Καλησπερα ειναι η τριτη φορα που στελνω μηνυμα κι ελπιζω να μου απαντησετε. Ειμαι η Σ. ειμαι 20 χρονων και θελω μια αποψη από εσας για το προβλημα μου. Λοιπον στα 17 μου εκανα μια σχεση αμεσως αφοτου χωρισα με ένα παιδι που τα ειχαμε λιγο καιρο αλλα χωρισαμε για καποιους λογους που δεν μας αφηναν να μεινουμε μαζι. Θελω να πω δεν το θελαμε να χωρισουμε αλλα επρεπε. Τελος παντων μου στοιχισε αυτό πολύ.
Μετα από λιγο μολις καιρο τα εφτιαξα με ένα παλικαρι πολύ καλο παιδι τον ηξερα από παλια. Μου ειπε για τα αισθηματα του για εμενα και ενεδωσα ασυνειδητα μπας και ξεπερασω τον πρωην. Μετα από 3 μηνες σχεσης εμεινα εγκυος. Με τα πολλα να μην σας τα πολυλογω το κρατησα το παιδι παντρευτηκαμε και τωρα το αγγελουδι μου είναι 2 ετων και πανεμορφη. Μεχρι πριν από ένα χρονο μεναμε Αθηνα και όλα κυλουσαν ομαλα. Ειχαμε βεβαια πολλα προβληματα οικονομικα και ακομα εχουμε δηλαδη.
Απο τον περασμενο Σεπτεμβρη μετακομισαμε σε ένα νησι όχι πολύ μεγαλο. Ε από τοτε εχω γινει άλλος ανθρωπος εχω αλλαξει παρα πολύ. Δεν εχω ορεξη για τον εαυτο μου να τον περιποιηθω. Δεν εχω ορεξη για το μωρο μου να παιζω μαζι του να ασχολουμαι. Δεν εχω ορεξη για τον αντρα μου. Εχουμε να κανουμε ερωτα ουτε που θυμαμαι από ποτε. Πριν από δυο μηνες περασα καταθλιψη δεν μιλουσα δεν ετρωγα φωναζα στο παιδι συνεχεια. Δεν συμβουλευτηκα γιατρο γιατι δεν το βρηκα και τοσο σπουδαιο. Αλλα τωρα πεφτει παλι η ψυχολογια μου και δεν το θελω αυτό.
Δεν θελω να παραμελω το παιδι μου τον αντρα μου και προπαντων τον εαυτο μου. Δεν μπορω να καταλαβω τι φταιει. Φταιει ότι δεν εχω φιλους εδώ που ειμαι. Φταει ότι ειμαστε χαλια οικονομικα. Φταιει ότι ο αντρας μου πλεον δεν μου δινει σημασια και με λεει απλα γκρινιαρα για τα παντα. Φταιει ότι ειμαι μονο 20 χρονων και δεν εχω ορεξη για ζωη πια. Τι; Φταιω μηπως εγω και ειμαι απλα μια μεγαλη εγωιστρια; Τι στο καλο φταιει; Μηπως δεν ειμαι πια ερωτευμενη με τον αντρα μου; Τι; Τι; Ποια συμβουλη μου δινετε; Μηπως να παω σε ψυχολογο;
Συγγνωμη για την πολυλογία απλα ειμαι σε απογνωση. Ελπιζω να μου απαντησετε συντομα. Το εχω αναγκη να δω ότι κάποιος ασχολείται μαζί μου. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Αγαπητή μου, λυπάμαι που νιώθεις τόσο άσχημα και δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι θα μπορέσω να σε βοηθήσω. Ωστόσο, αφού επιμένεις, θα κάνω μια προσπάθεια μήπως σε φωτίσω λίγο και καταφέρεις να βγάλεις κάποια άκρη, γιατί από εσένα ξεκινάει όλο το πρόβλημα κι εκεί καταλήγει.
Το πρώτο που πρέπει να κάνεις λοιπόν είναι να πάρεις λίγο πιο σοβαρά τον εαυτό σου και να αρχίσεις να αναλαμβάνεις πραγματικά τις ευθύνες της ζωής σου. Έτσι θα έχεις περισσότερο έλεγχο πάνω σε ό,τι συμβαίνει που σε επηρεάζει και δεν θα παρασύρεσαι κάθε φορά τόσο εύκολα από τις όποιες συνθήκες.
Έπειτα, να πούμε ότι τα συμπτώματα που παρουσιάζεις έχουν όλα τα χαρακτηριστικά της κατάθλιψης. Βλέπεις, η κατάθλιψη κάνει κύκλους και μπορεί να μην την νιώθεις συνεχώς με την ίδια ένταση, όμως όταν εμφανίζεις τόσο έντονα σημάδια παραίτησης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμα κι αν δεν υποφέρεις τρομερά, θα είναι το πρώτο που πρέπει να υποψιαστείς.
Οπωσδήποτε, οι τωρινές συνθήκες που ζεις (οικονομικά προβλήματα, κοινωνική απομόνωση) δεν βοηθάνε. Όμως, από αυτά που μου λες για τον τρόπο που παντρεύτηκες και απέκτησες αυτό το παιδί καταλαβαίνω ότι υπήρχε από πριν ένα υπόβαθρο. Πιο συγκεκριμένα, η όλη συμπεριφορά σου και η ελαφρότητα με την οποία πήρες τόσο σημαντικές αποφάσεις δείχνει μια έλλειψη αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης που επόμενο είναι να σε έχει οδηγήσει σε λάθος επιλογές και λάθος χειρισμούς, τα αποτελέσματα των οποίων βλέπεις τώρα που έχεις ζοριστεί.
Το καλύτερο λοιπόν θα ήταν πράγματι να αναζητήσεις επαγγελματική βοήθεια γι' αυτά τα προβλήματα, δηλαδή να βρεις κάποιον καλό ψυχοθεραπευτή που να μπορέσει να σε καθοδηγήσει, ώστε να καταφέρεις να δυναμώσεις ψυχολογικά, να ωριμάσεις και να σταθείς στα πόδια σου, ώστε να μπορέσεις κι εσύ με τη σειρά σου να στηρίξεις την οικογένεια σου και να συνεισφέρεις πιο ενεργά στον καθημερινό αγώνα σας. Έτσι, θα καταφέρεις και να ενισχύσεις τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμηση σου και θα μπορείς να παίρνεις πιο σωστές αποφάσεις στο εξής.
Συνοψίζοντας, δες αυτή την κρίση σαν ευκαιρία για αυτοκριτική και αυτοβελτίωση και σταμάτα να περιμένεις από τους άλλους να σου βρουν λύση.
