Από τον ΝΙΚΟ ΜΑΟΥΝΗ
Γιατί, ας μη γελιόμαστε, το κρασί δεν είναι ούτε για να το κουνάς και να ψάχνεις να βρεις τι μοσχοβολά, ούτε να μπουκώνεις το στόμα σου ψάχνοντας τις βανίλιες και τους ξηρούς καρπούς. Είναι μια μικρή απόλαυση που συνοδεύει το φαγητό μας, την παρέα, μια όμορφη στιγμή.
Η λευκή Αλμύρα του Σκούρα, με το βιδωτό καπάκι, καταρχάς βόλευε στο σερβίρισμα, μια και ο σερβιτόρος δεν χρειαζόταν να κουβαλά τα ειδικά εργαλεία. Δεν ξέρω αν με επηρέασε η ονομασία του, πάντως είναι ένα από τα πιο νόστιμα κρασιά του καλοκαιριού, με μια ιωδιούχο νότα αλλά και μια πικάντικη και ελαφρώς αλμυρή γεύση! Θα χαρακτήριζα αυτό το chardonnay τραγανό, φρέσκο και αρωματικό με μια γοητευτική δόση βανίλιας.
Πάντα αυτός ο λευκός Οβηλος από το κτήμα Βιβλία Χώρα με σαγηνεύει. Ενας πετυχημένος γάμος του Ασύρτικου με το Semillon, που δίνουν ένα εξαιρετικό κρασί, που το πέρασμά του από το βαρέλι τού δίνει πλούτο, λιπαρότητα και δυνατότητα παλαίωσης. Πραγματικά, αφού απολαύσετε τη σοδειά του φρέσκια, κρατήστε κάποια φιάλη για 2 - 3 χρόνια και θα με θυμηθείτε.
Εντυπωσιακός και ο ροζέ Βυσσινόκηπος του Παλυβού. Οποτε χρειάστηκα ένα... γενναίο πασπαρτού για να συνοδεύσω διαφορετικές γεύσεις με έβγαλε ασπροπρόσωπο, όπως μια βραδιά που είχα ξένους καλεσμένους και άπλωσα πολλά και διάφορα ελληνικά καλοκαιρινά πιάτα.
Αυτό το πέτυχαν τα κόκκινων φρούτων αρώματά του, η δροσιστική οξύτητά του και οι διακριτικές τανίνες που του κληρονόμησαν οι ποικιλίες του, Αγιωργίτικο και Syrah.
Πάντα μου αρέσει μέσα στο καλοκαίρι να δροσίζω μερικά κόκκινα κρασιά και να τα απολαμβάνω δίπλα στη θάλασσα. Ενα τέτοιο είναι και το Chateau Julia του Ν. Λαζαρίδη ένα από τα καλύτερα Merlot της χώρας. Το στοιχείο που μου αρέσει σε αυτό το κρασί και το κάνει «καλοκαιρινό» είναι η μαλακή του γεύση, οι πολύ μαλακές τανίνες του, που εξαφανίζουν αυτήν τη στιφάδα από το στόμα, που είναι πολύ «χειμωνιάτικη» αίσθηση, και η ευχάριστη νότα γλυκάδας που αφήνει στο τέλος.
