 2x3, που είχε χώμα κάτω αντί για πάτωμα και όταν έβρεχε, βγαίναμε έξω για να μη βραχούμε, επειδή έσταζε το χαρτόνι που είχαμε για στέγη. Το σπίτι ήταν απέναντι από το σχολείο και γύριζα κλαίγοντας, γιατί περίμενα να φύγουν όλες οι τάξεις, επειδή ντρεπόμουν να με βλέπουν να μπαίνω στο κοτέτσι. Ο φόβος της πείνας έρχεται συνέχεια στα όνειρά μου. Γι αυτό δεν τόλμησα, δεν ρίσκαρα να κυνηγήσω μεγαλύτερα πράγματα στην καριέρα μου και βολευόμουν με τα λίγα και έλεγα να μην τα χάσω κι αυτά. Δεν είχα το θάρρος να δουλέψω με τον Κουν χωρίς να πληρώνομαι ή να παίρνω λίγα. Ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος, αλλά εάν δούλευες μαζί του, δεν μπορούσες να συμμετάσχεις σε σινεμά, θέατρο ή τηλεόραση. Εγώ είχα ανάγκη το μεροκάματο, γιατί έπρεπε να ζήσω. Έκανα και δουλειές που δεν θα ήθελα να είχα κάνει ποτέ. Άλλοι ηθοποιοί, που ήταν παλικάρια, είπαν όχι και πείνασαν και δυστύχησαν. Εγώ δεν μπορούσα να αντέξω την πείνα».

Ποιος σου άνοιξε την «πόρτα» του θεάτρου;

«Όταν τελείωσα το γυμνάσιο, έκανα πάρα πολλές και σκληρές δουλειές, ώσπου ένας φίλος μου κομπάρσος μου είπε: Γιατί να βγάζεις ένα δεκάρικο; Έλα μαζί μου να βγάλεις 100 δραχμές. Και πήγα κομπάρσος. Έτσι με ανακάλυψε ο Αλέκος Σακελλάριος, που μου πρότεινε να πάω στη δραματική σχολή στην οποία ήταν διευθυντής. Πήγα, δεν είχα τίποτα να χάσω. Όταν αποφοίτησα, βρέθηκα αμέσως στη Βουγιουκλάκη».

Υπήρξε στη ζωή σου κάποια στιγμή που «αποσυνδέθηκες» από τη λογική λόγω της μεγάλης ευαισθησίας σου, με αποτέλεσμα αυτό να σου βγει σε κακό;

«Ναι, είχα φτάσει στην αυτοκτονία πριν από λίγα χρόνια. Και μου είπε ο γιατρός: Ένας πόντος είναι η ζωή κι εσύ θέλεις να την κάνεις μισό;».

Γιατί ήθελες να βάλεις μοιραίο φινάλε στη ζωή σου;

«Για κάποιους λόγους και από υπέρμετρη ευαισθησία ή ακόμη και από έλλειψη υπομονής το έκανα. Εκείνες τις στιγμές ήμουν στο εξοχικό στο Κιάτο και ένιωθα σαν να είχα χαθεί σε ένα σκοτεινό τούνελ. Τότε άρχισα να πίνω τα χάπια το ένα πίσω από το άλλο. Ευτυχώς, με πήγανε αμέσως στο νοσοκομείο της Κορίνθου και με προλάβανε. Την ίδια στιγμή που βρέθηκα στο σταυροδρόμι το είχα μετανιώσει. Έπρεπε να δω τη γέφυρα στην άκρη του γκρεμού και να μην πέσω στο χάος. Μετά από αυτό είμαι υπέρ της ζωής και χαίρομαι πάρα πολύ που με προλάβανε».

Τι είναι αυτό που θέλεις να κάνεις ώστε να έχεις ολοκληρωμένη γεύση της ζωής;

«Δεν έχω κάνει ταξίδια. Θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον πλανήτη, να δω πού τελειώνει το σύμπαν».