Από πότε άρχισες να ασχολείσαι με τη δημοσιογραφία;
Από το 1997.

Πώς βρέθηκες σε αυτόν χώρο;
Ήθελα να γίνω συγγραφέας από πολύ μικρό παιδί και η πιο πρακτική και προσγειωμένη εκδοχή ήταν η δημοσιογραφία. Είχα υπόβαθρο στις διεθνείς σχέσεις που σε «στέλνουν» στην δημοσιογραφία με κάποιο αβαντάζ.

Σου ήρθαν εύκολα τα πράγματα;
Όχι. Έκανα πολύ πολύ αργά βήματα σε όλα στην ζωή μου. Έχω περάσει από όλα τα δημοσιογραφικά πόστα, τώρα το εισπράττω το καλό που μου έκανε αυτή η πορεία, έχω αποκτήσει εμπειρία. Το ξέρουν εκείνοι που πρέπει. Γνωρίζω πολλούς συναδέλφους αν και δυστυχώς ξεχνάω πρόσωπα και ονόματα διότι είναι εκατοντάδες, ξέρουν όμως αρκετοί πού βρισκόμουν επαγγελματικά πριν 15 χρόνια ή πριν 5 ... τίποτα δεν μπορώ να κρύψω !

Ξεκίνησες ως δημοσιογράφος από τα έντυπα. Η επιλογή της τηλεόρασης πώς ήρθε;
Από την αρχή έκανα 2-3 δουλειές. Δύο-τρεις προσπάθειες για να έχω καβάτζα αν μείνω άνεργη - από ανάγκη το έκανα και από μεγάλη ανασφάλεια. Ήταν χαμηλοί οι μισθοί. Δεν είχα μπαμπά να μου πληρώνει το ενοίκιο. Έπεφτα συνέχεια σε βαθιά νερά – θυμάμαι από τα έντυπα να μαθαίνω ραδιοφωνικό μοντάζ που παλιά κάναμε με ξυράφια, μετά εφημερίδες, περιοδικά γυναικεία, μόδες, θέματα υγείας, αντρικά θέματα, ένθετα εφημερίδων έπειτα πιο απαιτητικό γράψιμο, πιο ποιοτική δουλειά. Δεν θυμάμαι ακριβώς πλέον πότε δούλεψα πού. Ως δόκιμη ξεκίνησα 23 χρόνων και παρέμεινα στην ενημέρωση πολύ καιρό. Τότε πολλά συναρπαστικά συνέβαιναν. Ήταν τα πρώτα χρόνια του Σκάι κτλ. Τα έντυπα σχεδόν αγνοούσαν πώς δούλευα και στην τηλεόραση ή στο ράδιο και τούμπαλιν. Νομίζω πριν από 10 χρόνια άρχισαν να παίρνουν οι περισσότεροι χαμπάρι πως είχα 2-3 διαφορετικές ιδιότητες. Κάποιοι με διάβαζαν, άλλοι με άκουγαν. Μάλιστα οι διπλές δουλειές που έκανα, μου δημιούργησαν πρόβλημα με τα ασφαλιστικά ταμεία που με διπλοχρέωναν. Πολλά τα ένσημα πάντως τα περισσότερα ήταν ίσως σε εφημερίδες. Προσπαθώ τώρα να βγάλω άκρη και δεν υπάρχει μήνας που να μην είχα 2-3-4 διαφορετικές δουλειές, τα έψαξα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο θα μπορούσα ίσως να πάρω σύνταξη με τόσα χρόνια διπλές δουλειές, αλλά τι λέω! Θέλω στα αλήθεια, να δουλεύω μέχρι τα 98.

Όταν ήσουν στα έντυπα ήσουν γνωστή για την αιχμηρή σου γλώσσα. Πόσο εύκολο είναι αυτό να το διατηρήσεις στην τηλεόραση η οποία είναι ένα λαϊκό μέσο;
Ο ίδιος άνθρωπος ήμουν και είμαι και ίσως επειδή η τηλεόραση δεν ήταν ποτέ το μεγάλο μου όνειρο, δεν έμαθα να αυτολογοκρίνομαι. Δεν φοβόμουν καθόλου μην με πετάξουν έξω -ακόμα αυτή είναι η λογική πίσω από την τηλεοπτική συμπεριφορά μου.

