Λέμε ότι τα τηγανητά έχουν περισσότερες θερμίδες από τα βραστά ή τα ψητά, αλλά αν γνωρίζουμε τον σωστό τρόπο τηγανίσματος, τότε γίνονται πιο ελαφριά χωρίς να χάσουν τη νοστιμιά τους. Ετσι, δεν θα χρειαστεί να στερηθούμε αυτήν τη γευστική απόλαυση!
Τραγανιστά και νόστιμα!
Για να γίνουν τραγανιστά τα τηγανητά μας υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να τα τυλίξουμε πριν τα τηγανίσουμε:
Το αλεύρωμα: συνήθως χρησιμοποιείται στα καλαμαράκια, στις μαρίδες, στο γαύρο, στα μπαρμπούνια, στην αθερίνα, στα διάφορα λαχανικά αλλά και στο τυρί σαγανάκι. Αλευρώνουμε τις τροφές από όλες τις πλευρές, τινάζουμε το περιττό αλεύρι για να μη δημιουργηθούν γρομπαλάκια την ώρα του τηγανίσματος και στη συνέχεια τα ρίχνουμε σε καυτό λάδι.
Το πανάρισμα: χαρίζει μία ιδιαίτερα ροδοψημένη κρούστα στα τηγανητά. Αλευρώνουμε τις τροφές, στη συνέχεια τις βουτάμε σε χτυπημένο αβγό και κατόπιν σε φρυγανιά τριμμένη. Πολύ ωραία πανέ μπορούν να γίνουν το φιλέτο κοτόπουλου ή ψαριού, το σνίτσελ, τα μανιτάρια, τα μύδια αλλά και οι μπανάνες.
Ο χυλός: ή το λεγόμενο κουρκούτι. Θεωρείται τέχνη και ο κάθε μάγειρας έχει τον δικό του τρόπο να τον παρασκευάζει γι αυτό και υπάρχουν πολλές παραλλαγές.
Στο χυλό μπορεί να προστεθεί γάλα ή αβγό, εάν θέλουμε να του δώσουμε περισσότερη υπόσταση. Εάν πάλι θέλουμε να φουσκώσει, μπορούμε αντί για νερό να προσθέσουμε μπίρα.
Φυσικά, δεν ξεχνάμε να προσθέσουμε το αλάτι στο χυλό, ακόμα και εάν έχουμε φρούτα όπου εκεί προσθέτουμε λίγο.
Ο χυλός είναι ιδανικός για τα λαχανικά, όπως τα κολοκυθάκια, τις μελιτζάνες, για τα θαλασσινά όπως τις γαρίδες, τις καραβίδες, για ψάρια όπως τον μπακαλιάρο και τον γαλέο, αλλά ακόμα και για τις τηγανητές ελιές.
Τα φρούτα επίσης, όπως οι μπανάνες, τα μήλα, ο ανανάς, τα σταφύλια, τα αχλάδια, τα φρέσκα σύκα αλλά ακόμα και τα δαμάσκηνα βουτηγμένα στον χυλό τηγανίζονται και γίνονται πεντανόστιμα.
Για τις μυρωδιές του λαδιού:
Εάν θέλουμε να ξαναχρησιμοποιήσουμε το λάδι και να εξουδετερώσουμε τη μυρωδιά του, μπορούμε να τηγανίσουμε μέσα σε αυτό ένα κρεμμύδι. Αυτό θα απορροφήσει τις μυρωδιές και το λάδι θα γίνει πάλι άοσμο.
Του κόσμου το τηγάνι!
Στην Ελλάδα: Το τηγάνι, αγαπημένο σκεύος για τους ελληνικούς μεζέδες. Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς! Από τα κεφτεδάκια, τους κολοκυθοκεφτέδες, το μαριδάκι; Βεβαίως, ένα περιζήτητο και παραδοσιακό μας πιάτο είναι ο τηγανητός γαλέος ή μπακαλιάρος στο κουρκούτι! Συνοδεύεται απαραιτήτως με σκορδαλιά.
Στη Νότια Αμερική: γεννήθηκε το ξακουστό Φράιντ Τσίκεν (Fried Chicken) σε διάφορες μορφές που πανάρεται με αλεύρι και χοντροκομμένη γαλέτα. Συνηθίζεται πλέον σε όλο τον κόσμο, όπου ο καθένας έχει και τη δική του εκδοχή.
