Ο ελληνικός καφές - γιατί εμείς ελληνικό τον γνωρίσαμε, ελληνικό θα το λέμε - είναι μερακλήδικος, θέλει μεράκι, υπομονή, ποιότητα και παράδοση!

Κάποιοι λένε πως είναι η σωστή φωτιά ή χόβολη που κάνει όλη τη δουλειά, άλλοι η δοσολογία κι οι μερακλήδες που προτάσσουν την τεχνική! Θυμάμαι ακόμη την πρώτη μου επίσκεψη στην Κωσνταντινούπολη και το επτασφράγγιστο μυστικό που μου αποκάλυψε μια γιαγιά Πολίτισσα από τις ελάχιστες που κατάφεραν να μείνουν.

Το μυστικό για καλό χαρμάνι κορίτσι μου μου είχε πει είναι χαμηλή φωτιά, καλό μπρίκι, υπομονή και αργές κινήσεις.

Όσο για το πραγματικό μυστικό της δεν ήταν άλλο από.... διπλός κόπος ή για τηνμ ακρίβεια διπλό μεράκι! Μισή μισή την έφτιαχνε τη δόση η γιαγιά για να φτιάχνει πλούσιο χαρμάνι. Δεν την ενδιέφερ ο χρόνος, ούτε η ευκολία. Το ζητούμενο ήταν ένας καλός μερακλήδικος παραδοσιακός καφές. Για τους βιαστικούς είναι το... νεροζούμι.

Ειλικρινά δε ξέρω αν αυτός είναι ο σωστός τρόπος παρασκευής καφέ, αλλά κάθε φορά θυμάμαι το μυστικό της γιαγιάς: ο καλός καφές θέλει υπομονή κι αργές κινήσεις. Και σε πείσμα των καιρών που θέλει εσπρέσσο, καπουτσίνο ή φίλτρου αυτόν που εμείς ονομάζουμε γαλλικό - που μόνο γαλλικός δεν είναι φυσικά! Αρκεί να ζητήσεις french coffee στο Παρίσι κι όλοι θα σε κοιτούν με γουρλωμένα μάτια ή θα σου προσφέρουν έναν κλασικό expresso όπως συνηθίζουν ν΄αναφέρονται στο εσπρεσάκι - φαίνεται πως η γνώση του καλού ελληνικού καφέ έχει μεταλαμπαδευτεί και στη νέα γενιά.

Πρόσφατα έμαθα μάλιστα πως έχουμε παράδοση σε πρωταθλητές του καφέ στο μπρίκι! Στον παγκόσμιο διαγωνισμό Cezve/ Ibrik οι διαγωνιζόμενοι δίνουν τον αγώνα του σωστού καφέ κι οι Έλληνες μετρούν τις νίκες τη μία μετά την άλλη και συγκεκριμένα με τον Κώστα Κομνηνάκη, πρωταθλητή για το 2016 και τον Σταύρο Λαμπρινίδη που έχει στην κατοχή του αρκετές πρωτιές με τελευταία αυτή του 2014.

Ένα είναι σίγουρο, ότι τον καλύτερο καφέ στο μπρίκι θα το πιει κανείς από τα χέρια ενός Έλληνα!