Καλησπέρα θεία Λουκία! Η ιστορία μου θα μπορούσε να έχει τίτλο: «Ο στενός κορσές» ή «Ο απελπισμένος γαμπρός».
Πριν από τρεις μήνες γνώρισα κάποιον στο fb. Με βρήκε μέσω μιας ομάδας που είμαστε μέλη, μου έστειλε μήνυμα για να με ρωτήσει κάτι σχετικό, εγώ του απάντησα μετά από μια βδομάδα περίπου και αρχίσαμε να επικοινωνούμε. Μου φάνηκε λογικός, μετρημένος και σοβαρός άνθρωπος κι έτσι δέχτηκα να γίνουμε φίλοι.
Δέκα μέρες μετά την αρχική μας γνωριμία μου πρότεινε να βγούμε. Δέχτηκα και βγήκαμε για καφέ ένα απόγευμα. Όταν τον συνάντησα, δεν μου άρεσε καθόλου σαν άντρας, αλλά κυρίως με ενόχλησε η υπερβολική οικειότητα που έδειξε. Αμέσως έσπευσε να με αγκαλιάσει (λίγο ασφυκτικά), ενώ εγώ προσπάθησα να περιοριστώ σε μια απλή χειραψία. Γενικά αποφεύγω τις στενές σωματικές επαφές με άτομα που δεν γνωρίζω καλά, ιδίως με άντρες, για ευνόητους λόγους.
Μετά από εκείνο το πρώτο ραντεβού άρχισε να μου τηλεφωνεί κάθε μέρα και να μου ζητά να βρεθούμε. Αν δεν σήκωνα το τηλέφωνο αμέσως, έπαιρνε άλλες 3-4 φορές στη διάρκεια της μέρας ή μου άφηνε ένα σωρό μηνύματα. Η επιμονή του είχε αρχίσει να με ενοχλεί, γιατί κατάλαβα πως είχε αρχίσει να κολλάει μαζί μου. Παρά την προσπάθειά μου να τον αποφύγω (έχω σκαρφιστεί ένα σωρό δικαιολογίες), βγήκαμε συνολικά άλλες τρεις φορές ως τώρα. Σε όλες τις συναντήσεις μας ήμουν ψυχρή, απόμακρη και ελαφρώς βαριεστημένη, μήπως και με βαρεθεί επιτέλους και με αφήσει ήσυχη.
Στο δεύτερο ραντεβού (κι ενώ γνωριζόμασταν μόλις 15 μέρες), άρχισε να με ρωτάει αν θέλω γάμο και παιδιά. Η ερώτηση με ξάφνιασε και του απάντησα αρνητικά, τουλάχιστον όχι στο τρέχον διάστημα. Εκείνος είπε πως οι γονείς του έχουν αρχίσει να του κάνουν σχετικές νύξεις, επειδή θέλουν εγγόνια κι επειδή εκείνος έφτασε πια τα 33 και αποκαταστάθηκε επαγγελματικά.
Κι εγώ είμαι 29, οι γονείς μου θέλουν να παντρευτώ, αλλά δεν είμαι διατεθειμένη να το κάνω μόνο επειδή μου το ζητούν εκείνοι! Γενικά σε όλες τις συναντήσεις μας αναλώνεται στο να μου αναλύει πόσο δύσκολες καταστάσεις έχει περάσει με την οικογένειά του, πόσο νοικοκύρης και παιδί για σπίτι είναι (πλένει, μαγειρεύει, σιδερώνει, όλα πια τα κάνει), πόσο εργατικός είναι και πόσα πολλά λεφτά βγάζει πια από τη δουλειά του. Στα δύο τελευταία ραντεβού κόντεψα να τσακωθώ μαζί του, γιατί δεν με αφήνει ποτέ να πληρώνω και με κάνει να νιώθω άσχημα. Μπορεί να μην βγάζω πολλά χρήματα, να υποαπασχολούμαι γιατί συνεχίζω τις σπουδές μου, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να πληρώσω τον καφέ μου....
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Ειρήνη μου, είναι πολύ άδικο που κατηγορείς αυτόν τον άντρα ότι σου έχει γίνει τσιμπούρι, αφού είναι καθαρά δικό σου το λάθος που του δίνεις θάρρος και συνεχίζεις να βγαίνεις μαζί του.
Για εκείνον, το γεγονός ότι δέχτηκες να τον δεις και δεύτερη και τρίτη φορά και παράλληλα συνεχίζεις να απαντάς στα τηλεφωνήματα του, σημαίνει ότι έχει ελπίδες να σε κατακτήσει, άσχετα αν του φέρεσαι ψυχρά και βαριεστημένα. Μάλιστα, να ξέρεις ότι κάποιους άντρες τους ιντριγκάρει αυτή η αδιαφορία, γιατί κολακεύονται να πιστεύουν ότι έχουν βάλει «δύσκολο στόχο» και πεισμώνουν ακόμη περισσότερο για να τον κατακτήσουν.
Εφόσον λοιπόν εσένα δεν σε συγκινεί αυτός ο άντρας και σε καταπιέζει η παρουσία του στη ζωή σου, θα πρέπει να του κόψεις τον αέρα μαχαίρι ξεκαθαρίζοντας του ανοιχτά και ξάστερα ότι δεν θέλεις να σε ξαναπάρει τηλέφωνο, ούτε να σου στέλνει μηνύματα. Φυσικά, θα πρέπει να παραδεχτείς το λάθος σου να του δώσεις ελπίδες με τη συναίνεση σου να συναντηθείτε και δεύτερη φορά και να του ζητήσεις συγνώμη γι' αυτό, αλλά παράλληλα να του τονίσεις ότι η γνωριμία σας δεν έχει κανένα μέλλον, ότι δεν έχετε κανένα κοινό σημείο πέρα από το γκρουπ στο Facebook κι ότι είσαι απόλυτα σίγουρη για την απόφαση σου να σταματήσει όλο αυτό εδώ και τώρα.
Καταλαβαίνω ότι είναι δυσάρεστο να πρέπει να τα εξηγήσεις όλα αυτά σε κάποιον. Αλλά κι εσύ πρέπει να καταλάβεις ότι αν θέλεις οι άλλοι να σε καταλαβαίνουν καλύτερα δεν πρέπει να τους στέλνεις διπλά μηνύματα, γιατί τότε κρατάνε αυτό που τους βολεύει κι όχι αυτό που θα ήθελες -και δικαίως.
