Αγαπητή θεία Λουκια χρειάζομαι επειγόντως τη βοήθεια σου... Είμαι φοιτήτρια μακριά απ το σπίτι μου, 19,5 χρόνων και Τώρα για τα Χριστούγεννα επέστρεψα στο πατρικό μου. Ο πατέρας μου δεν ήθελε γενικά να έχω σχέσεις. Όταν ήμουν στο σχολείο μου έλεγε ότι σχέση θα κάνω στο πανεπιστήμιο και όταν άρχισα να σπουδάζω μου έλεγε σχέση να κάνω μετά το πανεπιστήμιο. Εγώ όμως έχω μια σχέση εδώ και κάποιους μήνες γιατί εντάξει στα 19.5 προς 20, τουλάχιστον κατα την άποψη μου, ειναι φυσιολογικό μια κοπέλα να έχει σχέση! Όποτε όπως αντιλαμβάνεσαι το είχα κρατήσει κρυφό.. Η μαμά μου με την οποία επικοινωνώ 2-3 φορές τη μέρα της το είχα πει. Αλλά με τον πατέρα μου μιλάω μια φορά στις 2 βδομάδες όταν λείπω στην πόλη που σπουδάζω όποτε δεν του το είχα πει. Συν το ότι τον φοβόμουν γιατί ήταν αντίθετος στο να έχω σχέση (να σημειώσω οτι είμαι το πρώτο τους παιδί, η αδερφή μου ειναι μικρότερη).
Τώρα λοιπόν που γύρισα, ο πατέρας μου είδε στο κινητό μου τη φωτογραφία που έχω για screen saver με το αγόρι μου και άρχισε να ρωτάει τη μαμά μου ποιος ειναι και γιατί εκείνον δεν τον ενημέρωσε κανείς και γιατί τα κρατάω κρυφά και ότι μάνα και κόρη τον δουλεύουμε κλπ.
Αλλά σε μένα δεν είπε τίποτα, μόνο στη μητέρα μου τα είπε.. Και τώρα το μεσημέρι που γύρισε απ τη δουλεια δεν μου μίλησε καν. Σήμερα έγινε το περιστατικό αυτό. Ούτε γεια δεν μου είπε (εγώ ήμουν στο δωμάτιο μου και διάβαζα και ενώ με είδε δεν με χαιρετησε καν).
Νιώθω πολύ άσχημα και ενοχικά δεν ξέρω τι να κάνω και πως να τον κοιτάξω στα μάτια δεν ήθελα να έρθουν έτσι τα πράγματα και να το μάθει με αυτόν τον τροπο. Σε παρακαλω βοήθησε με δεν ξέρω τι να κάνω. Απλά είμαι στο δωμάτιο μου και κλαίω. Αλήθεια δεν ξερω τι να κάνω νιώθω λες και έκανα έγκλημα!
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Δήμητρα μου, το έχεις πάρει εντελώς στραβά όλο το θέμα και άδικα στεναχωριέσαι. Αυτός που θα έπρεπε να στεναχωριέται είναι ο πατέρας σου, ο οποίος βρίσκεται εκτός πραγματικότητας και μετά του φταίνε οι άλλοι που δεν προσαρμόζονται με τις αντιλήψεις του και τον αφήνουν απ' έξω.
Πρώτα απ' όλα να πούμε ότι είναι εντελώς φυσιολογικό που έχεις σχέση στην ηλικία σου. Έπειτα, δεν έχεις χρωστάς εξηγήσεις γι' αυτό το θέμα σε κανέναν, ούτε στη μητέρα σου, πόσο μάλλον στον πατέρα σου. Εφόσον τα καταλάβεις και τα χωνέψεις αυτά θα πάψεις να νιώθεις οποιαδήποτε ενοχή και θα καταφέρεις να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους.
Ως προς αυτό σου συστήνω ν' αλλάξεις στάση 180 μοίρες και να μπεις στην "επίθεση". Απλά πιάσε τον πατέρα σου και πες του "βλέπω ότι μου κρατάς μούτρα και δεν καταλαβαίνω γιατί". Φυσικά εκείνος θα σου πει κάτι σαν "ξέρεις το γιατί", ή "γιατί δεν μου είπες ότι έχεις φίλο" και τότε θα του απαντήσεις απλά ότι δεν θεωρείς τόσο σημαντικό το θέμα αυτό, είναι κάτι εντελώς προσωπικό δικό σου και εντελώς αναμενόμενο για την ηλικία σου και εφόσον ήξερες ότι εκείνος διαφωνεί δεν βρήκες τον λόγο γιατί να μπλέκεις μαζί του σε συζητήσεις.
Να θυμάσαι ότι δεν έχει καμιά σημασία τι θα πει ο πατέρας σου σε όλα αυτά, αν θα θυμώσει, αν θα ηρεμήσει ή αν θα συνεχίζει να το παίζει παρεξηγημένος. Αυτό που έχει σημασία είναι να του περάσεις το μήνυμα πως έχεις τις δικές σου απόψεις για τη ζωή και περιμένεις από εκείνον να τις σεβαστεί, εφόσον του είναι τόσο σημαντικό να ξέρει τι γίνεται στη ζωή σου.
Είσαι ενήλικη γυναίκα πια και δεν χρειάζεσαι την έγκριση του μπαμπά σου για να κάνεις το οτιδήποτε. Άλλωστε, όπως λέω συχνά σε αντίστοιχες περιπτώσεις και οι γονείς σου τα ίδια έκαναν στην ηλικία σου. Δεν μεγάλωσαν στο 1800. Στην εποχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης μεγάλωσαν και θα έπρεπε να είναι πιο ειλικρινείς πρώτα απ' όλα απέναντι στον εαυτό τους και έπειτα απέναντι σου, αν θέλουν πραγματικά να τα πηγαίνετε καλά και να συνεννοείστε. Διαφορετικά, εκείνοι είναι φάουλ και δεν έχεις κανένα λόγο να στεναχωριέσαι ή να νιώθεις ενοχές γι' αυτό. Κακό δικό τους.
