Αγαπητή θεία Λουκια, χρειάζομαι τη βοήθεια σου άμεσα.
Λοιπόν ειμαι φοιτήτρια εδω και 1.5 χρόνο μακριά απ το σπίτι μου, στο οποίο επιστρέφω μόνο Χριστούγεννα Πάσχα και καλοκαίρι, όποτε τους δικούς μου τους βλέπω λίγο.
Εχω μια μικρότερη αδερφή 15,5 χρόνων στα 16, η οποία εδω και ένα χρόνο που έφυγε απ το ιδιωτικό σχολείο και παει στο δημόσιο, κανει παρέα με άτομα που δεν μου πολυαρέσουν και βγαίνει 2-3 φορες τη βδομάδα για αρκετές ώρες. Σ αυτο φταίει η μητέρα μας που την εχει αφήσει ελεύθερη να κανει ο,τι θέλει γιατι αλλιώς η μικρή αντιδρά πολυ έντονα και φωνάζει αν δεν γινει το δικο της (σε μενα δεν ήταν ετσι σε καμια περίπτωση η μαμά μου, ήταν πολυ πιο αυστηρή και εγω γενικα ειμαι πολυ ήρεμο και πιο συγκαταβατικό παιδι).
Τελος παντων εγω δεν συμφωνώ να βγαίνει τοσες φορες και να τρέχει απο εδω και απο εκει, αλλα αφου δεν καταλαβαίνει καμια απ τις 2 τους οταν τους μιλάω δεν ξερω τι αλλο να κάνω.
Και τωρα ας μπω στο κυρίως θέμα. Δεν θα με ανησυχούσε τόσο το θέμα των εξόδων, αν δεν έβλεπα αυτο που είδα τα Χριστούγεννα. Επιστρέφοντας στο σπίτι μου, βρήκα στο δωμάτιο της αδερφής μου ένα πακέτο με αυτα τα φύλα που στρίβουν τσιγάρο (δεν ξερω αν έχουν ειδική ονομασία αυτα τα φύλα/χαρτάκια).
Τη ρωτησα αν ειναι δικά της και μου ειπε "όχι ειναι μιας φίλης μου και μου τα έδωσε να της τα κρατηςω γιατι δεν θέλει να την πιάσουν οι γονείς της". Προφανώς και δεν την πίστεψα αλλα δεν ειπα κατι.
Έφυγα λοιπόν ξανα για το μέρος που σπουδάζω και οταν το Φεβρουάριο ξεμπέρδεψα με την εξεταστική μου γύρισα ξανα στο σπίτι μου. Ένα μεςημερι, λοιπόν, γύρισε η αδερφή μου σπίτι απ το σχολείο της και τα μαλλιά της μύριζαν καπνό, την ξαναρώτησα αν καπνίζει αλλα το αρνήθηκε και κατέβασε κατω το κεφάλι. Μερικά λεπτα αργότερα όπως καθόμασταν στο τραπέζι και τρώγαμε κάποια στιγμή ξεφυσηξε και τοτε μου μύρισε η ανάσα της καπνό (να σημειώσω οτι εγω δεν εχω βαλει ΠΟΤΕ τσιγαρο στο στόμα μου, το σιχαίνομαι και για αυτο ο καπνός μου μυρίζει πολυ έντονα και τον καταλαβαίνω με το παραμικρό).
Τοτε της ειπα στα ίσια οτι η ανάσα της μυρίζει καπνό και να σταματήσει να το κρύβει και οτι δεν ειμαι χαζή και μου φωνάζει εκεινη τοτε "οκ ναι καπνίζω και τι σε νοιάζει; η μαμά το ξέρει" (ή κατι τέτοιο τελος παντων)
Το ίδιο βραδυ λοιπόν μίλησα στη μαμά μου και μου λέει "ναι καπνίζει" και της ειπα "ειλικρινά μαμά δεν Σ αναγνωρίζω."
Να πω οτι η μαμά μου εργάζεται πολυ σκληρά καθε μέρα (12ωρο) όποτε το βραδυ που γυρνάει στο σπίτι οι αντοχές της ειναι μηδαμινές και γι αυτο δεν εχει το κουράγιο να φωνάξει στην αδερφή μου και να τη βαλει στη θέση της όπως έκανε παλιά με μενα.
Αλλα εμενα αλλο με καίει τωρα.. Φοβάμαι μήπως η αδερφή μου δεν κανει απλά τσιγάρο σκέτο, αλλα τιποτα αλλο πιο περίεργο. Αυτο με αγχώνει πάρα πολυ και δυστυχώς ειμαι πολυ μακριά για να το κοντρολαρω. Γιατι φοβάμαι οτι με τις παρέες που βγαίνει(που σου ειπα οτι δεν ειναι καλές) και καθότι δεν ειναι άτομο που θα αντισταθεί σε κατι, μπορει να κανει και τιποτα αλλο...καταλαβες τι εννοώ.. Χόρτο κλπ. Άσε που οταν ειχα βρει εκείνο το πακέτο με τα χαρτάκια, είχε μόνο χαρτάκια και όχι καπνό για τσιγάρο, όποτε μπορει να κανει ο,τιδήποτε αλλο. Ειλικρινά όλο αυτο μου ειναι πολυ δυσκολο να το διαχειριστώ, φοβάμαι πολυ για την αδερφή μου δεν ξερω τι να κάνω. Σε παρακαλω βοήθησε με, δεν ξερω τι να κανω και πως να το λύσω όλο αυτό. Ανησυχώ πάρα πολυ... Τι να κανω θεία Λουκια?
