Σίγουρα τον αγαπάς και σ' αγαπάει μετά από τέσσερα χρόνια δεσμού, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να σε κάνει ευτυχισμένη. Μια σχέση με τόσο μεγάλη διαφορά στην ερωτική διάθεση μόνο μιζέρια και κατάθλιψη μπορεί να σου φέρει σε βάθος χρόνου, γι' αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να αγνοήσεις άλλο.
Το συναίσθημα της απόρριψης που νιώθεις είναι απόλυτα φυσιολογικό κάτω από αυτές τις συνθήκες, αφού εκείνος όχι μόνο δεν παίρνει ερωτική πρωτοβουλία, αλλά δεν ανταποκρίνεται καν στα καλέσματα σου και επιμένει σ' αυτή τη συμπεριοφρά παρόλες τις εκκλήσεις σου.
Φυσικά, δεν μπορώ να γνωρίζω γιατί φέρεται έτσι, ούτε ξέρω αν παλιότερα ήσουν απόλυτα καλυμμένη ή απλώς το πρόβλημα ήταν μικρότερο. Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα όμως είναι ότι η σχέση σας έχει κλονιστεί και από τη στιγμή που εκείνος δεν κάνει κάτι για να τη σώσει (γιατί είναι καθαρά στο χέρι του) η σίγουρη κατάληξη θα είναι η δημιουργία εχθρότητας και απωθημένων και από τις δύο πλευρές.
Δυστυχώς, όσο πικρό κι αν σου φαίνεται πρέπει να αντικρίσεις την αλήθεια: η σχέση αυτή δεν μπορεί να λειτουργήσει και δεν έχεις πολλές επιλογές απ' το να τον αφήσεις. Καταλαβαίνω ότι η ιδέα του χωρισμού με δική σου πρωτοβουλία για έναν τέτοιο λόγο μπορεί να σου δημιουργεί ενοχές -καθώς ακόμη και στις μέρες μας δεν έχουμε ξεπεράσει πλήρως τα σεξουαλικά ταμπού- αλλά να θυμάσαι ότι στην ουσία είναι θέμα αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης για σένα και η ψυχική σου υγεία είναι πολύ πιο σημαντική από οποιαδήποτε ηθική.
Στο κάτω-κάτω είσαι μόνο 20 χρόνων και είναι κρίμα να συζείς με κάποιον σαν απλή συγκάτοικος, επωμισμένη από τώρα με όλες τις ευθύνες της συντροφικής ζωής, αλλά στερημένη από το πιο απολαυστικό κομμάτι της.
