Είσαι από τις νέες ηθοποιούς με αξιόλογες δουλειές που έχουν ξεχωρίσει στον θεατρικό κόσμο και όχι μόνο. Με ποια κριτήρια τις επιλέγεις;

Στ’ αλήθεια δε νιώθω πως ξεχωρίζω και δεν πιστεύω συνειδητά στην έννοια αυτή. Στο διαχωρισμό δηλαδή των ηθοποιών σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας επαγγελματίες. Περισσότερο ένα ένστικτο καθαρά ιδιοσυγκρασιακό με οδηγεί μοιραία σε περιβάλλοντα που μου κουμπώνουν καλύτερα. Άρα βάσει λογικής εκεί που αισθάνομαι πιο οικεία και πιο «στα μέτρα μου» θα αποδώσω τα μέγιστα. Σε εσάς φτάνει φαντάζομαι κάτι αρμονικό και χαίρομαι πολύ γι αυτό. Πάντως δεν είναι τίποτα περισσότερο από καθαρή ανάγκη για καλοπέραση και ευδαιμονία. Αυτό είναι το μοναδικό μου κριτήριο και μέχρι στιγμής πίνω νερό στο όνομά του!

Πώς από το Πολυτεχνείο βρέθηκες στην υποκριτική;

Ήταν η μία από τις δύο-τρεις ισχυρές πιθανότητες που έπαιζαν για την ενήλικη ζωή μου. Γύρω στα 27-28 είχα πια και δίχως αναβολή, επιτακτικά την επιθυμία να επαναπροσδιορίσω τον τρόπο που σκέφτομαι και λειτουργώ και να δραπετεύσω από ένα πλαίσιο τεχνοκρατικό που μέχρι τότε κυριαρχούσε. Θα ακουστεί περίεργο αλλά ένιωθα να με βαραίνει ένα απροσδιόριστο κενό στην καθημερινότητά μου. Κάτι μου έλειπε χωρίς να μπορώ να αντιληφθώ με ακρίβεια τι. Το θέατρο ήταν τελικά. Και κατάλαβα τη βαθιά του αναγκαιότητα πρώτα μέσω της απουσίας του.

Το γεγονός ότι δεν έχεις τελειώσει δραματική σχολή σε δυσκόλεψε ως προς την αποδοχή σου από το χώρο σου;

Στην παρούσα φάση δεν κυριαρχεί στη ζωή μου επαγγελματικά η αμφισβήτηση αλλά η εμπιστοσύνη. Οπότε θαρρώ πως κλείνει, κυρίως μέσα μου, η έγνοια τέτοιων πραγμάτων. Είναι επουσιώδες, αναντίστοιχο και ευτυχώς φθίνει συν τω χρόνω.

Σε έχει βοηθήσει η τύχη στη ζωή σου;

Με έχει βοηθήσει το ρητό : η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Παίρνω τα ρίσκα μου και φροντίζω να δουλεύω επιμελώς πάνω σ’ αυτά. Κάποια στιγμή νομοτελειακά έρχεται αυτό που ονομάζουμε ευκαιρία και ευνοεί δικαίως τον πιο έτοιμο. Προτιμώ χίλιες φορές δηλαδή την ασφάλεια της σκληρής δουλειάς, της άνευ όρων αφοσίωσης και ό,τι αυτή φέρνει παρά ένα ομιχλώδες τοπίο τύχης, κάρματος, γραμμένου κλπ.Τύχη καθαρή αισθάνομαι μόνο για το γεγονός ότι είμαι υγιής, ζωντανή, έχοντας πρόσβαση στα βασικά αγαθά για έναν αξιοπρεπή βίο.

Σε βλέπουμε στον ρόλο της Κυβέλης στην σειρά της ΕΡΤ1 «Φλόγα και Άνεμος» η οποία πραγματεύεται την ταραχώδη ζωή της Ελληνίδας ηθοποιού και τη θυελλώδη σχέση της με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Μίλησέ μας για τον ρόλο σου ως Κυβέλη. Βρήκες ομοιότητες στον χαρακτήρα με τον εαυτό σου;

Η Κυβέλη ήρθε κοντά μου πριν δύο χρόνια μέσα απ’ τις σελίδες του Στέφανου (σ.σ. Δάνδολου) δεν έφυγε και δε θα φύγει ποτέ. Νίωθω απίστευτο, πηγαίο και άκρως αληθινό δέσιμο μαζί της. Δε μηχανεύτηκα τίποτα, δε χρειάστηκε να εφεύρω το οτιδήποτε για να τη μεταφέρω σε σας.Ήταν όλα εκεί από το πρώτο λέπτο μέχρι το τελευταίο και κυλλούσαν σα γάργαρο νερό. Την κατάλαβα , την αγάπησα, τη δικαίωσα, την περιστοίχησα με όλα τα όπλα της φαρέτρας μου και τις χρωστάω κάποιες από τις πιο συγκινητικές και σπουδαίες στιγμές που θα ‘χω να θυμάμαι απ’ την πορεία μου μέχρι σήμερα. Ναι θα μπορούσε σίγουρα να είναι μια άλλη εκδοχή του εαυτού μου.

Τι έμαθες μέσα από την ιστορία αυτής της σειράς;

Το πόσο αποκαλυπτικό και υπέροχο είναι να ενώνονται και να δημιουργούν οι άνθρωποι κάτω από την ομπρέλλα της κοινής επιθυμίας, του κοινού οράματος, του κοινού ονείρου. Το πόσο σε απογειώνει το «μαζί» και ο σεβασμός στο ταλέντο του συνεργάτη σου, του συμπορευτή σου στην όμορφη τρέλα της σκληροτράχηλης δουλειάς μας.

Πώς ήταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκες με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Κώστα Γάκη με τον οποίο είσαστε σύντροφοι και στη ζωή;

Χρειάστηκε και χρόνος και δοκιμασίες για να βρεθούν οι ισορροπίες. Άξιζε όμως κάθε εμπόδιο μιας και αυτό που χτίστηκε τελικά ανάμεσά μας είναι σε τέτοια διαρκή ανθοφορία που με αφήνει με το στόμα ανοιχτό.

Τι θαυμάζεις σε εκείνον;

Την ανοικονόμητη ομορφιά του. Μοιάζει στα μάτια μου μονίμως σα ροκ-σταρ.

Πόσο σε δυσκόλεψε επαγγελματικά η πανδημία και πώς ανέκτησες τον χαμένο χρόνο;

Δεν ξέρω αν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα την ασύλληπτη καθίζηση και τον μαρασμό των δύο αυτών ατελείωτων χρόνων. Νιώθω πως η κοινωνία απέκτησε ένα μόνιμο κουσούρι. Μπήκαμε σε αχαρτογράφητα ύδατα και βάρυνε το συλλογικό ασυνείδητο όσο ποτέ άλλοτε. Χάσαμε ή καταπατήσαμε τα ουσιώδη νοήματα, τη διαύγεια μας και κυρίως την ελπίδα. Ίσως αρχίζουμε τώρα σιγά σιγά να παίρνουμε ανάσες οξυγόνου και εύχομαι με όλη μου τη δύναμη να τις μετουσιώσουμε σε δράση με ορμή και σκοπό.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

Η παράσταση «Πανσέληνος» του Χριστόφορου Χριστοφή στο Μέγαρο Μουσικής. Μια συνεργασία που με κάνει πολύ χαρούμενη.

Ιnfo: Tην Μαρία Παπαφωτίου τη βλέπουμε στην τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ1 «Φλόγα και Άνεμος» και στο «Κόκκινο Ποτάμι-Η συνέχεια» του Οpen.