Η τηλεόραση και οι άνθρωποί της τελικά ήταν έτσι όπως φανταζόσουν;
Τους ήξερα από την αρχή. Λίγοι είναι αξιόλογοι, πολλοί δεν θα τα κατάφερναν σε κανέναν άλλο χώρο γιατί είναι αεριτζήδες. Υπάρχουν και εκείνοι που χαραμίζονται, θα μπορούσαν να είναι μεγάλες προσωπικότητες αλλού αλλά έχουν το ψώνιο των ΜΜΕ που τους κρατάει πίσω.

Υπάρχει κάποια δουλειά που έκανες στην τηλεόραση και μετάνιωσες;
Όχι, δεν έκανα κάτι αναξιοπρεπές. Κάποιες δουλειές ήταν καλύτερες από άλλες αλλά όχι, βιοποριστικά εργάστηκα σε συγκεκριμένα όρια! Τι δραματικό να μετανιώσω;

Είσαι μητέρα δύο παιδιών και δουλεύεις αρκετά όπως όλοι ξέρουμε. Πώς τα καταφέρνεις; Ο σύντροφός σου σε βοηθάει;
Αυτή την ερώτηση δεν θέλω πλέον να την απαντώ. Η πλειονότητα των γυναικών που είναι πρωθυπουργοί, γιατροί, επιστήμονες έχουν 2-3-4 παιδιά. Εγώ που κάνω μια πολύ πιο απλή δουλειά δεν πιέζομαι και τόσο νομίζω. Για όνομα του Θεού! Γιατί συζητάμε το κανονικό σαν σπάνιο; Οι άντρες γιατί να «βοηθούν»; Ο ρόλος του πατέρα είναι βοηθητικός; Τους τον υποβιβάζουμε όταν ρωτάμε αν βοηθούν. Πιστεύω πλέον οι καλοί μοντέρνοι μπαμπάδες ξέρουν τον ρόλο τους.

Έχεις κάνει κάτι το οποίο πολλές γυναίκες δεν τολμούν (αν και θα ήθελαν), να επιλέξεις έναν σύντροφο μικρότερο. Ποια είναι τα οφέλη και ποια τα ρίσκα μιας τέτοιας επιλογής;
Κυρίως ρίσκα υπάρχουν. Το καλό είναι πως παίρνεις έναν μάλλον άφθαρτο, από την άλλη -δεν είναι δημιουργημένος, δεν βγάζει χρήματα για να σε ζήσει, αλλά είναι νέος: δεν έχει διαζύγια, απογοητεύσεις, παιδιά και εσύ τον παίρνεις και τον βάζεις στα δύσκολα και εκεί πάλι αρχίζει ένα τεράστιο ρίσκο.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι που καλείσαι να αντιμετωπίσεις όταν έχεις δύο παιδιά από δύο διαφορετικές σχέσεις;
Ενώ φοβόμουν πως θα είχα ζήλειες, αυτό δεν προέκυψε διόλου. Δεν βρήκα δυσκολία μια φορά στη ζωή μου. Ένα πράγμα μου ήρθε εύκολο και αυτό ήταν η ομαλή πρόσθεση ενός παιδιού στην οικογένεια. Μας λείπει ίσως πολύ η μεγάλη μου κόρη όταν πάει να δει τον μπαμπά της. Μας λείπει τις λίγες ώρες ή τις ελάχιστες 3-4 μέρες τον μήνα που δεν είναι σπίτι με την αδερφή της, μαζί μου, με τον πατριό της - αυτό μόνο είναι το στενάχωρο.

