Με χαρακτηριστικό γνώρισμα τις κόκκινες σόλες και τα πανύψηλα τακούνια, οι δημιουργίες του Γάλλου σχεδιαστή Κριστιάν Λουμπουτέν (Christian Louboutin), εμπνευσμένες από την ατμόσφαιρα των καμπαρέ, έχουν κατακτήσει τον κόσμο. Είναι λογικό, αφού μεταμορφώνουν το γυναικείο πόδι σε αντικείμενο πόθου.
Σε ηλικία 11 ετών, είδε ένα σκίτσο στο παρισινό Μουσείο Τεχνών της Αφρικής και της Ωκεανίας: Μια γυναικεία γόβα στιλέτο διαγραμμένη από ένα κόκκινο Χ, μια προειδοποίηση ότι απαγορεύονταν τα ψηλά τακούνια για να μη φθαρεί το πάτωμα του μουσείου. Αυτό το σκίτσο φαίνεται να έπαιξε ρόλο στο ότι ο Christian Louboutin, στη μετέπειτα καριέρα του, έγινε ο υπέρμαχος των ψηλών τακουνιών. Για τον Γάλλο σχεδιαστή, δεν υπάρχει όριο στο ύψος του τακουνιού ούτε, όμως, και στην αποτύπωση της θηλυκότητας.
Τη δεκαετία του ’80, ο νεαρός Christian έπιασε δουλειά στο πιο διάσημο καμπαρέ της γαλλικής πρωτεύουσας, τα Folies Bergeres. Η ατμόσφαιρα, τα κοστούμια, η λάμψη και οι γυναίκες που έμοιαζαν με παραδείσια πουλιά τυπώθηκαν για πάντα στη μνήμη του. Σήμερα, όταν σχεδιάζει τις κολεξιόν του, φέρνει στο νου του εκείνες τις χορεύτριες. Από το 1995 και μετά, οι δημιουργίες του παρελαύνουν στα shows πολλών οίκων, μεταξύ των οποίων οι Chloe, Azzaro, Diane Von Furstenberg, Victor & Rolf, Givenchy και Lanvin.
Oπως όμως έχει δηλώσει ο ίδιος, δεν είναι απλώς σχεδιαστής υποδημάτων, αλλά καλλιτέχνης. Κάτι που επιβεβαίωσε και η έκθεση Fetish (2007), καρπός συνεργασίας με τον σκηνοθέτη David Lynch. Αφήνοντας στην άκρη την πραγματικότητα, ο Louboutin σχεδίασε πέντε ζευγάρια παπούτσια, τα οποία στη συνέχεια φωτογραφήθηκαν από τον Lynch. Πέντε ακραίες δημιουργίες με μυτερά τακούνια 26 πόντων, μπαλαρίνες με διάφανες σόλες, γόβες με αγκάθια ή με «σιαμαία» τακούνια. Μια βιτρίνα με τις δημιουργίες του, πάντως, αντανακλά πλήρως τη φιλοσοφία του: Αντιμετωπίζει τα παπούτσια του σαν κοσμήματα, φτιαγμένα για την αιωνιότητα.
Βλέπω ότι φοράτε αθλητικά. Εχετε πολλά παπούτσια; Ναι, έχω μια τεράστια συλλογή. Περίπου 300 με 400 ζευγάρια, υποθέτω.
Ποτέ δεν πετάω παπούτσια, αυτό είναι το ένα. Και το δεύτερο: Αγαπώ τα καινούρια. Αλλά μόλις αποκτήσουν έστω και το παραμικρό γδάρσιμο, υποβαθμίζονται σε άλλη κατηγορία. Εξακολουθούν, βέβαια, να μου αρέσουν, αλλά δεν είναι το ίδιο.
Πιστεύετε ότι οι άντρες χρειάζονται περισσότερα από έξι ζευγάρια παπούτσια;
Φυσικά και όχι. Από πρακτική άποψη, ένας άντρας χρειάζεται δύο ζευγάρια βραδινά παπούτσια, δύο αθλητικά, ένα ζευγάρι loafers, δύο ζευγάρια μπότες και κάτι για την παραλία. Οτιδήποτε πέρα από αυτό είναι εμμονή.
Προφανώς, εσείς έχετε εμμονή.
Πιθανόν. Αγοράζω και πολλές γραβάτες, παρόλο που δεν τις φοράω. Η αλήθεια είναι ότι θα μου άρεσε να τις φοράω, αλλά έπειτα από λίγη ώρα νιώθω να ασφυκτιώ. Μου αρέσουν τα χρώματα, τα υφάσματα, η αίσθηση της αφής, τα σχέδια...
