Ο Ελβετός Georges Huber ερχόταν επί χρόνια στην Πάρο για διακοπές. Επισκεπτόταν καθημερινά την αγαπημένη του παραλία, τον Φάραγγα, και όσο έπαιζε τάβλι έριχνε κάπου κάπου κλεφτές ματιές στον όμορφο κολπίσκο της Τρυπητής. Λίγα χρόνια αργότερα είχε αποκτήσει το δικό του κομμάτι γης, τοποθετημένο αμφιθεατρικά ακριβώς πάνω από τον καταγάλανο κολπίσκο. Απευθύνθηκε στον αρχιτέκτονα Πέτρο Μεταξά, πιστό θαμώνα του νησιού τριανταπέντε χρόνια τώρα και μόνιμο κάτοικό του τα τελευταία δεκαεπτά, ο οποίος δοκίμασε να κατασκευάσει ένα σύγχρονο κυκλαδίτικο αρχοντικό με βάση τα αρχιτεκτονικά πρότυπα της Πάρου και της Νάξου, φιλτραρισμένο όμως υπό το πρίσμα της αφαίρεσης. Η επίπεδη στέγη, στρωμένη με σπασμένο βότσαλο, οι πέτρινοι τοίχοι που φτάνουν σε πάχος τα 70 εκατοστά, οι καμάρες που στηρίζουν τους τοίχους, τα ξύλινα ταβάνια, το τύμπανο που σκεπάζει τον αυτόνομο ξενώνα, τα μαρμάρινα πλαίσια σε πόρτες και παράθυρα, τα βαμμένα ταμπλαδωτά πατζούρια μέσα από τα τζάμια, το πηγάδι και η στέρνα, είναι μόνο μερικά από τα κυκλαδίτικα στοιχεία που χρησιμοποίησε ο αρχιτέκτονας.

Η ολόλευκη όψη της εισόδου είναι τυπική αρχοντικού σπιτιού. Τα κουφώματα βάφτηκαν γκρι, παίζοντας το παιχνίδι των φωτοσκιάσεων πάνω στο λευκό φόντο. Μετά τη loggia -το στεγασμένο ημιυπαίθριο χώρο με τρεις χαρακτηριστικές καμάρες που καδράρουν τη θέα της θάλασσας- δεξιά έχει διαμορφωθεί το ψηλοτάβανο σαλόνι, η επίσημη τραπεζαρία, η κουζίνα και η σκιερή αυλή με χώρο lounge και τραπεζαρία μπροστά από το μπάρμπεκιου. Αριστερά, βρίσκονται οι κοιτώνες και τα μπάνια. Οι διαφορετικές πλακοστρώσεις των δαπέδων σηματοδοτούν το πέρασμα από ζώνη σε ζώνη: η εσωτερική αυλή είναι στρωμένη με βοτσαλωτό, η loggia με τηνιακό μάρμαρο και μεγάλους αρμούς, όλοι οι εσωτερικοί χώροι (ακόμα και τα μπάνια) με δρύινο πάτωμα, η μεγάλη αυλή με την πέργκολα με ντόπιο σχιστόλιθο, ενώ μια ζώνη από ψιλό χαλίκι προηγείται της μεγάλης έκτασης με τα πολύχρωμα λουλούδια και φυτά. Μια μεγάλη εσωτερική καμάρα διαχωρίζει τη σάλα με το τζάκι από την τραπεζαρία, ενώ έχει ανοιχτεί δεύτερη σειρά παραθύρων πάνω από τις μπαλκονόπορτες για να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο το φυσικό, μεσογειακό φως. Τα παιχνίδια φωτός συνεχίζονται με έναν μικρό τρούλο με οπή, ο οποίος φτιάχτηκε πάνω από το διάδρομο που οδηγεί στα υπνοδωμάτια, ενώ οι σανίδες της πέργκολας ρίχνουν έντονες φωτοσκιάσεις πάνω στους λευκούς τοίχους και τα δάπεδα.

Ολοι οι χώροι του σπιτιού βλέπουν τη θάλασσα, ενώ ακόμα και τα κρεβάτια είναι στραμμένα προς τη θέα. Μπροστά στη loggia κατασκευάστηκε μια στέρνα με ψάρια και νούφαρα από το Βοτανικό Κήπο, ενώ στην κλειστή αυλή των μπάνιων χτίστηκαν οι πισίνες, η μεγάλη και η παιδική, προστατευμένες από κάθε ανεπιθύμητο βλέμμα. Για τη διακόσμηση ο ιδιοκτήτης ζήτησε τη συμβουλή της φίλης του, Ελβετής διακοσμήτριας Sue Rohrer. Τα φαρδιά ντιβάνια και όλα τα κρεβάτια σχεδιάστηκαν ειδικά για την περίπτωση και κατασκευάστηκαν από τον Θανάση Ταντάνη. Τα έπιπλα της τραπεζαρίας, τα φωτιστικά, ο εξοπλισμός της υπερσύγχρονης κουζίνας κι όλα τα είδη υγιεινής ήρθαν από την Ελβετία. Κάποια επιλεγμένα κομμάτια από κλαδιά και κορμούς δέντρων, ξασπρισμένα από το νερό των ποταμών ή της θάλασσας, είναι γαλλικής προέλευσης, ενώ οι ντουσιέρες έχουν επενδυθεί με πλακάκια από το Μαρόκο. Πίνακες και έργα τέχνης έχουν δημιουργήσει ενότητες σε απρόβλεπτα σημεία, όπως διάδρομοι και μπάνια, ίσως για να μη διασπαστεί η λευκότητα του σαλονιού και των υπνοδωματίων. Γενικά, ο εσωτερικός χώρος είναι non color. Τον κήπο επιμελήθηκε η Γερμανίδα Brigitte Busse, η οποία ζει μόνιμα στην Πάρο. Καλαμιώνες για προφύλαξη στις άκρες του κτήματος, λεμονιές και ροδιές μπερδεύονται με ελιές και κυπαρίσσια, μεσογειακά δέντρα, θάμνοι και λουλούδια φυτεύτηκαν έτσι ώστε να μοιάζουν αυτοφυή. Ο Georges Huber ζει στην Πάρο το δικό του «ελληνικό μύθο», που δεν είναι άλλος από αυτόν της μεγάλης απόδρασης...