Από τη Σίσσυ Φειδά, Φωτογραφίες: Λευτέρης Μιούλης-Κυριακή Ντοβίνου
Στην περιοχή της Ποσειδωνίας ή αλλιώς Ντελαγράτσια, έξω από την Ερμούπολη, μέσα στα πεύκα του μεγάλου κήπου του, καμαρώνει αναστηλωμένο και πλήρως συντηρημένο ένα νεοκλασικό σπίτι που χρονολογείται μεταξύ 1861 και 1863. Το παλιό, 400 τ.μ., κτίριο, εδράζεται σε ένα οικόπεδο 4 περίπου στρεμμάτων. Το σπίτι ήταν το εξοχικό της οικογένειας της αρχιτέκτονος Ιφιγένειας Γλυνού, η οποία και επιμελήθηκε την αναστήλωσή του, που ολοκληρώθηκε το 1992 και διήρκεσε τρία χρόνια. Αν και η ίδια γεννήθηκε στην Αθήνα, θεωρεί τη Σύρο ουσιαστική πατρίδα της, όπως άλλωστε υπαγορεύει η καταγωγή της, αφού οι γονείς της είναι Συριανοί. Με μεγάλη αγάπη για το νησί της και την παράδοση, διατήρησε αλλά και πρόσθεσε όσο το δυνατόν περισσότερα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα νεοκλασικά σπίτια της Σύρου. Η σύνθεση αποτελείται από το κεντρικό κτίσμα που διατηρήθηκε ως είχε και από δύο μικρότερους ξενώνες, οι οποίοι στο παρελθόν λειτουργούσαν ως κελάρια και βοηθητικοί χώροι. Στο κτίριο εξωτερικά προστέθηκε μια βεράντα με καμάρες και η όψη της κεντρικής εισόδου διακοσμήθηκε με ξύλινες γιρλάντες, χαρακτηριστικό της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του νησιού. Οι γιρλάντες εκτός από διακοσμητικό παίζουν και πρακτικό ρόλο, μιας και κρύβουν τα μεταλλικά λούκια. Μεγάλο ατού του σπιτιού η ευάερη και ευήλια σέρα με τις τζαμαρίες περιμετρικά, που διαμορφώθηκε στην είσοδο. Εκτός από τους ξενώνες, που υπέστησαν πλήρη αλλαγή, στο κεντρικό οίκημα η μόνη ουσιαστική επέμβαση ήταν η δημιουργία μπάνιων. Τα πατώματα στα υπνοδωμάτια και η εσωτερική σκάλα, γνήσια απομεινάρια της υψηλής ποιότητας που χαρακτήριζε παλαιότερες εποχές, δε χρειάστηκε να αντικατασταθούν. Η μια βεράντα του ορόφου επενδύθηκε με παραδοσιακά, ζωγραφιστά πλακάκια, ενώ τα υπόλοιπα δάπεδα είναι επί το πλείστον στρωμένα με μάρμαρα. Πέρα από τη φανερή προτίμηση της Ιφιγένειας Γλυνού στο χρώμα έναντι του λευκού στους εσωτερικούς τοίχους των σπιτιών, η επιλογή των αποχρώσεων των διάφορων χώρων ακολούθησε τη συριανή παράδοση, που ήθελε τα σπίτια να χαρακτηρίζονται από τη χρωματική τους διακόσμηση. Μάλιστα, στο παρελθόν επέλεγαν έντονα χρώματα, όχι μόνο για τις εσωτερικές επιφάνειες αλλά και για τις εξωτερικές. Αποχρώσεις που θυμίζουν έντονα μεξικάνικες εικόνες, άψογα εναρμονισμένες με το κλασικό ύφος της διακόσμησης. Κάθε δωμάτιο έχει διαφορετικό χρώμα ανάλογα με τη χρήση του. Ονειρεμένα μπλε και ροζ στα υπνοδωμάτια, έντονη ώχρα και τερακότα στα καθιστικά και τους χώρους υποδοχής, γλυκά σομόν στην τραπεζαρία. Οικογενειακά κειμήλια από τα σπίτια των γιαγιάδων και αντίκες από προσωπικές συλλογές ντύνουν το σπίτι χωρίς να βαραίνουν το σύνολο, που παραμένει ανάλαφρο. Επιπλα με πραγματική ιστορία που συνοδεύονται από πίνακες-πορτρέτα της οικογένειας. Ακόμα και ο κήπος στολίζεται από παλιά κομμάτια, όπως γλυπτές, μαρμάρινες γούρνες και άλλα διακοσμητικά. Η αριστοκρατική απλότητα είναι εμφανής παντού. Ενα σπίτι που ξαναγεννήθηκε κυριολεκτικά για να χαρίσει και στις νεότερες γενιές κάτι από τη λάμψη και τη φινέτσα μιας άλλης εποχής!
