Πώς προέκυψε η έμπνευση του συγκεκριμένου έργου «Όποιος θέλει να χωρίσει…να σηκώσει το χέρι του» ;

Νομίζω ότι ήταν η ανάγκη μου να φτιάξω ένα καινούργιο θεατρικό σπιτικό σε αυτή τη γειτονιά που αγαπώ κιόλας πολύ και ειδικά μετά την πρόταση του Πάνου Κατσαρίδη των Θεατρικών Σκηνών να γράψω κάτι για το θέατρο ΗΒΗ. Στο ΗΒΗ έχω ήδη παίξει ακόμα μια φορά στο «Φωνάζει ο κλέφτης» και επίσης στο θέατρο Αποθήκη ήταν η πρώτη μου δουλειά ως ηθοποιός στην Αθήνα, στο «Σεσουάρ για δολοφόνους». Μου φάνηκε λοιπόν πολύ ωραία η ιδέα να γυρίσω εκεί και να γράψω ένα θεατρικό για ένα σπίτι μέσα στο οποίο διαδραματίζονται τα πάντα και κάπως έτσι οραματίστηκα αυτό το πολύ πολύ ωραίο διαμέρισμα όπου ζουν η Δήμητρα με τον Χάρη. Και κάπως έτσι ξεκίνησα να μιλάω για τις σχέσεις, για τους έρωτες, για τους χωρισμούς και κατά κάποιον τρόπο έχω την αίσθηση ότι έβαλα τον εαυτό μου μέσα σε όλους αυτούς τους ήρωες. Η έμπνευση ήρθε μέσα από τους δικούς μου προβληματισμούς, που έχω και εγώ -ούτως ή άλλως- ως άνθρωπος. Ειδικά αυτό το τρομερό και φοβερό ερώτημα «αν υπάρχει το άλλο μας μισό εκεί κάπου έξω». Άραγε υπάρχει ή εμείς το δημιουργούμε ανάλογα με τις ανάγκες μας και πόσο τελικά οι ανάγκες μας είναι ίδιες; – γιατί δεν θεωρώ ότι οι ανάγκες των ανθρώπων είναι ίδιες. Υπάρχουν διάφορα μοντέλα σχέσεων αλλά η κοινωνία μας, σου λέει ότι υπάρχει μόνο ένα. Αυτό που παντρεύεσαι και κάνεις παιδιά. Και φυσικά όσοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν αυτό το μοντέλο, τους κοιτάνε με μισό μάτι. Ειδικά τις γυναίκες που δεν θέλουν να παντρευτούν ή τις γυναίκες που δεν θέλουν να κάνουν παιδιά. Μέσα από αυτούς λοιπόν τους προβληματισμούς, μου ήρθε η έμπνευση.

Πιστεύετε ότι αν αυτό το «Όποιος θέλει να χωρίσει…να σηκώσει το χέρι του», το ρωτάγατε στο κοινό του θεάτρου, θα σήκωνε εύκολα το χέρι του ο κόσμος;

Μια κυρία που είχε πάει να δει το έργο -ενώ η παράσταση δεν είναι interactive- σήκωσε το χέρι της με χαρά όταν τέθηκε αυτή η ερώτηση (γέλια). Πάντως ναι, νομίζω ότι δεν θα το σήκωναν εύκολα το χέρι τους γιατί υπάρχει πολύς κόσμος που φοβάται τη μοναξιά, την ανάληψη των ευθυνών, τις εξομολογητικές συζητήσεις που πρέπει να ακολουθήσουν μετά από μια τέτοια δήλωση και πολλές φορές νομίζω ότι μένουμε σε μια τέτοια κατάσταση που δεν μας κάνει ιδιαίτερα ευτυχισμένους, γιατί πολύ απλά φοβόμαστε να μπλέξουμε. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια όπου πολύ εύκολα κάποιοι τα διαλύουν όλα. Η αλήθεια είναι ότι τα διαζύγια έχουν αυξηθεί πάρα πολύ και σε αντίθεση με αυτό που συνέβαινε παλιά που δύο άνθρωποι παντρεύονταν πολλές φορές ούτε καν από έρωτα αλλά από συνοικέσιο και μένανε μαζί για πάντα χωρίς να είναι ευτυχισμένοι, αυτό σήμερα δεν υπάρχει και νομίζω καλώς δεν υπάρχει. Όταν οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πλέον ότι τελείωσε αυτό που φτιάξανε και δεν είναι πια ευτυχισμένοι, πρέπει να πάνε παρακάτω.

