Από το αγαπημένο του υλικό, το ξύλο, που είναι «φοβερά ευέλικτο, εύπλαστο και ζωντανό», και μάλιστα από οξιά, δρυ, σημύδα, καρυδιά Αμερικής, ξύλα «πιο καλά ποιοτικά, πιο “σωστά” όσον αφορά τη σταθερότητα, την αντοχή και τη συμπεριφορά τους μέσα στον χρόνο», ο Σπύρος Δράκος δημιουργεί ακατάπαυστα. Είτε ειδικές κατασκευές, είτε έπιπλα, φωτιστικά και αντικείμενα, όλα χειροποίητα, σε λιτές φόρμες, με γνώμονα την απλότητα, τη λειτουργικότητα και την ποιοτική κατασκευή, τα οποία διαθέτει μέσα από το site του www.spyrosdrakos.com. Οι δημιουργίες του αντλούν στοιχεία από το παρελθόν, από διαφορετικές εποχές και στυλ –«από την ελληνική παραδοσιακή τέχνη, αλλά και από την κλασική επιπλοποιία, γενικώς, από το country έως το Bauhaus και τα 70’s»–, ωστόσο είναι εντελώς πρωτότυπες και χαρακτηριστικές. «Εξυπηρετούν σύγχρονες ανάγκες αλλά κοιτάνε τόσο προς το παρελθόν όσο και προς το παρόν και το μέλλον», επισημαίνει ο ίδιος.
Ο Σπύρος Δράκος μεγάλωσε μέσα στο ξυλουργείο του πατέρα του και από τότε που θυμάται τον εαυτό του έφτιαχνε κατασκευές. Σπούδασε στην Αθήνα μηχανικός δομικών έργων, όπως και διακόσμηση και βιομηχανικό σχεδιασμό στον ΑΚΤΟ, εργάστηκε σε τεχνικές εταιρείες και αρχιτεκτονικά γραφεία, και πριν από πέντε χρόνια αποφάσισε να επιστρέψει στη γενέτειρά του, το Χιλιομόδι Κορινθίας.
Στους πιο ήρεμους ρυθμούς ζωής που προσφέρει η επαρχία, κοντά στη φύση η οποία παρέχει ανεξάντλητη έμπνευση, ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση και της έδωσε νέα πνοή υλοποιώντας τις ιδέες του, που εκφράζουν τον τρόπο ζωής του. «Ηθελα να μεταφέρω σε ένα επίπεδο σχεδιασμού και υλοποίησης τον τρόπο που σκέφτομαι και αντιλαμβάνομαι τα πράγματα στην καθημερινότητά μου», θα πει, «δηλαδή, χωρίς πολλές φιοριτούρες ή περιττές ανάγκες, να μείνουμε σε πιο απλά και ουσιαστικά πράγματα αλλά δοσμένα ποιοτικά». Εξάλλου, κατά τη γνώμη του, «το να δημιουργήσεις ένα αντικείμενο προέρχεται από μια ανάγκη, αλλά πρέπει να εμπεριέχει και να εξυπηρετεί μια φιλοσοφία. Το design είναι ο τρόπος που τα ερεθίσματα, οι φόρμες, τα υλικά και τα χρώματα συνδυάζονται με την εμπειρία, για να σχηματίσουν έναν συναισθηματικό αντίκτυπο στον χρήστη».
Κείμενο: Ντόση Ιορδανίδου, Φωτογραφία: Περικλής Μεράκος
