Η Σεμίνα Διγενή μας προσκαλεί τώρα σε έναν ακόμη δικό της παράδοξο αυτή τη φορά κόσμο, στους 50 ορόφους ενός παράξενου “Κόκκινου Ουρανοξύστη” όπου συνυπάρχουν και διεξάγουν συναρπαστικούς διαλόγους ξεχωριστές προσωπικότητες, συγγραφείς, ηθοποιοί, ποιητές, τραγουδιστές, επιστήμονες κ.ά. Εκεί όπου συνυπάρχουν “Οι Απείθαρχοι”. Η συγγραφέας ”φιλοξενώντας” μερικές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες από την Ελλάδα και τον κόσμος μας προσκαλεί στο σύμπαν ενός ολοζώντανου πύργου, με δυνατότητες επιλογής εποχών, συναισθημάτων και περιοχών στους ορόφους του, σαγηνεύεται απ’ αυτούς και δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς μαζί τους. Ζει μέσα στην αλλόκοτη παράταση των ζωών τους, με όσα συνεπάγεται κάτι τέτοιο…

Η Σεμίνα Διγενή ανοίγει την καρδιά της στον Γιώργο Μουλά και μιλάει για το νέο της συγγραφικό εγχείρημα, για την τηλεόραση, την κυκλοφορία των "Απείθαρχων" εν μέσω κορονοϊού και μοιράζεται ακόμη πολλά άλλα σημαντικά κομμάτια της ζωής της.

Όλα αυτά τα χρόνια έχετε διαγράψει μία σπουδαία δημοσιογραφική πορεία, με πολλές βραβεύσεις, σε ραδιόφωνο, τηλεόραση, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Εγκαταλείψατε την τηλεόραση εντελώς ξαφνικά. Γιατί;

Γιατί δεν με ενδιέφερε πλέον. Συνειδητοποίησα ότι το τοπίο γύρω μου άλλαζε δραματικά και δεν είχα κανένα λόγο και καμμιά έμπνευση, να παραμείνω σε κάτι, μέσα στο οποίο δεν ισορροπούσα και που δεν με έκανε ευτυχισμένη.

Άλλωστε τα 28 χρόνια που έκανα τηλεόραση, ήταν αρκετά για να της επιτρέψω να είναι η πρωταγωνίστρια στη ζωή μου. Ευτυχώς κάποια στιγμή, έγκαιρα, έδωσα τον πρωταγωνιστικό ρόλο, στην οικογένειά μου και στον κανονικό εαυτό μου, όχι τον τηλεοπτικό. Είμαι της άποψης ότι -ειδικά στον τηλεοπτικό χώρο- οφείλουμε να αποδεικνύουμε στην πράξη ότι εννοούμε το "τόπο στα νιάτα"!

Μετά το «Κίτρινο Υποβρύχιο» που έγινε ταχύτατα best seller, επιστρέφετε με το βιβλίο «Οι Απείθαρχοι», από τις Εκδόσεις Κάκτος. Η συγγραφή είναι διέξοδος για εσάς;

Η συγγραφή είναι ένας καινούργιος κόσμος, που ανοίχτηκε, εντελώς ξαφνικά, μπροστά μου και μάλιστα πολύ καιρό μετά από την τηλεοπτική μου αποχώρηση. Συνέβη σχεδόν δέκα χρόνια μετά.
Αλλά από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή μου, ζω έναν μεγάλο έρωτα με τις λέξεις, τις εικόνες και τον υπολογιστή μου.

Διαβάζω ιδιαιτέρως κολακευτικά σχόλια και κριτικές για τους ''Απείθαρχους" και αναρωτιέμαι αν τελικά ήταν καλό ή κακό που βγήκε μέσα στην πανδημία.. Τι λέτε;

Ένα από τα καλά του κορονοιού, -αν δεν θεωρείται ύβρις κάτι τέτοιο- είναι ότι μας "εξασφάλισε" χρόνο για διάβασμα. Μ ένα τηλεφώνημα ή με ένα μέιλ, μπορούμε να έχουμε άμεσα και ανέξοδα στο σπίτι μας, ό,τι θέλουμε να διαβάσουμε. "Οι Απείθαρχοι" μαθαίνω πως αυτόν τον καιρό ταξιδεύουν σε πολλά σπίτια κι αυτό με κάνει πολύ χαρούμενη. Εξάλλου, σκεφτείτε πως μέσα από αυτό το βιβλίο, σας "επισκέπτονται" και "ζουν" μαζί σας όσο διαρκεί το διάβασμα (ελπίζω και για πολύ μετά..) κάποια μοναδικά πλάσματα όπως ο Μπόουι, ο Λένιν, ο Προυστ, ο Αϊνστάιν, ο Βάρναλης, η Γουάινχαουζ, ο Σιδηρόπουλος, ο Χόκινγκ, ο Βέγγος, ο Πικάσο, η Μονρόε και άλλοι.

Δημιουργήσατε και κάποια πολύ ενδιαφέροντα βίντεο, (κάποια απ' αυτά κυκλοφορούν στο διαδίκτυο), στα οποία κάποιοι σπουδαίοι άνθρωποι του θεάτρου ερμηνεύουν αποσπάσματα του βιβλίου. Πως τους πείσατε;

Είναι αγαπημένοι φίλοι και ευτυχώς δεν μου χάλασαν χατήρι. Είπαν αμέσως το ναι. Ευχαριστώ θερμά τους Γιώργο Κιμούλη, Πέγκυ Τρκαλιώτη, Γιάννη Στάνκογλου, Σμαράγδα Καρυδη, Γρηγόρη Βαλτινό, Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, Ελένη Ράντου, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Σταμάτη Φασουλή, Νίκο Κουρή, Βίκυ Σταυροπούλου και Κατερίνα Διδασκάλου.