Γιατί οι γυναίκες αγοράζουν πολλά παπούτσια, ενώ οι άντρες όχι;
Οι άνδρες έχουν διαφορετική συμπεριφορά. Αγοράζουν παπούτσια με στόχο να τα φορέσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, τα καθαρίζουν, τα γυαλίζουν με αγάπη, τα θεωρούν επένδυση. Οι γυναίκες, πάλι, ορίζουν τη γλώσσα του σώματος μέσω των παπουτσιών. Παρόλο που το παπούτσι είναι ερωτικό φετίχ, μια γυναίκα δεν χρειάζεται να είναι φετιχίστρια για να της αρέσουν τα ψηλά τακούνια. Αλλωστε τα τακούνια χαρίζουν στο γυναικείο σώμα καμπύλες. Ετσι, όσες πειραματίζονται με τα παπούτσια ουσιαστικά «παίζουν» με τη σεξουαλική αύρα τους.
Christian Louboutin, Roger Vivier, Manolo Blahnik, Pierre Hardy. Δεν είναι ενδιαφέρον που όλοι οι κορυφαίοι σχεδιαστές γυναικείων παπουτσιών είναι άνδρες; Γιατί;
Οι άνδρες που σχεδιάζουν μόδα για γυναίκες σκέπτονται πιο αφηρημένα. Οι γυναίκες, πάλι, είναι προκατειλημμένες και σκέφτονται συνεχώς: Είναι άνετο; Πώς θα νιώθω φορώντας το; Εμείς δεν χάνουμε τον καιρό μας με τέτοια πράγματα και έτσι βουτάμε κατευθείαν στον κόσμο της φαντασίας και της αισθητικής. Και μάλλον αυτό είναι προτέρημα.
Πάντως, τα ψηλά τακούνια ήταν ανέκαθεν θέμα αντιπαραθέσεων...
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα ψηλά τακούνια και η θηλυκότητα έχουν προκαλέσει τόσο αρνητικά σχόλια και γιατί οι γυναίκες που απολάμβαναν τη θηλυκότητά τους είχαν θεωρηθεί ηλίθιες ή αφελείς. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που δεν υφίσταται πια τέτοιο θέμα. Στην αρχή της δεκαετίας του ’90 οι γυναίκες με ψηλά τακούνια είχαν χαρακτηριστεί αντικείμενα, ύστερα ευνουχισμένες και μετά δυναμικές. Ευτυχώς, όλα αυτά εξαφανίστηκαν. Καμία γυναίκα πλέον δεν φοράει ψηλά τακούνια επειδή θέλει να ανήκει σε κάποια ομάδα. Τα φοράει γιατί είναι ο εαυτός της και γιατί της δίνουν αυτοπεποίθηση.
Είχατε πει κάποτε ότι αυτό που κάνετε δεν είναι μόδα. Τι είναι τότε;
Oταν σχεδιάζω ένα παπούτσι, δεν σκέφτομαι ποτέ τη μόδα. Δεν με ενδιαφέρουν οι μηχανισμοί της βιομηχανίας της μόδας, ακόμα και αν εξαρτώμαι από αυτήν. Εμένα πάντοτε με ενδιέφεραν οι χορεύτριες, τα κορίτσια των καμπαρέ και των music halls. Ηθελα να σχεδιάζω παπούτσια για εκείνες.
Σχεδιάζετε περίπου 150 ζευγάρια τη σεζόν. Ποιο είναι το εργασιακό σας πλάνο;
Δεν έχω κανένα συγκεκριμένο τυπικό, εκτός του ότι απομονώνομαι εντελώς δύο φορές τον χρόνο. Σε ένα ζεστό μέρος για την καλοκαιρινή συλλογή και σε ένα κρύο για τη χειμερινή. Πέρσι τον χειμώνα, πήγα στο εξοχικό μου, στη Βρετάνη. Αντίστοιχα, για να σχεδιάσω την καλοκαιρινή συλλογή, πηγαίνω στο σπίτι μου στην Αίγυπτο. Αυτήν τη φορά κατέφυγα στη Βραζιλία, στο σπίτι ενός φίλου.
