Καλησπέρα Θεια Λουκια συγχαρητηρια για την στηλη σου και την συμβουλες σου!Χρειαζομαι αμεσα την γνωμη σου για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω με το αγορι μου. Ειμαι 22 χρονων και σε 3 μηνες τελειωνω τις σπουδες μου και επειτα σποπευω να εργαστω σε ένα εργοστασιο με ένα πολύ καλο μισθο αν και αυτό εξαρτάται διοτι δεν εχω ακομη δικο μου αυτοκινητο. Και το αγορι μου είναι 26 και ασχολειται με μια μικρη επιχειρηση δικη του που με δυσκολια τα βγαζει εις περας. Είμαστε 5 χρόνια μαζί. Έχουμε μια πολύ καλή σχέση. Το αγορι μου τον γνωρισα στους δικους μου στα 2 χρονια της σχεσης μας, τον γνωρισα στον κυκλο μου στους φιλους-φιλες μου και ηθελα να παρευρίσκετεταισε όλα τα ευχαριστα κυριως γεγονοτα και ανταποκρινοταν θετικα.
Πριν λίγο καιρό του πρότεινα αν ηρθε η στιγμη να γνωρίσω τους γονείς του βασικα τον πατερα του, την μητερα του που εχω καλες σχεσεις, την γνωρισα καθως και τα αδερφια του που δεν εχω καλη σχεση επεμβαινουν στη σχεση μας και το αγορι μου τους αφηνει ανεξελεγκτους. Του εξήγησα άπειρες φορές πως αυτή η αποτομη στροφη στην συμπεριφορα του για τον εάν θα γνωρισω τους δικους του σαν επισημη κοπελα με προβληματιζει και το θεωρω μεγαλη γαϊδουρια που τοσο καιρο το αποφευγει.
Καθε Χριστούγεννα, Πασχα, γιορτες και καλοκαιρι πηγαινει στους δικους του και εμενα δεν μου προτεινε ουτε μια φορα να παω μαζι του. Και όταν βισκεται εκει αλλαζει την φωτογραφια μας από το κινητο του και όταν το ανακαλυψα εγινε χαμος. Δεν μου σηκωνει το τηλεφωνο η μιλαει ψυθυριστα κι αν είναι καποιος μπροστα μου απανταει απότομα και μονολεκτικα του τυπου "Ναι ελα τι εγινε;" σαν να απευθυνεται σε φιλο του.
Εχω βαρεθεί ολη αυτην την κατασταση, δεν αντεχω άλλο, εκανα υπομονη δεν ηθελα να τον πιεσω, τον αφηνα να δω τι θελει από εμενα, τι βλεψεις εχει για την σχεση μας και που θα παει ολη αυτή η κατασταση. Του ζητησα να ξεκαθαρισει τι θελει πραγματικα και να θεσει στοχους στην ζωη του, κατοπιν αρκετης ωρα συζητησης και λογομαχιας του για το εάν θελει να συνεχισουμε μαζι, να βρει μια δουλεια και να νοικιάσουμε ένα σπιτι.
Οπως εγω του συμπεριφερομαι σωστα και δειχνω τι θελω το ιδιο ακριβως απαιτω από τον ιδιο. Γιατι στο σπιτι του δεν με αφηνει να πηγαινω λογω της αντιρρησης των αδερφων του, στο σπιτι μου δεν γινεται εξισου γιατι ειμαστε πολυμελης οικογενεια και δεν υπαρχει χωρος να κοιμηθούμε μαζι και καταληγουμε να πηγαίνουμε σε ξενοδοχεια και σπιτια φιλων… Ελεος δηλαδή. Και να με βοηθησει να εργαστω και εγω πηγαινοφερνοντας με με το αυτοκινητο του μεχρι να μαζεψω καποια χρηματα να αγορασω δικο μου.
