Πότε κατάλαβε ότι έχει ταλέντο στη μουσική; Τι την διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους τραγουδιστές; Ποια από τις συνεργασίες της αποτελεί ορόσημο στην καριέρα της; Τι απαντά για τα προβλήματα στον καλλιτεχνικό κόσμο; Ιδού τι απαντά η Σαλίνα Γαβαλά.

Ποια πράγματα σε διαμόρφωσαν;

Το γεγονός ότι μεγάλωσα στην Κύπρο και είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω τα ταλέντα μου και να τα καλλιεργήσω. Με ρωτάνε συχνά πώς οι Κύπριοι έχουμε τόσο ωραίες φωνές. Είναι θέμα παιδείας και κουλτούρας αφού οι περισσότεροι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους να μάθουν μουσική. Έτσι κάποιος που έχει κλίση το ανακαλύπτει νωρίς. Με έχουν διαμορφώσει επίσης οι σπουδές μου ως ηθοποιός στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Η περίοδος που έζησα στο Λος Άντζελες και οι σπουδές κινηματογράφου στο NYFA αλλά και η περίοδος που δίδασκα θεατρολογία σε σχολεία στην Κύπρο ,αφού είμαι απόφοιτος και του τμήματος θεατρικών σπουδών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Πότε κατάλαβες ότι έχεις ταλέντο στη μουσική;

Η μουσική ήταν από πάντα στη ζωή μου. Έπαιζα πιάνο από μικρή, τραγουδούσα, έκανα μαθήματα φωνητικής και ως ηθοποιός είχα ιδιαίτερη αγάπη στο μιούζικαλ. Δεν είχα όμως επιλέξει να ασχοληθώ με το τραγούδι. Αυτό με επέλεξε τελικα με ένα μαγικό τρόπο.

Υπάρχει κάποιο πρόσωπο που να σε μύησε σε αυτόν το χώρο;

Ο παραγωγός μου, ο Δημήτρης Χωριανόπουλος, ήταν ο άνθρωπος που με μύησε, όπως λες, σ’ αυτό το χώρο. Ξεκίνησα με ένα ποπ ροκ κομμάτι και άλμπουμ ,το «Πονάει η Αγάπη» που αγαπήθηκε κεραυνοβόλα από τον κόσμο και τα ραδιόφωνα. Στη συνέχεια έκανα αρκετες συνεργασίες, μέχρι που βρήκα τελικά το δικό μου ώριμο δρόμο μέσα από τις παραστάσεις μου και τα πιο ερμηνευτικά τραγούδια που επιλέγω να κάνω τα τελευταία χρόνια.

Ποιες ήταν οι μουσικές σου επιρροές;

Πολυποίκιλες. Μεγάλωσα με γαλλικά τραγούδια, αφού η μαμά μου είναι καθηγήτρια γαλλικών και στο σπίτι ακούγαμε Aznavour, Adamo και Edith Piaf. Φυσικά σε όλη μου τη διαδρομή άκουγα Μάνο Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη. Τώρα με γοητεύουν ιδιαίτερες φωνές όπως των Sivert Hoyem, Kiwanuka, Amy Winehouse και γενικά κατά καιρούς ερωτεύομαι συγκεκριμένα τραγούδια.

Τι σε διαφοροποιεί από τους άλλους τραγουδιστές;

Πέρα από τη χροιά μου, που όπως λένε είναι χαρακτηριστική, με διαφοροποιεί το γεγονός ότι έχω μια έντονη θεατρικότητα, αποτέλεσμα της θεατρικής μου παιδείας, αλλά κυρίως το ότι γράφω τις δικές μου μουσικοθεατρικές παραστάσεις, δημιουργώντας ένα νέο είδος. Χρησιμοποιώ το τραγούδι και το κείμενο ταυτόχρονα, σαν όχημα σε ένα καινούργιο δρόμο, για να διηγηθώ μια ιστορία και να κάνω την προσωπική μου ενδοσκόπηση και ψυχοθεραπεία. Είμαι τραγουδίστρια - ηθοποιός και συγγραφέας. Αυτό το τρίπτυχο είναι που με κάνει διαφορετική. Και μπορεί να κάνει τη διαδρομή μου πιο περίπλοκη αλλά νιώθω πως ζω πολλούς διαφορετικούς ρόλους και χρησιμοποιώ όλα τα καλλιτεχνικά μου μέσα ταυτόχρονα.

Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τo νέο σου τραγούδι «Το επόμενο μου δάκρυ»;

Είναι ένα αισιόδοξο τραγούδι κι ας ξεγελά ο τίτλος, αφού μιλάει για δάκρυα χαράς και όχι λύπης. Ο στίχος δηλώνει μια διάθεση ή ακόμα καλύτερα μια απόφαση να κλείσω τις πληγές, να αφήσω πίσω το παρελθόν και να προχωρήσω με μιαν άλλη ματιά στα πράγματα. Να τα δω όλα αλλιώς. Γι ‘αυτό και μέσα από το βίντεο κλιπ κάνω μια αναδρομή στη μέχρι τώρα πορεία μου με σκηνές από παραστάσεις και παλιά μου τραγούδια. Προβάλλω συμβολικά πολλά κομμάτια από την καλλιτεχνική μου ιστορία και κρατώντας την στα χέρια μου με ηρεμία και αισιοδοξία, ατενίζω το μέλλον έτοιμη για μικρά ή μεγάλα θαύματα.

Ποια πράγματα μπορούν να σε κάνουν να δακρύσεις;

Με συγκινεί η ανθρωπιά. Με συγκινεί ο κόσμος που βοηθάει τους άλλους, που αγαπάει τα ζώα. Η αγάπη με κάνει να δακρύζω από χαρά.