Το θέμα των ανθρώπινων σχέσεων που θίγετε στο έργο είναι αυτό που απασχολεί και τον περισσότερο κόσμο στις μέρες μας. Ποιες είναι οι δικές σας ανησυχίες για αυτό το θέμα;

Επειδή από τη φύση μου έχω μια μοναχικότητα έντονη, τις περισσότερες φορές προβληματίζομαι για το αν θα έπρεπε να είμαι μόνος μου ή αν θα έπρεπε να είμαι σε μια σχέση. Και βέβαια η αλήθεια είναι ότι όλοι μας όταν είμαστε μέσα σε μια κατάσταση, σκεφτόμαστε πώς θα ήμασταν σε μια διαφορετική. Οπότε νομίζω ότι δεν αποτελώ εξαίρεση. Τα ίδια πράγματα σκέφτομαι και εγώ και μέσα από αυτή την παράσταση τρολάρω και εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου. Αυτές είναι οι ανησυχίες μου. Μου έκανε πολύ καλό που έγραψα αυτό το έργο ακριβώς επειδή είναι πολύ ανθρώπινες και πολύ προσγειωμένες οι σχέσεις αυτές στην πραγματικότητα, ίσως και για αυτό έχει τόση μεγάλη επιτυχία.

Το βασικό ερώτημα που γεννάται μέσα από την ιστορία σας είναι το εξής: «Δεν μπορεί να είναι κάποιος ευτυχισμένος μόνος του χωρίς να είναι παντρεμένος ή δεσμευμένος;»….Ποια είναι εδώ η απάντηση;

Θεωρώ ότι μπορεί κάποιος να είναι ευτυχισμένος μόνος του. Θεωρώ ότι ο καθένας μας πρέπει να έχει την ελευθερία να δει με ποιον τρόπο μπορεί να είναι ευτυχισμένος. Είναι αυτό που λέω ότι δεν είναι μια παράσταση κατά του γάμου αλλά μια παράσταση υπέρ της ελευθερίας. Το θέμα είναι να είσαι όπως θες να είσαι μέσα ή έξω από μια σχέση και να έχεις την ελευθερία ακόμα και μέσα στον γάμο να είσαι όπως θες εσύ. Δηλαδή πρέπει να βρεις έναν άνθρωπο που να έχετε την ίδια αντίληψη για τη σχέση, για το δεσμό, για τον γάμο, για τη συμβίωση. Αν έχετε δύο διαφορετικές εικόνες για το πώς πρέπει να είναι η συμβίωση νομίζω ότι δεν θα σου βγει σε καλό. Αν πάλι δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να συμπορευτείς με έναν άνθρωπο και να ανοίξεις ένα σπιτικό και να το θες μόνο για τον εαυτό σου να το απολαμβάνεις μόνο εσύ, το θεωρώ πολύ θεμιτό, επίσης.

Πιστεύετε ότι ο άνθρωπος από τη φύση του φοβάται να μείνει μόνος του;

Πιστεύω ότι κάποιοι φοβούνται και κάποιοι άλλοι δεν αντέχουν να είναι μαζί με έναν άνθρωπο. Γενικά αυτό που λέω και στο έργο το πρόβλημά μου δεν είναι αν κάποιος είναι μόνος ή αν κάποιοι είναι ζευγάρι. Το πρόβλημά μου είναι ότι κάποιοι έχουν αποφασίσει ότι υπάρχει μόνο ένα μοτίβο, μόνο ένας τρόπος με τον οποίο πρέπει να είσαι μέσα σε μια κοινωνία και αυτό το θεωρώ λάθος. Δεν έπρεπε να το αποφασίσουν ποτέ, δεν τους βάλαμε αφεντικά να μας πουν πώς πρέπει να ζούμε και πρέπει αυτό το πράγμα να πάψει να υπάρχει.

Πότε είσαστε πιο δημιουργικός; Όταν είσαστε μέσα σε μια σχέση ή όταν είσαστε μόνος σας;

Δεν έχει σημασία για εμένα αλλά η αλήθεια είναι ότι αν θες να δημιουργήσεις πρέπει να απομονωθείς, να ζήσεις λίγο σαν να είσαι μόνος σου.

Δεν πρέπει όμως να είσαστε και καλά ψυχολογικά;

Μου έχει τύχει να είμαι άσχημα ψυχολογικά και να μου κάνει και καλό γιατί ήταν διέξοδος. Άφηνα τον κόσμο που ήταν στενάχωρος και έμπαινα στην ιστορία που έγραφα που ήταν πιο ευχάριστη.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχετε υπάρξει μόνος σας;

Δεν είναι πάρα πολύ μεγάλο. Κάπως κάτι γίνεται και δεν την εξασκώ τελικά αυτή την μοναχικότητα μου. Νομίζω ότι πρέπει να πάω πολύ πίσω, μάλλον 20 χρόνια πίσω που είχα υπάρξει μόνος μου για 3-4 χρόνια.

