Είσαι μια νέα κοπέλα με ένα πολύ καλό βιογραφικό. Από το 2019 έως το 2022 υποδυόσουν την Παγώνα Τόλλια στις «Άγριες Μέλισσες». Έχεις παίξει και σκηνοθετήσει παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχεις επίσης παίξει σε κινηματογραφικές ταινίες όπως οι «Νύφες». Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς ή και τύχης;
Τις «Νύφες» τις ανέφερα πάντα ως δουλειά γιατί ήταν η πρώτη επαφή που είχα με αυτό που ήθελα πάντα να κάνω. Δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο παρά μόνο δύο γυρίσματα. Θα σου πω την ιστορία. Με την οικογένειά μου μετακομίσαμε στα Χανιά από την Αθήνα και πήγα γυμνάσιο και λύκειο στα Χανιά. Ο Βούλγαρης τότε έψαχνε να βρει κορίτσια στα σχολεία. Εγώ ήξερα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός και έτσι με πρότεινε μια καθηγήτρια μου. Τότε ήμουν 14 χρόνων, ήμουν πολύ μικρή.
Και έρχεται η στιγμή που οι «Νύφες», αυτή η τόσο εκπληκτική κινηματογραφική ταινία, μπαίνει στο βιογραφικό σου.
Ναι, φυσικά και το ότι βρέθηκα πρώτη φορά σε ένα κινηματογραφικό σετ και γνώρισα τον Παντελή Βούλγαρη ήταν τεράστιο πράγμα. Θυμάμαι ότι από τα χρήματα που έβγαλα τότε αγόρασα εισιτήρια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Ήταν τα πρώτα μου λεφτά. Δεν είχα ξαναβγάλει μέχρι τότε δικά μου χρήματα και τα έβγαλα από τις «Νύφες».
Φαντάζομαι ότι ειδικά μετά από αυτή την επαφή που είχες, σου έγινε πολύ πιο συνειδητό ότι ήθελες να ασχοληθείς με την υποκριτική... Για να επανέλθω στην αρχική ερώτηση, όλα αυτά λοιπόν που έχεις κάνει είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς ή και τύχης;
Νομίζω ότι είναι συνδυασμός. Δεν είναι αποκλειστικά ούτε το ένα, ούτε το άλλο γιατί είμαι ένας άνθρωπος που παλεύω πολύ όταν θέλω κάτι και δεν τα παρατάω. Αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που ήθελα πάντα πάρα πολύ να κάνω. Δεν έχω κάνει καμία υποχώρηση και έχω προσπαθήσει πάρα πολύ.
Μπήκα συνειδητοποιημένα στη σχολή στα 25 μου χρόνια αφού είχα πάει προηγουμένως στην Αγγλία για να κάνω το master μου και μετά έκανα επίσημα αυτό που ήθελα να σπουδάσω, δηλαδή να γίνω ηθοποιός. Πάντα όμως όλα ήταν γύρω από αυτό. Από όταν ήμουνα φοιτήτρια και έκανα ερασιτεχνικά πράγματα μέχρι που σπούδασα σκηνοθεσία στο Λονδίνο και δούλευα ως performer, χωρίς να έχω ακόμα σπουδάσει. Θεωρώ ότι ήταν πολύ σωστό που πήγα στην σχολή του Θεάτρου Τέχνης και δούλεψα στην Φρυνίχου τρία χρόνια γιατί γνώρισα κόσμο.