Έχεις εμφανιστεί στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής και στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και έχεις συνεργαστεί με σημαντικούς δημιουργούς όπως ο Νίκος Αντύπας, ο Νίκος Μωραΐτης, ο Αντώνης Μιτζέλος, η Sunny Μπαλτζή, ο Μάνος Ξυδούς, ο Στέφανος Κορκολής, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Λάκης Παπαδόπουλος και πολλοί άλλοι. Ποια απ΄όλες τις συνεργασίες σου αποτελεί ορόσημο στην καριέρα σου;

Σίγουρα η «Όμορφη Πόλη» ήταν ενας σταθμός για μένα, αφού σ’ αυτό τον κύκλο των δυο χρόνων συνεργάστηκα με πολλούς σημαντικούς ηθοποιούς και τραγουδιστές και έπαιξα σε χώρους που πάντα ονειρευόμουν, όπως για παράδειγμα το Ηρώδειο. Το να τραγουδάω τη «Φαίδρα», να βλέπω το φεγγάρι και την Ακρόπολη σε αυτόν τον εμβληματικό χώρο, να νιώθω το κοινό να πάλλεται με το «Είμαστε Δυο Είμαστε Τρεις» ήταν στιγμές συγκινητικές! Κάθε συνεργασία όμως ήταν ένα βήμα που με βοήθησε να βρω το δρόμο μου και να πατήσω στα δικά μου πόδια. Νομίζω βέβαια πως από τότε που άρχισα να γράφω τις δικές μου παραστάσεις, τα «Όνειρα Γλυκά» και το πρόσφατο «Πάρτυ Γενεθλίων» νιώθω πιο δυνατή και ολοκληρωμένη. Αυτά δεν ήταν απλά ορόσημα αλλά παράσημα! Είναι συγκινητικό να με ευχαριστεί ο κόσμος γιατί μέσα από τις παραστάσεις μου νιώθει να γίνεται καλύτερος… Έχω ακούσει σχόλια που κάνουν το «συγχαρητήρια» να μοιάζει λίγο.

«Το επόμενο μου δάκρυ δε θα έχει μέσα αλάτι της πληγής μου θα‘ χει κάτι απ’ την ελπίδα» λέει ο στίχος του νέου σου τραγουδιού... Είσαι αισιόδοξη ως άνθρωπος γενικά;

Δεν ήμουν φύσει αισιόδοξη, έχω κάνει όμως δουλειά με τον εαυτό μου και προσπαθω να αντιμετωπίζω τη ζωή με πιο παιδική διάθεση.Ένας τρόπος που το έχω πετύχει είναι γράφοντας. Το πρόσφατο έργο μου «Πάρτυ Γενεθλίων» που παρουσιάστηκε φέτος στη βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής, ήταν ένας οδηγός αισιοδοξίας που έγραψα μέσα στην καραντίνα στα μοναχικά μου γενέθλια. Σε αυτό το έργο ο πατέρας, ο πρώην, ο παιδικός εαυτός μου αλλά και θεατρικοί ρόλοι, όπως ο Άμλετ εμφανίζονται σαν ολογράμματα, άυλοι, όπως είναι οι σκέψεις και τα φαντάσματα από το παρελθόν μας. Αν στο προηγούμενο έργο, τα «Όνειρα Γλυκά» βοηθός ήταν ο μελλοντικός εαυτός, στο «Πάρτυ Γενεθλίων» οδηγό αισιοδοξίας αποτελεί ο παιδικός εαυτός. Μαζί του καταφέρνει η ηρωίδα να ξαναγράψει την ιστορία της με μια πιο θετική ματιά. Το παιδί που κρύβουμε μέσα μας είναι ο καλύτερος οδηγός μας για να βλέπουμε το φως σ’ αυτές τις σκοτεινές εποχές που διανύουμε.

Έχεις περάσει και από την τηλεόραση και σε έχουμε δει σε τηλεοπτικές σειρές όπως στα «Να με προσέχεις», «Αμαρτίες Γονέων», «Ξέχασέ με» κ.α. Ποια ήταν η εμπειρία σου; Ποιο αγαπάς περισσότερο; Την υποκριτική ή το τραγούδι;

Αγαπάω το να μπορώ να τα συνδυάζω και τα δύο με τον τρόπο που εγώ θέλω, γράφοντας δικά μου έργα και καταθέτοντας την αλήθεια μου, ανοίγοντας τη ψυχή μου για να καταφέρω να γίνω καλύτερη εκδοχή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου ούτε χωρίς το θέατρο ούτε χωρίς τη μουσική.

Πιστεύεις ότι κατάφερε ο καλλιτεχνικός κόσμος να ανακάμψει μετά την πανδημία, ή θεωρείς ότι οι καλλιτέχνες έχουν ακόμη προκλήσεις να αντιμετωπίσουν;

Ο καλλιτεχνικός κόσμος ήταν ήδη καταρρακωμένος από τα τόσα χρονια κρίσης. Η πανδημία και τα lockdown έκαναν τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Φέτος ο κόσμος διψούσε για παραστάσεις και συναυλίες. Όμως ακόμα και τώρα οι ηθοποιοί αντιμετωπίζουμε το θέμα με την υποβάθμιση των σπουδών. Σπουδών τριετίας, που χρειάζονται απόλυτη αφοσίωση και κόπο. Άλλη μια πρόκληση λοιπόν που δημιουργει την ανάγκη να γίνουν απεργίες και να κλείσουν τα θέατρα. Ένας συνεχόμενος αγώνας..

Τι θα ήθελες να μάθει ο κόσμος για εσένα που δεν ξέρει;

Νομίζω, τα έχω πει όλα στα έργα μου άλλωστε η τέχνη είναι η αλήθεια μας!

{https://www.youtube.com/watch?v=voSG9CanhQA}