Η έλξη για τον «προϋφιστάμενο του ενεστώτα χρόνου» αποτέλεσε την αφετηρία για την αγορά του παλιού, ερειπωμένου ελαιοτριβείου και της υπερκείμενης κατοικίας, εντός του «ιστού» του παραδοσιακού οικισμού Τριαντάρου, με σκοπό την αποκατάσταση και την αναδιαμόρφωσή τους σε δύο αυτοτελή σπίτια. Ακολουθώντας την τηνιακή τυπολογία, η κατοικία διέθετε κατώγειο με βοηθητικούς χώρους και ανεξάρτητη είσοδο από τον πλαϊνό, κλιμακωτό πεζόδρομο της ανωφέρειας του οικισμού, ανώγειο με την κύρια σάλα, το μαγειρείο, δύο κάμαρες και αυλή κοινή με το ελαιοτριβείο, καθώς και ένα επίσης ανεξάρτητο δώμα. Το κτίσμα ήταν δε εξ ολοκλήρου λιθόκτιστο. Παρέμεινε όμως ακατοίκητο για αρκετά χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει υποστεί σημαντικές φθορές και υποχωρήσεις στα δάπεδα και τις οροφές. Η πρόταση αποκατάστασής του συμπεριέλαβε, λοιπόν, τόσο τη δομική όσο και τη λειτουργική «εξυγίανσή» του, με μεθόδους επιμελούς ενίσχυσης των λιθοποιιών του από κάτω προς τα πάνω, έτσι ώστε να γίνουν εμφανείς όλες του οι δυνατότητες. Η οργάνωση και η επίβλεψη της κατασκευής έγινε από την αρχιτέκτονα Ουρανία Διαμαντοπούλου με συνεργεία από την Τήνο.
Η «υποταγή» στις «εντολές» του παλιού κελύφους, σε συνδυασμό με τη διάθεση των ιδιοκτητών, απέδωσε και αποζημίωσε τις αγωνίες και τις προσπάθειες όλων όσοι ενεπλάκησαν στην αποκατάσταση αυτή με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, τόσο στη διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων όσο και στο «άνοιγμα» του συνόλου στο μαγευτικό ορίζοντα της θάλασσας και τον οικισμό. Η επιλογή των δομικών υλικών έγινε με γνώμονα την προσαρμογή τους στο σύνολο των προτάσεων. Η εφαρμογή των επιχρισμάτων, εσωτερικά και εξωτερικά, έγινε χωρίς οδηγούς, ενώ τα μεν εσωτερικά δάπεδα στρώθηκαν με κεραμικά πλακίδια διαστάσεων 25x25 εκ., τα δε εξωτερικά με ακανόνιστη, αρμολογημένη πέτρα Τήνου. Οι οροφές διαμορφώθηκαν με δοκούς και σανίδωμα από ξύλο ελάτου. Εξωτερικά, όπου δεν έμεινε εμφανής η δομική λιθοποιία, οι επιχρισμένοι, λιθόκτιστοι τοίχοι βάφτηκαν λευκοί.
Εσωτερικά, τώρα, η επιλογή των αποχρώσεων όλων των στοιχείων έγινε επιτόπου, με την παρουσία και τη συμμετοχή των ιδιοκτητών στους οποίους οφείλεται και η διακόσμηση των χώρων: χρηστικά ή μη αντικείμενα τα οποία είχαν στην κατοχή και... στις αναμνήσεις τους, συνδυάστηκαν με τη μεγάλη συλλογή επίπλων που ολοκληρώθηκε μετά από πολύχρονο, υπομονετικό ψάξιμο στα παλαιοπωλεία του Πειραιά και της Αθήνας, καθώς και με χειροποίητες κουρτίνες από την Κωνσταντινούπολη και ασπροκέντια από τη Χώρα. Ολα τα παραπάνω «έντυσαν» έτσι με τρυφερότητα και νοσταλγία ένα σπίτι με εμφανείς αναφορές στο παρελθόν, που «πατά» όμως πλέον γερά στο «αύριο»!
