Ο κόσμος των ονείρων

23.08.2007
Ενα μικρό λαϊκό σπίτι του 1830 μεταμορφώθηκε σε ονειρότοπο, χάρη στην προσωπική εργασία και την αισθητική της ιδιοκτήτριάς του.

Το παλιό σπιτάκι κοντά στους Μύλους γοήτευσε τη Γαλλίδα κυρία που είχε έρθει για διακοπές στην Ελλάδα. Αποκτήθηκε σε κατάσταση ερειπίου και μετά από πολλές επεμβάσεις αναδείχθηκαν τα προσόντα του: η αυθεντική ξυλόγλυπτη μουσάντρα και το ξύλινο ταβάνι του, που διατηρήθηκαν σε καλή κατάσταση, η παραδοσιακή κουζίνα στην περίκλειστη αυλή και η υπέροχη θέα από την ταράτσα του. Η Michele Liverani είναι γνωστή ζωγράφος, η οποία κατά καιρούς είχε ασχοληθεί με αναπαλαιώσεις και διακοσμήσεις σπιτιών στη Γαλλία, αλλά και με τη συντήρηση βιβλίων. Στη Σύμη ερχόταν γιατί την ενέπνεε η ενέργεια του τόπου και ήθελε να παραμένει στο νησί όσο το επέτρεπε ο καιρός (εδώ είναι υπέροχος τα 2/3 του χρόνου). Δεν σκέφτηκε ποτέ όμως να μπει στη δαπανηρή -αλλά και πολύ κοπιαστική- διαδικασία απόκτησης και αναπαλαίωσης ενός διατηρητέου νεοκλασικού. Η Michele θεώρησε κατάλληλο το ταπεινό σπιτάκι με τον στάβλο, του οποίου η αποκατάσταση ήταν μια διασκεδαστική εμπειρία: Θυμόταν και φανταζόταν εικόνες, "συναισθανόταν" τις ανάγκες του συγκεκριμένου χώρου και πώς θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τις συνήθειές της. Πρώτα έσκαψε τον στάβλο για να εξοικονομήσει ένα δωμάτιο με μπάνιο, άνοιξε δύο παραθυράκια -ένα στο πατάρι κι ένα στην κουζίνα- και πρόσθεσε ένα μικρό ξύλινο μπαλκόνι στην μπαλκονόπορτα που βλέπει προς τη θάλασσα. Επέλεξε ελληνικά κομμάτια και προσπάθησε με οικονομικά μέσα να εικονογραφήσει τις γωνιές του σπιτιού της, βλέποντάς τις σαν πίνακες ζωγραφικής.

Τα περισσότερα αντικείμενα βρέθηκαν στη Σύμη και στο Μοναστηράκι, κάποια παραγγέλθηκαν στη Ρόδο και μερικά άλλα αγοράστηκαν κατά τη διάρκεια επισκέψεων στα μικρασιατικά παράλια. Το μικρό μέγεθος αποδείχτηκε ότι δεν ήταν καθόλου περιοριστικό για τη φαντασία και τη δεξιοτεχνία της Michele. Οταν οι ασβέστες και οι μπογιές καθαρίστηκαν κι όλα μπήκαν στη θέση τους αποκαλύφθηκε ένα σπίτι με εμφανή αίσθηση του μέτρου και της αρμονίας.

Τα "όπλα" της Michele Liverani στην "επιχείρηση" της διακόσμησης, ήταν το χρώμα και τα υφάσματα. Τέσσερις χρωματιστές σκόνες βρήκε όλες κι όλες στη Σύμη και με αυτές δούλεψε τις πατίνες, που έδωσαν βάθος αλλά και ονειρική διάσταση στα πράγματα. Το υπνοδωμάτιό της και το μπάνιο όπως και η ταράτσα στρώθηκαν με θαλασσί τσιμεντοκονία. Αυτοί οι χώροι έχουν οπτική φυγή στη θάλασσα και δημιουργείται η ψευδαίσθηση της συνάντησής τους. Λευκό και μπλε επιλέχθηκαν και για την παραδοσιακή κουζίνα με το πέτρινο τζάκι. Θερμοί τόνοι προτιμήθηκαν για το μονόχωρο όπου βρίσκονται το καθιστικό και η τραπεζαρία, όπως και το ξύλινο πατάρι που λειτουργεί ως ξενώνας. Λευκές σανίδες στρώθηκαν στο πάτωμα, οι τοίχοι κρατήθηκαν λευκοί όπως και οι εσωτερικές ξύλινες σκάλες, ενώ το ξυλόγλυπτο ταβάνι έχει δύο χρώματα: λαμπερό κίτρινο και σάπιο μήλο. Η πρόσοψη της μουσάντρας βάφτηκε κι αυτή τριανταφυλλένια, ενώ το ξύλινο δάπεδο του παταριού κίτρινο. Μια ξύλινη κατασκευή σε σχήμα "Π" που ακουμπά στους τοίχους εξασφάλισε όλα τα απαραίτητα για ένα άνετο και λειτουργικό καθιστικό. Λευκά στρώματα από τη Ρόδο "κάθισαν" πάνω στη μουσταρδί πατίνα που εναρμονίζεται με τα φθινοπωρινά χρώματα των αποξηραμένων λουλουδιών. Μια παλιά ξύλινη προθήκη από κατάστημα ειδών ραπτικής έγινε γαλάζια για αντίθεση. Ενα παλιό σιδερένιο τραπέζι από την Γκαλερί Ζουμπουλάκη, ένα διάτρητο σιδερένιο φωτιστικό από το Μαρόκο (βαμμένο λευκό), δυο πολυθρόνες και λάμπες συμπληρώνουν τον εξοπλισμό του καθιστικού. Φωτογραφίες του Andrea Mahl με micro-εικόνες φθαρμένων χρωμάτων πάνω σε τοίχους, ένας μύλος του Φασιανού και πίνακες μιας διάσημης Ρωσίδας ζωγράφου, μαρτυρούν τις καλλιτεχνικές προτιμήσεις της ιδιοκτήτριας. Το πατάρι κάτω από την κεκλιμένη ξύλινη στέγη μετατράπηκε σε ένα φιλόξενο χώρο που διαφέρει από τις τυπικές κρεβατοκάμαρες των επισκεπτών. Εντελώς άλλο κλίμα επικρατεί στο υπνοδωμάτιο της ιδιοκτήτριας: έφτιαξε μια ξύλινη κατασκευή για το στρώμα της, εξασφαλίζοντας αποθηκευτικούς χώρους και κομοδίνο, αλλά και ικανοποιητικό ύψος για να βλέπει τη θάλασσα ακόμη και ξαπλωμένη. Φυσικά οι σκηνογραφικές παρεμβάσεις της Michele δε θα σταματούσαν στον εσωτερικό χώρο. Η μικρή αυλή αλλά και η ταράτσα ήταν τα ιδανικά πεδία έκφρασής της. Χρώμα που προβάλλεται πάνω στον ασβέστη, τονισμένες εσοχές και καμάρες, ασπρισμένα σκαλοπάτια, κληματαριά και πρασινάδες στις γλάστρες, συνθέτουν ένα απόσταγμα του μεσογειακού καλοκαιριού, όπως αποδίδεται στο εικονογραφημένο αιγαιοπελαγίτικο παραμύθι της Michele...