Για να επανέλθω όμως στην ερώτησή σου, νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός πολύ μεγάλης δουλειάς. Από όταν ήμουν 14 χρόνων είχα ξεκινήσει να εκπαιδεύω τον εαυτό μου και να διαβάζω. Στο μεταξύ, επειδή ζούσα στα Χανιά δεν μπορούσα να παρακολουθώ πολύ θέατρο, για αυτό το λόγο έβλεπα πολύ σινεμά, διάβαζα πολύ, θυμάμαι κάθε Κυριακή έπαιρνα το Βήμα για να δω τι γίνεται στην Αθήνα. Με ενδιέφερε να μάθω ποιος είναι ο Δημήτρης Καταλειφός, ποιος είναι ο Βασίλης Παπαβασιλείου, γιατί δεν ήξερα σε αυτή την ηλικία. Διάβαζα ποίηση, αγόραζα το περιοδικό «Σινεμά», υπήρχε κατά κάποιον τρόπο μία mise en place, που λέμε στην μαγειρική. Δηλαδή μία προετοιμασία μέχρι να μπω στο πανεπιστήμιο και να έρθω στην Αθήνα και να γνωρίσω όλα αυτα τα πράγματα από κοντά. Σήμερα, μετά από 21 χρόνια, έχω προσπαθήσει πολύ από κάθε πλευρά και ναι, αισθάνομαι και τυχερή.
Αυτή την περίοδο «ζεις» στο «Έκτο Πάτωμα» του Θεάτρου Ακροπόλ. Ποιος είναι ο δικός σου ρόλος;
Ο δικός μου ρόλος είναι της Ζαν, ο ρόλος της τραγουδίστριας. Στα 90’s αυτόν τον ρόλο τον είχε η Τατιάνα Μπαλανίκα. Προσπαθώ, για να σου πω την αλήθεια, να μην σκέφτομαι ότι αυτόν τον ρόλο τον έκανε η Κατιάνα Μπαλανίκα γιατί θα μου έρχεται πανικός κάθε φορά. Ποτέ δεν έκανα καμία σύγκριση και δεν είπα στον εαυτό μου ότι αυτόν τον έκανε η Μπαλανίκα γιατί τότε θα έπρεπε να πω τότε για όλη την παράσταση ότι «αυτόν τον ρόλο τον έπαιζε η Μεντή», «η Γερασιμίδου», «ο Νινιός», ο οποίος τότε μόλις είχε πρωτοβγει και ήταν ακόμα χορευτής. Είναι τεράστια χαρά. Δεν θα το πίστευα ποτέ στη ζωή μου ότι θα έπαιζα στο «Έκτο Πάτωμα» και θα λέγαμε τα τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου και του Σταμάτη Κραουνάκη. Εγώ με αυτά τα τραγούδια πέρασα την ενήλικη ζωή μου. Με έχουν χαρακτηρίσει τα τραγούδια τους.
Πράγματι, τα τραγούδια είναι ένα δυνατό κομμάτι στην παράσταση.
Ναι βέβαια, ίσως η παράσταση είναι η αφορμή για αυτά τα τραγούδια. Οπότε είναι μεγάλη χαρά και τεράστια τιμή που ο Γιώργος Βάλαρης με σκέφτηκε μετά τις Άγριες Μέλισσες -που εκεί έκανα την τη μάνα με τα τέσσερα παιδιά και το εγγόνι και ξαφνικά κάνω την ωραία. Δηλαδή ο αμέσως επόμενος ρόλος να είναι κόντρα εντελώς. Δεν είναι βέβαια με την πραγματική μου ζωή αλλά με την εικόνα που έχει ο τηλεθεατής είναι εντελώς κόντρα. Φαντάσου στο θέατρο έρχεται κόσμος όλων των ηλικιών και μου λέει «καλέ φαίνεσαι πολύ μικρότερη από το ρόλο που έκανες στις Μέλισσες». Το «Έκτο Πάτωμα» είναι ένα έργο- αφρός και ένας θίασος -βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω- εξαιρετικών ηθοποιών, με 40 χρόνια στο επάγγελμα. Όλοι έχουμε φοβερή όρεξη και όποιος έρθει να δει αυτή την παράσταση, θα το καταλάβει ότι τρελαινόμαστε για αυτή αλλά και ο ένας για τον άλλον γιατί νομίζω ότι υπάρχει κάτι μεταξύ μας.
Την ώρα που μου μίλησες για το καστ έβγαλες τον εαυτό σου απ’ έξω… Γιατί;
Δεν μπορώ να μιλάω για τον εαυτό μου.