Και τι συμβαίνει; Απλά κάθεστε και σχεδιάζετε;
Εμπνέομαι από εμπειρίες, εντυπώσεις, φωτογραφίες που έχω δει στο παρελθόν. Βασίζομαι πολύ στο φίλτρο του μυαλού μου και τη μνήμη μου. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην έμπνευση και τις αντιγραφές. Και δεν σημαίνει ότι θα κάνω μια κολεξιόν που θα ονομάζεται Samba, μόνο και μόνο επειδή βρίσκομαι στη Βραζιλία.
Σκέφτεστε κάποια γυναίκα συγκεκριμένα όταν σχεδιάζετε;
Οχι, αυτό δεν λειτουργεί αφού καμία γυναίκα δεν είναι το ίδιο άτομο όλες τις ώρες. Μεγάλωσα με τέσσερις αδερφές, αλλά έχω την εντύπωση ότι ήταν σαράντα.
Ποιο είναι το πιο extravagant παπούτσι που έχετε σχεδιάσει;
Ηταν για έναν πελάτη στην Ασία. Δεν υπήρχε οικονομικό όριο. Ηθελε το παπούτσι να έχει ρουμπίνια, οπότε γέμισα τη σόλα και όλο το παπούτσι με ρουμπίνια. Τον προειδοποίησα ότι θα κατέστρεφε οποιοδήποτε πάτωμα. Μου απάντησε ότι θα φοριόντουσαν μόνο στο κρεβάτι.
Kαι ποιο είναι το πιο sexy χρώμα παπουτσιού;
Στο χρώμα του δέρματος, όταν το πόδι και το παπούτσι «λιώνουν» το ένα μέσα στο άλλο. Αν μια γυναίκα θέλει να αγοράσει δύο ζευγάρια παπούτσια μόνον, το ένα πρέπει να είναι μαύρο και το άλλο στο χρώμα του δέρματος.
Τα ψηλά τακούνια δεν είναι φτιαγμένα για το ανθρώπινο πόδι. Τελικά το κάλλος προϋποθέτει και πόνο;
Λίγος πόνος πάντα σου υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να κρατάς την αυτοκυριαρχία σου. Μπορεί να πιεστείς, αλλά τι είναι αυτό μπροστά στην απόλαυση του να περπατάς στη ζωή με σιγουριά και κομψότητα; Είναι σαν μια καλή σχέση. Στο όνομα της αγάπης, θα αποδεχτείς και ορισμένα επώδυνα πράγματα.
Τι απαλύνει τον πόνο;
Εξαρτάται από τη γυναίκα: Αν πονάει συνεχώς, βγάζει φουσκάλες ή παραπατάει, ίσως θα έπρεπε να ξεχάσει τέτοιου είδους παπούτσια. Αλλά αν έχει θέληση, θα βρει έναν τρόπο να προσπεράσει τα εμπόδια. Ακόμα κι αν αυτός είναι μια βότκα με τόνικ.
Highlights
* Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1964.
* Η πρώτη του δουλειά ήταν στο διάσημο παρισινό καμπαρέ Folies Bergeres (1980-1986).
* Εμαθε την τέχνη του υποδηματοποιού στους οίκους Chanel, Υves Saint Laurent και Maud Frizon, όπου εργαζόταν ως freelancer τη δεκαετία του ’80.
* Το 1992 ιδρύει τον οίκο Christian Louboutin και ανοίγει την πρώτη του μπουτίκ στο Παρίσι.
* To 2008 το Fashion Institute of Technology της Νέας Υόρκης τού αφιερώνει την έκθεση Sole Desire: The Shoes Οf Christian Louboutin.
* Σήμερα έχει 12 μπουτίκ, ενώ τις δημιουργίες του μπορεί κανείς να τις βρει σε 46 χώρες.
* Στην μπουτίκ Christian Louboutin της οδού Jean-Jacques Rousseau 19, στο Παρίσι, ο σχεδιαστής υπογράφει αυτοπροσώπως τις δημιουργίες του, αφού το ατελιέ του βρίσκεται ακριβώς στο διπλανό κτίριο.
* Tο 2002 σχεδίασε ένα ζευγάρι για το αποχαιρετιστήριο show υψηλής ραπτικής του Yves Saint Laurent. Ονομάστηκε Christian Louboutin for Yves Saint Laurent Haute Couture 1962 - 2002. Είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος οίκος συνέδεσε το όνομά του με κάποιον άλλον σχεδιαστή.
Από τον Thomas Barnthaler / Suddeutsche Zeitung Magazin/ The Interview People
Απόδοση Μάρθα Κορινθίου