Στην Κίνα: αλλά και σε άλλες ασιατικές χώρες, συνηθίζουν το τηγανητό ρύζι στο οποίο προσθέτουν, ανάλογα με τη συνταγή αλλά και την περιοχή, μία μεγάλη ποικιλία υλικών, όπως λαχανικά, θαλασσινά, κρεατικά και αβγό.
Στην Αγγλία: το γνωστό φις εντ τσιπς (Fish and Chips) που δεν είναι άλλο από ψάρι τηγανητό με πατάτες τηγανητές.
Στην Ιταλία: μία γνωστή σπεσιαλιτέ είναι το Φρίτο Μίστο (Fritto misto), που γίνεται με διάφορα ψάρια, θαλασσινά ή κρεατικά που τυλίγονται με χυλό και τηγανίζονται στη συνέχεια. Αυτό το πιάτο γίνεται και με λαχανικά.
Στην Ιαπωνία: το διάσημο πιάτο Τεμπούρα (Tempura) δεν είναι άλλο από ψάρια, θαλασσινά ή λαχανικά τυλιγμένα στο κορόμο (koromo), το γιαπωνέζικο κουρκούτι που γίνεται με αλεύρι, αβγό και νερό παγωμένο.
Στη Γαλλία: τα γνωστά Μπενιέ (beignets) είδος τηγανίτας που γίνονται άλλοτε γλυκά άλλοτε πάλι αλμυρά. Γεμίζονται με φρούτα ή με τυρί, ζαμπόν, πατάτα.
Τα απαραίτητα σκεύη για το τηγάνισμα: Η ηλεκτρική φριτέζα είναι η ιδανική για το τηγάνισμα γιατί έχει το πλεονέκτημα να διαθέτει θερμοστάτη που κρατά το λάδι στη σωστή θερμοκρασία. Επιπλέον, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το λάδι και για άλλα τηγανίσματα, αρκεί να το φιλτράρουμε κάθε φορά. Μία άλλη καλή λύση είναι η κατσαρόλα με το ειδικό καλαθάκι. Εάν δεν διαθέτουμε όμως φριτέζα, μπορούμε να τηγανίσουμε θαυμάσια σε ένα βαθύ τηγάνι. Απαραίτητη είναι και η τρυπητή κουτάλα για να αφαιρούμε τα τηγανητά από το λάδι και να στραγγιστεί το περίσσευμα του λαδιού.
Για το τηγάνισμα χρησιμοποιούμε: Ελαιόλαδο, σπορέλαια όπως σογιέλαιο, αραβοσιτέλαιο ή ηλιέλαιο αλλά και μαργαρίνη για τα κρεατικά.
Η σωστή θερμοκρασία του λαδιού: Εάν έχουμε σπορέλαια, τότε η θερμοκρασία του λαδιού δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τους 180C.
Συνιστούμε λάδι ελιάς γιατί μπορεί να φτάσει υψηλότερη θερμοκρασία (μέχρι τους 210C)
Υπέροχα τηγανητά γίνονται: Τα λαχανικά, τα ψάρια, τα θαλασσινά, το κοτόπουλο, το κρέας και τα εντόσθια. Ακόμα θαυμάσια τηγανητά γίνονται τα τυροπιτάκια, το τυρί σαγανάκι, τα αβγά, το ψωμί, τα φρούτα, αλλά και τα γλυκά όπως οι λουκουμάδες, οι δίπλες, οι κρέπες και οι τηγανίτες.
Γνωρίζατε ότι: Οι Ιταλοί πολλές φορές για το Φρίτο Μίστο χρησιμοποιούν για το χυλό αντί για αλεύρι από σιτάρι, αλεύρι από ρεβίθια. Επίσης, ένα πιάτο που συνηθίζουν είναι τα τηγανητά χόρτα με λάδι στα οποία έχουν προσθέσει μία σκελίδα σκόρδο.
Οι Αμερικανοί για να τυλίξουν τα λαχανικά πριν τα τηγανίσουν χρησιμοποιούν συχνά πουρέ από πατάτα.
Το κινέζικo κουρκούτι συνήθως γίνεται από κορνφλάουρ και ασπράδια αβγών.