Πρώτο τρέιλερ

Δεύτερο τρέιλερ

Έχετε μιλήσει ανοιχτά για την "κατάθλιψη" που ήρθε ενώ κάνατε τηλεόραση; Ήταν κάτι που σας τρόμαξε; Πως το διαχειριστήκατε; Ήταν ίσως, ένας ακόμη λόγος που αφήσατε την TV;

Η κατάθλιψη ήρθε στις καλύτερές μου τηλεοπτικές στιγμές, γύρω στο 2003-4. Όχι, σε καμμία περίπτωση δεν ήταν αυτή, που με οδήγησε στην απόφαση να φύγω. Περισσότερες λεπτομέρειες όμως, για όλο αυτό, μπορείτε να βρείτε στο κεφάλαιο "Παντελώς ανέτοιμη για ευτυχία'', στη σελίδα 197 των "Απείθαρχων".

Σήμερα πως σας φαίνεται η τηλεόραση; Είναι σε θέση να δημιουργήσει πρότυπα;

Δεν νομίζω πως είναι αυτή η δουλειά της. Εγώ πάντως βλέπω ταινίες σ αυτήν. Αυτό που με θυμώνει σ αυτήν, εδώ και χρόνια, είναι οι συντονισμένες προσπάθειες αποπροσανατολισμού του κοινού, από τα μεγάλα και ουσιαστικά προβλήματα του.

Όσον αφορά τη θέση της γυναίκας σήμερα, πιστεύετε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδιαφέρεται για τη βελτίωση της;

Η αντιμετώπιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε και συνεχίζει να είναι εργαλειακή. Πάντα προτάσσει μια ψευδεπίγραφη προοδευτικότητα, για να αποπροσανατολίζει από τον βάρβαρο χαρακτήρα προτάσεων και νομοσχεδίων, που γκρεμίζουν τα δικαιώματά τους και δυσχεραίνουν την ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική τους ζωή. Πιστεύω πως ισοτιμία θα επέλθει μόνο όταν όλοι μαζί, οι γυναίκες μαζί με τους άνδρες, συγκρουστούν ριζικά με αυτό το απάνθρωπο σύστημα που επωάζει και αναπτύσσει την ανισότητα μεταξύ τους.

Στις Ευρωεκλογές του 2019 εκλεγήκατε με το ΚΚΕ, αλλά παραιτηθήκατε από την Ευρωβουλή για τη Βουλή και τελικά, παρόλο που ήρθατε πρώτη σε σταυρούς προτίμησης στην Α΄ Πειραιά, το κόμμα δεν εξέλεξε στη συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια βουλευτή. Μετανιώσατε γι' αυτή την επιλογή, να αφήσετε δηλαδή την ευρωβουλή;

Όχι, δεν μετάνιωσα. Οι αγώνες δε σταματούν μόλις τελειώνουν οι εκλογές. Αυτά για τα οποία προειδοποιούσαμε πέρσι την άνοιξη και το καλοκαίρι, δυστυχώς συνέβησαν, άρα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, για να αντιμετωπίσουμε το παρόν και να προετοιμάσουμε το αύριο. Μένουμε δυνατοί, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν μένουμε σιωπηλοί.

Σε προεκλογική δήλωση σας, αναφέρατε μεταξύ άλλων, για το ΚΚΕ: «Ηθελα να συνυπάρξω και να αγωνιστώ με τους έντιμους, με αυτούς που ποτέ δεν έκαναν πίσω, δεν είπαν ποτέ ψέματα στον λαό...». Υπήρξαν στιγμές που κουραστήκατε ή απογοητευτήκατε σ αυτήν τη διαδρομή;

Ούτε για ένα λεπτό. Κουράζεται αυτός που ονειρεύεται έναν καλύτερο και δίκαιο κόσμο; Ιδιαίτερα τώρα που έχουμε και την υποχρέωση να μείνουμε όλοι δυνατοί. Τώρα -πιο πολύ από ποτέ- είναι που δεν υποστέλλουμε την αντίσταση, τη διεκδίκηση, την αλληλεγγύη, στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, παίρνοντας πάντα μέτρα προστασίας.

Τώρα είναι που δεν μένουμε σιωπηλοί μπροστά στην εργοδοτική αυθαιρεσία και την πολιτική της κυβέρνησης, που επιδιώκει να φορτώσει και αυτήν τη μεγάλη και πρωτόγνωρη κρίση στις πλάτες μας. Είναι καθήκον όλων να σπάσουμε το σιωπητήριο που προσπαθούν να μας επιβάλουν, στο όνομα τού «όλοι μαζί να την ξεπεράσουμε». Νομίζω πως επειδή έχουμε βιώσει όλοι, μέχρι σήμερα, τις συνέπειες της υποκριτικής αστικής ηθικής, ξέρουμε πλέον και το πότε εμφανίζεται και το πως να την αναγνωρίζουμε και το πως αντιμετωπίζεται.. Και λέμε όχι στην καραντίνα της σκέψης!

Η Σεμίνα Διγενή, μέσα από το κείμενό της, θέτει το ερώτημα: Θα καταφέρει τελικά, αυτός ο παράδοξος κόσμος των ''Απείθαρχων'', να δώσει σε όλα, ένα τέλος ή μια αρχή, με την έμπνευση που τους αξίζει; Θα τολμήσει να πάρει μια καθοριστική απόφαση, για την Μνήμη του Κόσμου;

«Οι Απείθαρχοι» στο Facebook: https://www.facebook.com/oiapeitharxoi/

Πληροφορίες βιβλίου και αγορά: https://www.kaktos.gr/semina-digeni-apeitharxoi

Γιώργος Μουλάς