Ποιες συμβουλές επιβίωσης θα δίνατε σε κάποιον που φοβάται να μείνει μόνος του;

Καταρχάς νομίζω ότι δεν πρέπει να φοβάται να μείνει μόνος του. Όταν κάποιος μένει μόνος του μπορεί να ανακαλύψει περισσότερα πράγματα για τον εαυτό του, να κάνει πράγματα που θα τον κάνουν να περάσει ωραία και να βασιστεί στις δυνάμεις του. Τώρα βέβαια αν κάποιος θέλει να είναι με κάποιον γιατί δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, θα πρέπει να ψάξει να τον βρει. Δεν θα συμβούλευα ποτέ κάποιον να μείνει μόνος του για να νιώθει καλύτερα.

Μεγαλώνοντας έχετε γίνει πιο επιλεκτικός με τους ανθρώπους;

Ε, βέβαια πάρα πολύ. Εξαιρετικά επιλεκτικός και έχω ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά.

Το γεγονός ότι σήμερα έχει χαθεί ο ρομαντισμός στις σχέσεις, σας στενοχωρεί;

Δεν με στενοχωρεί γιατί εγώ τον ρομαντισμό τον έχω στη σχέση μου για να πω την αλήθεια. Δεν είμαι άνθρωπος των application. Aλλά ναι ο ρομαντισμός έχει χαθεί. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό παρά μόνο να μην έχουμε τέτοιου είδους σχέσεις. Εγώ πάντως δεν έχω!

Στο έργο αναφέρεστε στα social media και ότι τα χρησιμοποιούμε προς αναζήτηση ερωτικού συντρόφου….Τελικά είναι έτσι; Πιστεύετε ότι μπορεί να γεννηθεί μια υγιής σχέση μέσα από το διαδίκτυο;

Ναι, ναι και υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Πολλοί άνθρωποι έχουν γνωριστεί μέσα από το διαδίκτυο.

Ποιο είναι το πιο ακραίο που σας έχει τύχει στα social media;

Όχι τίποτα ιδιαίτερο, γιατί δεν καταφεύγω σε αυτά για να αποκτήσω τέτοιες σχέσεις. Ειδικά στο instagram μου, εν μέσω 2020, αποφάσισα να απενεργοποίησω τα σχόλια γιατί θέλω ο λογαριασμός μου να μοιάζει σαν ένα άλμπουμ φωτογραφιών που να έχει τις αναμνήσεις μου απ΄όσα έχω ζήσει μέσα στη χρονιά. Απλώς γράφω έναν αριθμό που δείχνει ποια μέρα του 2020 τραβήχτηκε η φωτογραφία. Δεν θέλω το instagram μου να μοιάζει σαν τη συνεδριάση της πολυκατοικίας όπου μιλάνε όλοι μαζί και φωνάζουν.

Επίσης, στο έργο αναφέρεστε και στην ομοφυλοφυλία. Έχετε μιλήσει ανοιχτά πολλές φορές για αυτό το θέμα και έχετε εκφράσει τη δυσαρέσκειά σας για το ότι οι gay ακόμα και σήμερα –ειδικά στην Ελλάδα- αντιμετωπίζονται με προκατάληψη. Τι είναι αυτό που εμποδίζει σήμερα την ελληνική κοινωνία να αποδεχτεί ανθρώπους ειδικά από τους χώρους που έχουν μεγάλη δημοσιότητα (τηλεόραση-θέατρο –πολιτική) οι οποίοι θα τολμήσουν να δηλώσουν ανοιχτά τη σεξουαλική τους προτίμηση…

Έχουμε μιλήσει όλοι από αυτούς τους χώρους που προανάφερες και η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι πάρα πολύ πίσω από τις προηγμένες Δυτικές χώρες. Βλέπουμε άλλες χώρες να προχωράνε και να εξελίσσονται αλλά στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη δήλωση στήριξης, μια Βουλή ή ένας πρωθυπουργός ο οποίος να μπορέσει και να βγει να πει ότι οι Έλληνες είναι ίσοι, ότι στηρίζουμε αυτή ακριβώς την ισότητα και πρέπει να γίνει αποδεκτή η ισότητα στους Έλληνες. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση-δεν υπάρχει πολιτική στήριξη. Είχα ταξιδέψει στη Σκωτία και η αστυνομία είχε κάνει μια καμπάνια που έδειχνε είτε ένα ζευγάρι gay ,είτε μια κοπέλα μουσουλμάνα - δηλαδή ανθρώπους που μπορεί να βιώσουν μια διάκριση - και υπήρχε η εξής λεζάντα: αν αισθανθείς ποτέ διάκριση ή οτιδήποτε κακό στο εργασιακό σου περιβάλλον, πες το σε εμάς και εμείς θα σε βοηθήσουμε. Αυτό το πράγμα ως δήλωση δεν έχει γινεί ποτέ από την πολιτική ηγεσία. Αυτό λείπει. Πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπάνω. Αυτό που για εμένα πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να αντιγράψει πράξεις, νομοθετήματα και δράσεις που έχουν γίνει σε πιο προηγμένες χώρες και που έχουν φέρει αποτέλεσμα. Εγώ το θεωρώ και πολύ εύκολο κιόλας. Πιο εύκολη δουλειά από το να είσαι πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν υπάρχει. Δες τι κάνουν στον Καναδά και κάντο και εσύ. Δεν είναι ότι πρέπει να εφεύρεις κάτι.

