Το καλοκαίρι, παρά τη ζέστη, πρωταγωνιστής παραμένει συχνά το κρέας, αφού οι Ελληνες ποτέ δεν παύουν να του δείχνουν τη γευστική τους προτίμηση. Καλό, βέβαια, το κοψίδι, το φιλέτο ή η πληθωρική μπριζόλα, αλλά μόνα τους; Ποτέ! Απαραίτητη είναι η ιδανική οινική ντάμα τους. Συνήθως, οι επιλογές στρέφονται σε κάποιο από τα κόκκινα κρασιά που ακομπανιάρουν κλασικά το κρέας. Θα πρέπει, όμως, να αναζητήσετε το κρασί εκείνο του οποίου οι τανίνες, η οξύτητα και η δομή θα ισορροπήσουν με τη γεύση του κρέατος, που αλλάζει ανάλογα με την ποσότητα των πρωτεϊνών και του λίπους. Για το μοσχάρι και τα κόκκινα κρέατα γενικότερα, το κόκκινο κρασί είναι σχεδόν μονόδρομος, Βέβαια, το πόσο ισχυρό θα είναι αυτό το κόκκινο θα εξαρτηθεί από τον τρόπο μαγειρέματος, που ξεκινά από το απλό ψήσιμο στα κάρβουνα και φτάνει έως τη χρήση πολύπλοκων σαλτσών. Αντίστοιχα, οι επιλογές αρχίζουν από φρέσκα φρουτώδη και φθάνουν έως ισχυρά γευστικά και παλαιωμένα κόκκινα κρασιά.
Ασφαλείς έως ιδανικές περιπτώσεις για έναν ταιριαστό γάμο με τα ψητά κρεατικά είναι οι κορυφαίες ελληνικές ερυθρές ποικιλίες Ξινόμαυρο και Αγιωργίτικο, μόνες τους ή σε συνδυασμό με άλλες ελληνικές ποικιλίες (όπως π.χ. στα κρασιά Γουμένισσα και Ραψάνη) αλλά και οι ξενικές Merlot, Syrah και Cabernet Sauvignon. Επίσης, εξαιρετικές επιλογές μπορεί να αποδειχθούν και τα χαρμάνια των ερυθρών γηγενών και διεθνών ποικιλιών, που έχουν να επιδείξουν με καμάρι οι Ελληνες οινοπαραγωγοί.
Το Αγιωργίτικο Νεμέας είναι, επίσης, ένα ερυθρό κρασί πιο μαλακό στη γεύση και με πληθωρικό χαρακτήρα που ταιριάζει σε όσους αναζητούν χαμηλότερη οξύτητα και πιο ήπιες τανίνες. Κόκκινο με ισχυρές τανίνες είναι το κρασί που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τη λιπαρότητα του αρνιού. Σε αυτές τις περιπτώσεις, επιλέξτε άφοβα ένα κρασί όπως αυτά από Ξινόμαυρο Νάουσσας ή Αμυνταίου. Το Ξινόμαυρο δίνει ξηρά κρασιά με αρώματα ικανοποιητικής έντασης, αλλά με εξαιρετικά δομημένο στόμα, που αντέχει το λίπος των συγκεκριμένων κρεατικών. Συχνά κυριαρχούν στη μύτη οι αρωματικές νότες της ντομάτας και των μπαχαρικών, χωρίς να λείπουν και οι πιο φρουτώδεις (π.χ. φράουλας). Ξαναμιλώντας, όμως, για τη γεύση τους, που είναι και το μεγάλο ατού τους (εξ ου και «κρασιά φαγητού»), η υψηλή οξύτητα, που ισορροπεί με το αρκετά υψηλό αλκοόλ, συνοδεύεται συχνά από έντονες τανίνες, που δίνουν στυφάδα. Αυτό, πάντως, που κάνει τα κρασιά αυτά να ξεχωρίζουν είναι η μακρά τους επίγευση, που ενισχύεται με τον χρόνο. Οπως είναι φυσικό, κρασιά με τέτοια προσωπικότητα απαιτούν ανάλογους συντρόφους δυνατών γεύσεων, που θα μπορέσουν να σταθούν στο πλευρό τους. Οσο για την κατηγορία των λευκών κρεάτων, στην οποία ανήκουν το χοιρινό, το κουνέλι, το κοτόπουλο και η γαλοπούλα, η οινική πυξίδα δείχνει συνήθως προς τα λευκά κρασιά. Γενικά, επειδή τα λευκά κρέατα είναι γευστικά πιο ουδέτερα, αυτό που καθορίζει τελικά την επιλογή του κρασιού είναι η σάλτσα.
Ενα κόκκινο κρασί με ισχυρές τανίνες θα ισορροπήσει τη λιπαρότητα ενός κόκκινου κρέατος, ενώ ένα με ήπιες τανίνες θα ταιριάξει με το κοτόπουλο ή το χοιρινό.
