Ο Harald Egede-Nissen είναι ένας Νορβηγός σκηνογράφος, ο οποίος έχει δουλέψει σε διάφορα μέρη του κόσμου για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Στην Αντίπαρο ήρθε με τη γυναίκα του, Astrid Roppen, για πρώτη φορά το 1999 και τους άρεσε τόσο πολύ ώστε αποφάσισαν να αγοράσουν, στα Αλμυρά του Αγίου Γεωργίου, ένα κομμάτι γης. Ο Harald έχει επισκεφτεί μέρη ξακουστά και εξωτικά, την Αντίπαρο όμως δεν τη συγκρίνει με κανένα από αυτά! Κι όταν αποφάσισε να χτίσει εδώ το ελληνικό εξοχικό του, ξεφύλλισε βιβλία και λευκώματα, κοίταξε γύρω του προσεχτικά και σύντομα διαμόρφωσε μια πολύ σαφή άποψη για το πώς θα ήθελε να γίνει ο προσωπικός χώρος του. Συναντήθηκε, λοιπόν, με τον πολιτικό μηχανικό Κώστα Γρίσπο (ο οποίος περνάει το μισό του χρόνο ταξιδεύοντας στην Ασία και τον υπόλοιπο εργαζόμενος στην Αντίπαρο) και μαζί με τον καπετάνιο Μανόλη Πατέλη (ο οποίος βοήθησε στο χτίσιμο, καταθέτοντας ουσιαστικά τα βιώματα και τις μνήμες του), οι τρεις άντρες ένωσαν τις δυνάμεις, τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους. Η λιθοδομή έγινε με ντόπια πέτρα και αρμολογήθηκε με τσιμεντοκονία, μέσα στην οποία προστέθηκε ώχρα για να βγει η επιθυμητή ζεστή απόχρωση. Θυρίδες, τζάκι, χτιστές πεζούλες, πέργκολες, εν ολίγοις ό,τι από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής κρίθηκε ότι ικανοποιούσε τις απαιτήσεις -πρακτικές και αισθητικές- αναπαράχθηκε, ενώ η πλακόστρωση με ακανόνιστες πλάκες ενοποίησε το μέσα με το έξω, με μόνη διαφοροποίηση την ιδιωτική ζώνη όπου χρησιμοποιήθηκε μάρμαρο. Στο καθιστικό ανοίχτηκε ένα υπερμεγέθες παράθυρο, λειτουργώντας σαν κινηματογραφική οθόνη που παίζει το ίδιο... σποτάκι όλο το 24ωρο: πλάνα της θάλασσας και των ακατοίκητων απέναντι νησίδων, χρώματα που κινούνται από τα πιο ψυχρά πελαγίσια μπλε μέχρι τα θερμότερα ενός ηλιοβασιλέματος και φωτισμός που κυμαίνεται από τη λαμπρότητα του μεσημεριανού ήλιου έως το σκοτάδι που απλώνεται στην απουσία της σελήνης! Ο ιδιοκτήτης σχεδίασε πολλά πράγματα μόνος του όπως, τα κάγκελα της πόρτας, το κρεβάτι του, την κουζίνα, τραπέζια και άλλα τα οποία συνδύασε με αξιόλογα οικογενειακά κειμήλια. Παλιά και καινούρια έπιπλα, σκανδιναβικά και ελληνικά, «δέθηκαν» με λευκούς ανεμιστήρες οροφής και λευκές, κεραμικές απλίκες, υφάσματα σε μεστές αποχρώσεις, αιώρες, μαξιλάρια από τα χέρια της Astrid, τα μουσικά όργανα και τα ζωγραφικά έργα του οικοδεσπότη, φανάρια και κεριά, όλα τοποθετημένα με προσοχή, δημιουργώντας ένα artistic σύνολο που εύκολα μπορεί να οικειοποιηθεί κανείς... Οι εξωτερικοί χώροι έτυχαν επίσης προσεκτικής περιποίησης κι όπως ακριβώς ίσχυσε στο εσωτερικό, το δημιουργικό «ανακάτεμα» και η πολλή προσωπική δουλειά πρυτάνευσαν κι εδώ! Γιατί, τελικά, τα ωραία πράγματα που μας περιστοιχίζουν δεν είναι απαραίτητα αυτά που... κοστίζουν ακριβά!