Τώρα που επιστρέφει το Mega είναι πιθανό να δούμε κάποια κανούργια σας σειρά στην τηλεόραση;

Ας μην μιλήσουμε για αυτό τώρα…(γέλια) Θα δούμε, θα δούμε τι θα γίνει…

Έχετε ζηλέψει κάποια ξένη σειρά;

Η αλήθεια είνει ότι δεν έχω ζηλέψει κάποια. Αυτό τον καιρό βλέπω το Sex Education και μου αρέσει πάρα πολύ.

Θα συνεχίσετε να κάνετε θεατρικά έργα μιας που ξεκινήσατε;

Ναι, είναι το ζητούμενό μου τώρα. Πέρασα τόσο όμορφα με αυτή την παράσταση και με αυτή τη διαδικασία της σκηνοθεσίας, επίσης, που θέλω εκεί να αφοσιωθώ.

Την απολαμβάνετε τη δημοφιλία σας; Έχουν υπάρξει στιγμές που σας έχει κουράσει;

Όταν ήμουν πιο μικρός το απολάμβανα πιο πολύ. Μεγάλωσα όμως όπως και να το κάνουμε και όσο μεγαλώνω είμαι και πιο μοναχικός, επίσης είμαι ένας άνθρωπος διακριτικός, χαμηλών τόνων. Δεν μου αρέσει πια να ακούω τη φράση «έλα να βγάλουμε μια φωτογραφία». Δηλαδή όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να περπατάει στο δρόμο δεν το θεωρώ σωστό να τον σταματήσεις για να βγάλεις μια φωτογραφία. Δεν είναι αξιοθέατο, είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να βιάζεται, μπορεί να είναι στεναχωρημένος, μπορεί να έχει σκέψεις. Είναι λίγο έξω από τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι. Δεν θα το έκανα εγώ σε κάποιον άνθρωπο. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους ούτε σαν να είναι αξιοθέατα, ούτε σαν αγάλματα, ούτε σαν ένα κτίριο που το βρήκα, θα το ανεβάσω και θα πάρω like. Ωστόσο, δεν κουράζομαι ποτέ να ακούω ανθρώπους να μου λένε όμορφα λόγια μέσα από την καρδιά τους για τις δουλειές μου, να μου λένε για τα συναισθήματα που τους έχουν δημιουργήσει τα έργα μου ή κάτι παρόμοιο. Θεωρώ ότι είναι πολύ γεναιόδωρη πράξη εκ μέρους τους και εκεί θα τους αφιερώσω πολύ χρόνο. Θα σταματήσω ότι και αν κάνω και θα καθίσω να τους ακούσω. Μ’ αρεσει να το ζω αυτό. Καταλαβαίνεις ότι έχεις προσφέρει κάτι στον άλλον και έχεις λάβει εκτίμηση. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Το να βγούμε μια φωτογραφία δεν είναι.

Έχετε νιώσει να σας φθονούν λόγω των όσων έχετε πετύχει;

Φαντάζομαι θα γίνεται και αυτό αλλά δεν έχω επαφή με τέτοιους ανθρώπους. Τώρα που μιλάμε, μου έρχεται ένας άνθρωπος στο μυαλό. (γέλια)

Αν γυρνάγατε πίσω το χρόνο ποια συμβουλή θα σας έδινε ο νεότερος εαυτός σας;

Θα ήθελα να μου δώσω λίγο χρόνο παραπάνω να με γνωρίσω λίγο καλύτερα. Να μην υπακούσω τόσο στους κανόνες, να φτιάξω εγώ τους δικούς μου κανόνες και να είμαι ίσως λιγότερο διαθέσιμος για κάποιους ανθρώπους. Κατά τ’άλλα νιώθω ότι καλά τα πήγα.

Info:

Ο Γιώργος Καπουτζίδης υπογράφει και σκηνοθετεί την πρώτη του θεατρική κωμωδία «Όποιος θέλει να χωρίσει…να σηκώσει το χέρι του!» στο θέατρο ΗΒΗ.

Επίσης, μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο από την Κάπα Εκδοτική.