Είσαι έτσι γενικά στη ζωή σου, ταπεινή;
Δεν ξέρω αν είμαι ταπεινή αλλά υπερτερεί ο σεβασμός που έχω για τους συναδέλφους μου και ο θαυμασμός που έχω. Δηλαδή όταν παίζω με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου και το Δημήτρη Πιατά και την Yρώ Μανέ και την Ελένη Καστάνη, που τους έβλεπα στην τηλεόραση και στα θέατρα δεν μπορώ να συγκριθώ μαζί τους εγώ που βγήκα το 2016 από τη σχολή. Το δρόμο τον βρίσκω σιγά-σιγά. Αυτούς τους ανθρώπους τους έχω θαυμάσει από όταν ήμουνα παιδάκι και πηγαίναμε στα θέατρα. Είναι συγκινητικό όταν σκέφτομαι ότι στις κουίντες και στα παρασκήνια μου κάνει πλάκα ο Δημήτρης Πιατάς . Ή τι να πω για τον Κώστα Μακεδόνα που τον παρακολουθώ από παιδί και τον ακούγαμε στο σπίτι μας και τώρα στη παράσταση υποδύεται τον βασικό μου υποψήφιο εραστή (γελια).
Τι θα ήθελες να κρατήσει ο κόσμος από αυτή την παράσταση;
Τη χαρά γιατί η χαρά αυτό τον καιρό λείπει. Τη χαρά, την αλληλεγγύη ότι ένας στέκεται δίπλα στον άλλον γιατί αυτό συμβαίνει στην παράσταση. Εγώ θέλω ο κόσμος να ευχαριστηθεί με τη δική μας τη ζωντάνια, την ενέργεια γιατί είναι κάτι που έχουν ανάγκη τόσο οι θεατές αλλά και εμείς οι ίδιοι που παίζουμε. Αυτές τις μέρες που έχει γίνει αυτό το συνταρακτικό γεγονός στα Τέμπη, είναι σωτήριο για εμάς και τους θεατές που έρχονται να το δουν. Έρχονται και μας το λένε κιόλας. Είναι σωτήρια η δουλειά μας, είναι σωτήριο το ότι αυτό το έργο είναι μέσα στο κέφι, το τραγούδι, το χορό και ξεχνιούνται οι άνθρωποι για τρεις ώρες και ξεχνιόμαστε και εμείς οι ίδιοι. Μέσα σε αυτόν τον ζόφο που υπάρχει αυτή τη στιγμή γύρω μας αυτό που θέλω να μείνει στον κόσμο είναι μία μικρή χαρά και μία μικρή ελπίδα.
Μπορεί ένας ηθοποιός δουλεύοντας μόνο στο θέατρο να εξασφαλίσει τα προς το ζειν ή χρειάζεται απαραίτητως να κάνει και τηλεόραση;
Εξαρτάται. Εγώ φέτος δεν κάνω τηλεόραση και μπορώ να τα βγάλω πέρα. Είναι ένα ελεύθερο επάγγελμα, ωστόσο ένα παιδί που ξεκινάει τώρα στο θέατρο δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Πρέπει να έχει κάποιες δουλειές στο βιογραφικό του. Η τηλεόραση είναι πάντα τηλεόραση. Εγώ την αγαπώ γιατί με έκανε γνωστή και με έφερε πολύ κοντά στο κοινό. Έκανα και δύο πολύ καλές δουλειές. Η πρώτη μου δουλειά ήταν με τον «Αστέρα Ραχούλας» και η δεύτερη ήταν με τις «Μέλισσες» και τώρα κάνω guest στο «Αυτή η νύχτα μένει». Αυτή την εποχή είμαι πολύ καλά που δεν κάνω τηλεόραση γιατί είχα κουραστεί τρία χρόνια αλλά η εναλλαγή τηλεόρασης και θεάτρου είναι πολύ ωραίο πράγμα. Να πηγαίνεις και να έρχεσαι που λέμε.