Θελω να μου απαντησεις με ειλικρινεια υπαρχει περιπτωση αυτος ο ανθρωπος να μην με θεωρει και σοβαρο; Ολα αυτά που κανει τι δειχνουν; Κατα ποσο πιστευεις οτι θα αλλαξει που απαιτησα να προχωρησουν οι ζωες μας; Και κατι τελευταιο αυτά που του προτεινα τα θεωρεις παραλογα η υπερβολικα; Τι με συμβουλευεις να κανω; Βοηθησε με σε παρακαλω.
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Ρίτα μου, προφανώς κι αυτά που ονειρεύεσαι και ζητάς από εκείνον είναι απολύτως φυσιολογικά και αναμενόμενα πράγματα μετά από πέντε χρόνια σχέσης στις ηλικίες που είσαστε. Στο κάτω-κάτω, δεν του ζήτησες να παντρευτείτε και να κάνετε οικογένεια από τώρα για να πεις ότι δεν είναι έτοιμος και ότι τον πιάνει πανικός πως δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις ενός συζύγου.
Άλλωστε, αν εκείνος είχε την απαραίτητη ωριμότητα, θα έπρεπε να επιδιώκει να αποκτήσει τον δικό του χώρο ακόμα κι αν ήταν μόνος του, πόσο μάλλον που είναι σε σχέση μαζί σου.
Προφανώς όμως δεν έχει την απαραίτητη ωριμότητα και δεν νιώθει έτοιμος ούτε καν γι’ αυτό το μικρό βήμα ανεξαρτησίας από την οικογένεια του. Με άλλα λόγια δεν είναι ότι δεν βλέπει εσένα σοβαρά, αλλά ότι δεν βλέπει σοβαρά τον εαυτό του, τουλάχιστον όχι ακόμα.
Το γεγονός ότι δεν σε έχει παρουσιάσει επισήμως στους γονείς του μετά από τόσο καιρό που είσαστε μαζί και ταυτόχρονα δίνει βάση στην γνώμη των αδελφών του, επιβεβαιώνει αυτό το συμπέρασμα.
Αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξει και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει γιατί οι άνθρωποι δεν ωριμάζουν με τη βία, επειδή κάποιος τους το ζήτησε. Οι άνθρωποι αλλάζουν κι ωριμάζουν –όσοι αλλάζουν κι ωριμάζουν- μέσα από τις εμπειρίες που έχουν επιλέξει να ζήσουν, καθώς οι εμπειρίες που έχουν επιλέξει να ζήσουν τους κάνουν να σκεφτούν διαφορετικά και τους ωθούν να εξελιχθούν. Δηλαδή, η ωριμότητα και η προσωπική εξέλιξη είναι μια διαδικασία που πηγάζει από μέσα προς τα έξω κι όχι το αντίθετο.
Αν τώρα, υποθέσουμε ότι βρίσκεις τον τρόπο να καταφέρεις το αγόρι σου να μείνετε μαζί, ενώ εκείνος δεν έχει την ψυχολογική ωριμότητα για κάτι τέτοιο, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα μετανιώσεις πικρά, γιατί ό,τι κάνει θα το κάνει με μισή καρδιά με αποτέλεσμα να το αισθάνεσαι, να απογοητεύεσαι και να πληγώνεσαι κάθε μέρα που περνάει.
Συνεπώς, έχεις δύο επιλογές: ή να κάνεις υπομονή όσο καιρό χρειαστεί μέχρι το αγόρι σου να ωριμάσει και να γίνει άντρας, ή να τον αφήσεις και να ψάξεις για κάποιον, ο οποίος να βρίσκεται σε αντίστοιχο σημείο ωριμότητας μαζί σου ώστε να μπορεί να κατανοήσει και να ικανοποιήσει τα όνειρα και τις επιθυμίες σου.
Αυτή τη στιγμή, εφόσον του έχεις ξεκαθαρίσει τι θέλεις και πώς βλέπεις τα πράγματα κι εκείνος αρνείται να συμμεριστεί τις απόψεις σου και τα συναισθήματα σου, δεν έχεις άλλη επιλογή. Βλέπεις με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται, ούτε και συγκατοίκηση…