Πόση σημασία δίνεις στην εξωτερική σου εμφάνιση;
Μέτρια, μου αρέσει να φοράω ωραία ρούχα αλλά κυκλοφορώ και με τζιν και αθλητικά, άβαφτη. Δεν θα έμπαινα στον κόπο να αλλάξω κάτι πολύ δραστικό επάνω μου, δεν θα άντεχα πόνο και ταλαιπωρίες για να είμαι εμφανίσιμη. Με το ζόρι μέχρι ψεύτικες βλεφαρίδες μπορώ να ανεχτώ και αυτές συχνά τις πετάω στην μέση του γυρίσματος.

Έχεις ανασφάλειες μεγαλώνοντας;
Μου αρέσει η ιδέα να γίνω 60, 70, 80. Το ενδιάμεσο από τώρα που είμαι 45 μέχρι να γεράσω για τα καλά, μου φαίνεται λίγο άχαρο.

Πώς είναι να έχει χάσει κάποιος έναν γονιό και το βράδυ που ανοίγει την τηλεόραση του να τον βλέπει σε μια ταινία;
Άβολο. Καταθλιπτικό, άκρως μελαγχολικό, δεν μπορώ να το περιγράψω...

Tι κρατάς από τον πατέρα σου;
Ευτυχώς όλοι μου λένε καλά πράγματα, όπως ότι είχε χιούμορ και πως ξυπνούσε με κέφι. Και εγώ ξυπνάω με κέφι τα πρωινά.

Πόσο σε επηρέασε που τον έχασες;
Πολύ. Με έκανε υπερβολικά ανεξάρτητη αν και από πολύ μικρό παιδί ήμουν υπέρ-ανεξάρτητο.

Έχεις αναμνήσεις από εκείνον;
Ναι, και για να στο συνδέσω με το προηγούμενο όταν πήγα σχολείο πρώτη φορά και οι δυο γονείς μου είχαν στεναχωρηθεί που ήμουν το μόνο παιδάκι που δεν έκλαιγε. Δεν είχα καμία ανησυχία ή στεναχώρια ή άγχος. Τους χαιρέτησα και πήγα χαρούμενη, ήξερα πως είχε έρθει η ώρα και δεν μου έλειπαν καθόλου. Έπαθαν σοκ! Και ο μπαμπάς μου σοκ με την ανεξαρτησία μου.

Ποια ήταν η χειρότερη σoυ φάση;
Πολλές. Το 2013 βρέθηκα χωρισμένη, 39 ετών και σε δύσκολη επαγγελματική κατάσταση στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση της Ελλάδας, περιοδικά και εφημερίδες έβαζαν λουκέτα, δεν υπήρχαν δουλειές. Ήμουν χωρίς λυμένα ζητήματα - δεν θα μπω όμως σε λεπτομέρειες. Εκεί επαγγελματικά εξαργύρωσα την δουλειά που είχα κάνει πολλά χρόνια, στάθηκα στα πόδια μου, ήταν εν τέλει άκρως «δυναμωτική εμπειρία».

Έχεις αισθανθεί –λόγω της αναγνωρισιμότητας σου – να σε φθονούν;
Όχι, οι άλλοι αναγνωρίσιμοι ίσως με παρεξηγούν. Είναι άνθρωποι που νιώθουν εύκολα απειλή. Συχνά δεν μπορούν να με κατατάξουν, δεν με ξέρουν, ζουν σε ένα άλλο σύμπαν πιο εξωστρεφές από το δικό μου. Νομίζουν πως πάω να τους φέρω σε δύσκολη θέση, πως είμαι τσαμπουκάς.. Κάτι τέτοιο, αλλά δεν ισχύει.

Όταν μιλάνε για εσένα τι νομίζεις ότι λένε;
Πως είμαι λίγο τρελή. Στη Μεσόγειο που οι γυναίκες είναι πιο πρακτικές, πιο θελκτικές, πιο σέξι, το να κάνεις χιούμορ φαίνεται σαν συμπεριφορά κάπως αποκλίνουσα διότι δεν έχει πρακτική εφαρμογή, άρα σε νομίζουν και σε λένε τρελούλα και ίσως έχουν δίκιο.

Info:
H Aθηναΐς Νέγκα αυτό τον καιρό κάνει εκπομπή στο διαδικτυακό One TV.