Αν μπορείς να μου απαντήσεις το συντομότερο δυνατό.
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Ξένια μου, κατανοώ απολύτως τις ανησυχίες σου, όμως ο τρόπος που προσπαθείς να επηρεάσεις τα πράγματα δεν είναι και ο καλύτερος. Πρώτα απ' όλα η διαπαιδαγώγηση και η επίβλεψη της αδελφής σου δεν είναι δική σου αρμοδιότητα κι έπειτα, ακόμη κι αν ήταν δική σου αρμοδιότητα, δεν μπορείς να υποδεικνύεις στους άλλους τι να κάνουν και να μην κάνουν κι ακόμη λιγότερο να τους αντιμετωπίζεις αφ' υψηλού, λες κι εσύ είσαι η κυρία Τέλεια που τα γνωρίζει όλα.
Βλέπεις, όταν θέλεις να επηρεάσεις κάποιον που αγαπάς και δεν είναι το σκυλάκι σου ή το γατάκι σου για να το δέσεις με το λουρί ή να το κλείσεις στο σπίτι, θα πρέπει να καταφέρεις πρώτα να επικοινωνήσεις ουσιαστικά μαζί του και να αναπτύξεις έναν εποικοδομητικό διάλογο. Έτσι μόνο μπορείς να τον εμπνεύσεις, να του θέσεις ερωτήματα και ίσως να καταφέρεις να τον οδηγήσεις να σκεφτεί διαφορετικά. Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να είσαι κι εσύ έτοιμη και ανοιχτή για να καταλάβεις τον άλλον και πιθανόν να πειστείς από τα δικά του επιχειρήματα και τη δική του οπτική.
Στο συγκεκριμένο που με ρωτάς τώρα, η αδελφή σου μπορεί να είναι μικρή αλλά δεν είναι μωρό. Έχει ανεπτυγμένη σκέψη, λογική και μια στοιχειώδη έστω κοινωνική εμπειρία, διαφορετική από αυτή που είχες εσύ μεγαλώνοντας. Μάλιστα βρίσκεται στην καρδιά της εφηβείας της και αυτό που χρειάζεται είναι κατανόηση, ανοχή, καθοδήγηση και υποστήριξη, κάτι που η μητέρα σου φαίνεται να έχει αντιληφθεί και πιθανόν γι' αυτό να μην είναι τόσο αυταρχική όσο υπήρξε μαζί σου -πέρα από τον φόρτο εργασίας που έχει. Άλλωστε, η αδελφή σου προφανώς είναι διαφορετικός χαρακτήρας από εσένα και χρειάζεται διαφορετικό χειρισμό, προκειμένου να οδηγηθεί τελικά στον σωστό δρόμο.
Αν πιστεύεις λοιπόν ότι χρειάζεται περισσότερη καθοδήγηση, τότε θα πρέπει να παραιτηθείς από το ρόλο του αστυνόμου στη ζωή της -ο οποίος δεν μοιάζει να φέρνει κι αποτέλεσμα- και να υιοθετήσεις τον ρόλο της μεγάλης αδελφής που μπορεί να έχει πέντε εμπειρίες παραπάνω αλλά κρατάει μια φιλική, "συνωμοτική" στάση απέναντι της.
Έτσι θα μπορείς να έχεις συνεχή επαφή με την αδελφή σου -όχι μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα- να γνωρίζεις τι την απασχολεί, να κρίνεις κατά πόσο βρίσκεται σε κίνδυνο ή όχι και αναλόγως να τη συμβουλεύεις και να την καθοδηγείς αν χρειαστεί.
Επιπλέον, αν καταφέρεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη της -κάτι το οποίο θα πρέπει να δουλέψεις λιγάκι δεδομένης της στάσης σου μέχρι τώρα- θα μπορείς να είσαι σίγουρη ότι αν αντιμετωπίσει οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα θα στραφεί σε εσένα πρώτη απ' όλους για βοήθεια κι έτσι θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο ότι όλα είναι υπό έλεγχο.
Αυτή είναι μια υπεύθυνη και ώριμη συμπεριφορά μιας μεγάλης αδελφής. Αντίθετα, η στάση που έχεις κρατήσει μέχρι εδώ οδηγεί την αδελφή σου να αποξενώνεται από εσένα και να σε βλέπει εχθρικά με αποτέλεσμα να μην μπορείς να προσφέρεις τίποτα ουσιαστικό στη ζωή της και τη σχέση σας. Μην σου πω ότι δικαίως εκείνη μπορεί και να καταλαβαίνει ότι πίσω από την αυταρχική σου διάθεση μπορεί να κρύβεται και λίγη -τόση δα- ζήλια για τις ελευθερίες που δεν είχες μπορέσει ν' απολαύσεις εσύ στην ηλικία της, κάτι που επίσης δεν βοηθάει τη σχέση σας.
Αν λοιπόν νοιάζεσαι πραγματικά και θέλεις ν' αλλάξεις κάτι στη ζωή της μικρής σου αδελφής, φρόντισε πρώτα απ' όλα ν' αλλάξεις στάση απέναντι της και ν' αρχίσεις να της φέρεσαι όπως θα ήθελες να σου είχε φερθεί εσένα η μεγάλη σου αδελφή αν είχες στην ίδια ηλικία.
