Τον δέκατο πέμπτο αιώνα, όταν ο Πορτογάλος βασιλιάς οικειοποιήθηκε τον ρόλο του «εξερευνητή», άλλαξε παράλληλα την πορεία των διατροφικών πρακτικών και συνηθειών όχι μόνο στη χώρα του, αλλά και σε όλον τον κόσμο. Aκολουθώντας τη διαταγή του «να φέρνουν πίσω στη μητέρα γη κάθε νέο φυτό και ζώο που ανακάλυπταν», οι εξερευνητές έκαναν τις μεγαλύτερες ανταλλαγές επιλέγοντας να φέρουν στην Ευρώπη τα νέα αγαθά και από εκεί να στείλουν στις αποικίες τους τα υλικά που θεωρούσαν πως έλειπαν για να σχηματιστεί το πλήρες διατροφικό παζλ. Kαμία άλλη διαδικασία σε όλη την Iστορία δεν έχει επηρεάσει τόσο πολύ την παγκόσμια μαγειρική. Eτσι μπορεί να ερμηνευτεί και η παράξενη αδυναμία που έχουν οι Πορτογάλοι σε πράγματα εντελώς διαφορετικά, όπως είναι η κανέλα και το κάρι. Λατρεύουν, επίσης, τις ελιές και το ελαιόλαδο, τα γλυκά και τα αρτοσκευάσματα κάθε είδους, αλλά περισσότερο από όλα αγαπούν τα ψάρια και το χοιρινό κρέας, τα οποία συνδυάζουν σε όλες τις επαρχίες τους με υπέροχους τρόπους.

O μπακαλιάρος είναι το εθνικό τους φαγητό από τον δέκατο έκτο αιώνα, όταν οι Πορτογάλοι ψαράδες τον έλιαζαν και τον συντηρούσαν με αλάτι μέχρι να φτάσουν στις ακτές του σημερινού Kαναδά. Μαγειρεύεται με πάρα πολλούς τρόπους, όπως και το χταπόδι και τα οστρακοειδή. Μαζί με τη σαρδέλα και τον κολιό, συμπληρώνουν μια ιδιαίτερα υγιεινή διατροφική πρακτική.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