Παραμένει η αντίληψη και στις μέρες μας ότι ένας ηθοποιός μπορεί να μην είναι τόσο ποιοτικός αν κάνει μόνον τηλεόραση; Με άλλα λόγια μπαίνει ακόμα η ταμπέλα «είσαι της τηλεόρασης» ή «είσαι του θεάτρου»;
Παλιά έλεγαν ότι καλοί ηθοποιοί δεν μπορούν να κάνουν τηλεόραση. Υπήρχε μία κατηγοριοποίηση, σου έλεγαν «εσύ είσαι εμπορικός» ή «δεν είσαι για την τηλεόραση, είσαι για το θέατρο». Αυτό το καλό που έκανε η κρίση και η πανδημία είναι ότι τη διέλυσε αυτή την κατηγοριοποίηση. Για παράδειγμα είδα τον Γιώργο Γάλλο που ήταν πρωταγωνιστής στο Εθνικό και την Λένα Ουζουνίδου να παίζουνε μαζί με μένα πρώτη φορά στην τηλεόραση στον Αστέρα Ραχούλας μετά από 20 χρόνια καριέρας στην πλάτη τους. Εγώ ευτυχώς ανήκω σε μία γενιά που δεν το αντιμετώπισε αυτό. Σιγά μην παίξεις στην Επίδαυρο έλεγαν αν ήσουν εμπορικός.
Υπάρχουν δουλειές που έχεις κάνει αλλά στην πορεία μετάνιωσες;
Ναι, φυσικά, έχω κάνει θεατρικές δουλειές και δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα. Και εννοείται ποιός δεν το έχει πάθει αυτό; Όλα ήταν αξιοπρεπέστατα αλλά μπορεί να μην συμφωνούσα με τον σκηνοθέτη. Ωστόσο πρέπει να υποστηρίξεις αυτό που κάνεις και νομίζω για να επιβιώσεις μέσα σε αυτή τη δουλειά -εννοώ στην εκάστοτε δουλειά που μπορεί να μην σου αρέσει- θα πρέπει να βρεις κάτι που θα σε κάνει χαρούμενο σε αυτή. Εγώ πάντα πιστεύω «στο κάνω ότι καλύτερο μπορώ». Σίγουρα δεν μπορείς να συμφωνείς με όλα και για να κάνεις αυτή τη δουλειά σωστά πρέπει να την αγαπάς και αυτό που κάνεις να σε τρελαίνει.
Στα social media σε βλέπω αρκετά ενεργή. Έχει υπάρξει στιγμή που να έχεις σκεφτεί να τα κλείσεις;
Όχι γιατί δεν δίνω τόσο μεγάλη σημασία. Ανεβάζω πράγματα που με ενδιαφέρουν και δεν χαλιέμαι πάρα πολύ.
Άλλοι συνάδελφοί σου αξιοποιούν τα social ως οικονομικό έσοδο. Έχεις σκεφτεί να το δεις έτσι;
Έχω κάνει ελάχιστα πράγματα. Θα μπορούσα λόγω των «Μελισσών» να το έχω εκμεταλλευτεί αλλά δεν έχω τέτοιο προφίλ δεν είμαι « επιχειρηματικός νους». Δεν μπορώ να πουλήσω. Όσοι με ακολουθούν θα δουν ότι θα ανεβάσω τα σκυλιά, τα γατιά, τον ουρανό και λιγότερο εμένα. Να διαφημίσω παπούτσια ή ρούχα δεν είναι κακό αλλά δεν εμπίπτει και στην αισθητική μου γιατί αν εγώ ξαφνικά πάω να το παίξω influencer θα κλωτσήσει το πράγμα. Θα πουν «Αυτή τι έπαθε τρελάθηκε;». Οπότε δεν με έχει απασχολήσει το συγκεκριμένο κομμάτι. Εγώ ηθοποιός είμαι αλλά αν ξαφνικά διαφημίσω άλλα πράγματα μάλλον δεν θα είναι αυτή η δουλειά μου. Εγώ κάνω θέατρο και τηλεόραση. Δεν μπορούμε όλοι μας να κάνουμε τα πάντα. Αυτοί οι ηθοποιοί που διαφημίζουν πάρα πολλά πράγματα, δουλεύουν στα θέατρα και στις τηλεοράσεις;
Έχεις δει διαφορά στη συμπεριφορά του κόσμου μετά την πανδημία;
Μιλώντας για τις διαπροσωπικές σχέσεις νομίζω ότι έχει κάνει τον κόσμο να κλειστεί στον εαυτό του ή να μην έχει υπομονή. Σίγουρα οι άνθρωποι επηρέαστηκαν. Υπήρχε για πολύ μεγάλο διάστημα φόβος και φυσικά νομίζω ότι υπάρχει ακόμα ο φόβος της προσωπικής επαφής. Είναι πράγματα που δεν σκεφτόμασταν στο παρελθόν. Υπάρχει ακόμα μία σκέψη στη σωματική επαφή για να χαϊδέψεις τον άλλον ή να έρθεις πολύ κοντά.
