25 χρόνια πέρασαν και ο μύθος του «Βlade Runner» όχι μόνο δεν έχει φθαρεί, αλλά έχει επεκταθεί σε επίπεδα πέραν του αμιγώς κινηματογραφικού. Οι διαρκείς επανεκδόσεις της ταινίας, η σιωπή του Ρίντλεϊ Σκοτ, οι ενστάσεις του Χάρισον Φορντ, οι ασταμάτητες αναφορές στην αισθητική και την ατμόσφαιρα της ταινίας από κάθε λογής συγγραφείς, σχεδιαστές μόδας, δημοσιογράφους, σκηνοθέτες, διευθυντές φωτογραφίας έχουν συμβάλει σε αυτό. Τίποτα, ωστόσο, δεν μπορεί να συγκριθεί σε αμεσότητα και εκτόπισμα με τη μουσική που έγραψε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.
Το μαγικό με αυτό το σάουντρακ (πέρα από το ότι για διάφορους, όχι πάντοτε ξεκάθαρους λόγους, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, είχε κυκλοφορήσει σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις, καμία όμως δεν ήταν το αυθεντικά επίσημο score της ταινίας) δεν είναι μόνο το πόσο υποδειγματικά έδενε με κάθε σκηνή την οποία καλούνταν να συνοδεύσει, αλλά και το πόσο... μελλοντικό ακούγεται ακόμα και σήμερα. Σήμερα που ειδικά η ηλεκτρονική μουσική υποτίθεται ότι έχει σταματήσει να απευθύνεται στους «λίγους» και δεν γνωρίζει κανέναν εμπορικό ή καλλιτεχνικό περιορισμό.
Κι όμως, οι φαινομενικά απλές μελωδίες του Vangelis είναι αδύνατον να αποκωδικοποιηθούν πλήρως, ακόμα και από τον πιο έμπειρο ακροατή, ακόμα και τόσα χρόνια μετά, ακόμα και έπειτα από αλλεπάλληλες ακροάσεις. Χωρίς να γίνεται δευτερόλεπτο απρόσιτος, ο Vangelis κοιτάει όλο το σύμπαν από ψηλά με αυτή τη δουλειά: δεν είναι θνητός, αλλά δεν ανήκει ούτε στις ρέπλικες της ταινίας. Είναι ανθρώπινος, αλλά πέρα από δύο φωνές (Ντέμης Ρούσσος όπως δεν τον έχετε ξανακούσει ποτέ) και ένα σαξόφωνο, τα κάνει όλα με κουμπιά, κονσόλες, ενισχυτές, synth, πηνία, πρίζες, μπαταρίες και ένα σωρό ταλαιπωρημένες ασφάλειες ηλεκτρικού ρεύματος.
Κι αν έπρεπε να υπάρξει μία υπερπολυτελής έκδοση τριών cd (το πρώτο περιέχει σε νέα ψηφιακή επεξεργασία την έκδοση του 1994, το δεύτερο όλα τα κομμάτια που δεν χώρεσαν ποτέ σε κανένα δισκάκι και το τρίτο ολοκαίνουργιες συνθέσεις) για ένα σάουντρακ τα τελευταία 25 χρόνια, αυτό ανήκει σε έναν Ελληνα και, ναι, μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι σαν να πήραμε το μουντιάλ!
Σπήλιος Λαμπρόπουλος
