Ενα δίπατο σπίτι με κέλυφος αμιγώς κυκλαδίτικο αλλά και ατμόσφαιρα που παροτρύνει τη φυγή στα τοπία μιας ανατολίτικης έμπνευσης. Η ιδιοκτήτρια Anne Moses είναι ζωγράφος-διακοσμήτρια και επιθυμούσε να διαμορφώσει ένα χώρο με χαρακτήρα και στιλ, φιλόξενο και οικείο για την ίδια και την οικογένειά της. Η πρώτη επαφή με την Ελλάδα έγινε στην παιδική της ηλικία, σε διακοπές με τους γονείς της, τότε που οι αλλοδαποί τουρίστες ανακάλυπταν τις Κυκλάδες του Ελύτη και του Γκάτσου... Αγόρασε ένα υπό κατασκευήν σπίτι του αρχιτέκτονα Γιάννη Σουλαντίκα, το οποίο εντόπισε στα σοκάκια της Νάουσας και συνεργάστηκαν για το σημερινό αποτέλεσμα. Αυτό το σημείο είναι βραχώδες, γι αυτό το κτίσμα σηκώθηκε ψηλά και δεν υπάρχουν υπόγεια. Επάνω διαμορφώθηκε ένας μεγάλος, ενιαίος φωτεινός χώρος, με έξοδο στην πλακοστρωμένη βεράντα. Εδώ υπάρχουν το καθιστικό με το τζάκι, η τραπεζαρία, οι βιβλιοθήκες και στο βάθος -περνώντας μια καμάρα- η κουζίνα κι ένα μπάνιο. Στον κάτω όροφο, που είναι πιο εσωστρεφής και ήσυχος, υπάρχουν τα υπνοδωμάτια, τα οποία έχουν πρόσβαση στην αυλή, το γραφείο του Bill και τα μπάνια. Η μορφολογία του κτιρίου ακολουθεί υποχρεωτικά το τοπικό ιδίωμα: λευκός σοβάς στους τοίχους, μοναδικό στέγαστρο ή ξύλινη πέργκολα, καμάρες μέσα κι έξω, ξύλινα ταβάνια με δοκάρια στον εσωτερικό χώρο, λιτές φόρμες ασπρισμένων τζακιών. Τα ντόπια υλικά (μαύρη πέτρα, παριανό μάρμαρο και ξύλο) έδωσαν τον υποχρεωτικό νησιώτικο χαρακτήρα στο κτίσμα, εναρμονίζοντάς το πλήρως με τα παλιότερα σπίτια της γειτονιάς. Η ιδιοκτήτρια έψαξε για terracotta, έφερε πλακάκια από την Τυνησία αλλά και Isnik από την Κωνσταντινούπολη, ξετρύπωσε ένα νιπτήρα από τούρκικο χαμάμ και μια ξύλινη κολόνα από το Αφγανιστάν, μάζεψε πολλές παλιές ταμπλαδωτές πόρτες και παντζούρια, για να διαμορφώσει το εσωτερικό του σπιτιού σύμφωνα με τις αισθητικές της απαιτήσεις.
Ολα μέσα στο σπίτι είναι αποτέλεσμα σκέψης και αυτοσχεδιασμού. Η ζωγράφος έξυσε τους παλιούς ταμπλάδες και τους μεταμόρφωσε με πατίνες σε πανέμορφες αποχρώσεις. Ετσι, οι ντουλάπες σχεδιάστηκαν σύμφωνα με το υπάρχον υλικό και προσδιορίζουν το χώρο τους. Με το ίδιο σκεπτικό φτιάχτηκαν κι όλα τα έπιπλα της κουζίνας. Τα λουτρά είναι διαφορετικά μεταξύ τους αλλά το κοινό τους στοιχείο είναι το εξωτικό στιλ. Η επίπλωση έγινε με πολλά κομμάτια φερμένα από τα ταξίδια ή με ελληνικές αντίκες, ενώ έργα της Anne κοσμούν όλους τους χώρους. Κάθε γωνιά έχει δεχτεί την επέμβασή της. Εξαιρετική η σκηνογραφία της μικρής αυλής και της βεράντας που έχει μεταμορφωθεί σε ιπτάμενο χαλί πάνω από τις λευκές στέγες των σπιτιών της Νάουσας. Μαξιλάρια σε γήινες αποχρώσεις σκορπίστηκαν στους χτιστούς καναπέδες κάτω από την καλαμωτή, ανατολίτικα χαλιά και αιώρα με φαρδιά χειροποίητη δαντέλα, φανάρια και παλιά τούρκικα σκεύη, επιστρατεύτηκαν για να συνθέσουν ένα αισθησιακό σκηνικό. Η Anne πέτυχε τη συνάντηση της Ανατολής με τη Δύση κάτω από τον αιγαιοπελαγίτικο ουρανό. Εδώ όλα έχουν ένταση και πάθος: οι χειρονομίες, οι κουβέντες, οι μυρωδιές, τα χρώματα, αποτελώντας έναν ύμνο στην ομορφιά της ζωής.