Τι μπορεί να σε φέρει σε δύσκολη θέση;
Η έλλειψη ευγένειας. Δεν μπορώ τους αγενείς ανθρώπους. Μπορεί να με θυμώσουν πάρα πολύ. Μπορεί να είμαι στο σουπερμάρκετ και αν ακούσω κάποιον να μιλήσει άσχημα στην ταμία μπορεί και να παρέμβω. Εξοργίζομαι.
Ποια μυστικά ταλέντα έχεις που δεν τα ξέρουν οι άλλοι;
Είμαι πολύ καλή στις μετακομίσεις. Είμαι η ιδανική φίλη αν θέλεις να μετακομίσεις. Κουβαλάω ότι θες, είμαι και πολύ καλή στο πακετάρισμα για άλλους αλλά όχι για το δικό μου το σπίτι. Πρέπει όμως να με έχεις καβατζώσει λίγο καιρό πριν. Μην μου το πεις τελευταία στιγμή για να έχω προετοιμαστεί. Έρχομαι στο σπίτι σου το πρωί με τον καφέ μου και αρχίζουμε το κουβαλητό. Βάζουμε και έναν Μάκη Χριστοδουλόπουλο και πακετάρουμε. Αυτό είναι το concept.
Τι μουσική επιλογή και αυτή!
Κοίτα έχω ένα άλλο guilty pleasure και είναι η Λίτσα Διαμάντη. Ακούω Χατζιδάκι, ακούω έθνικ αλλά από τότε που ανακάλυψα τη Διαμάντη όταν ήμουνα στην Αγγλία, είμαι φανατική fan. Tρελαίνομαι για τα τραγούδια της. Η πρώτη μίμηση που έκανα στο Your Face Sounds Familiar ήταν η Λίτσα Διαμάντη με το «Τέρμα τα παράπονα τέρμα κι οι καημοί». Θα ήθελα πάρα πολύ να τη γνωρίσω αλλά δεν το βλέπω εκτός και αν έρθει στο θέατρο.
Θα πήγαινες ξανά σε κάποιο άλλο σόου;
Όχι, όχι. Το Face μου φάνηκε μία φοβερή πρόκληση γιατί τραγουδάς, μιμείσαι και το βασικότερο είναι ότι δεν ήταν ριάλιτι αλλά ένα παιχνίδι μιμήσεων και θεωρώ ότι είχε ένα επίπεδο. Τώρα δεν υπάρχει κάτι ανάλογο. Ήταν ένα παιχνίδι που μου έδωσε την ευκαιρία να αξιοποιήσω πολλές ικανότητες που είχα. Επίσης δεν είμαι και πολύ της τηλεόρασης. Θέλω να πηγαίνω να κάνω τη δουλειά μου και να φεύγω. Δεν θέλω να ασχολείται κανείς με τη ζωή μου. Η τηλεόραση έχει κάποιες άλλες απαιτήσεις. Εγώ θέλω να κάνω μόνο τη δουλειά μου.
Άρα σε προσωπικές απαντήσεις δεν απαντάς;
Όχι. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα που με φέρνει σε αμηχανία. Αλλά μπορώ να το αντιμετωπίσω. Δεν μπορώ να μιλήσω για την προσωπική μου ζωή γιατί δεν αφορά και κανέναν. Εγώ θα ήθελα να απασχολώ τον κόσμο μόνο με τη δουλειά μου.
Συμπλήρωσέ μου τη φράση: Δύσκολη εποχή για....
Αξιοπρεπείς γιατί έχουμε χάσει κάθε αξιοπρέπεια
