Μια ακόμη πολυδιαφημισμένη και χιλιοσπρωγμένη ρομαντική κομεντί δράσης από Χόλυγουντ μεριά έρχεται και στα μέρη μας. Εδώ θα βρούμε όλες τις «αγαπημένες» σταθερές της παραπάνω κατηγορίας. Την γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή επιλέχτηκε αυτή την φορά να σκηνοθετήσει ένας γνώστης του είδους, ο Άντι Τέναντ, υπεύθυνος για ταινίες όπως τα «Hitch, ο Μετρ του Ζευγαρώματος» και «Ο Γάμος Είναι της Μόδας» μεταξύ άλλων.

Ας ξεκινήσουμε όμως με τους ρόλους / πρότυπα. Η Νικόλ είναι μια όμορφη και ανεξάρτητη γυναίκα που προτεραιότητα γι’ αυτήν αποτελεί η δουλειά και η καριέρα. Είναι σέξι, το ξέρει και το εκμεταλλεύεται αν και μερικές φορές αισθάνεται εύθραυστη. Απ’ την άλλη μεριά ο Μάιλο είναι ένας γυμνασμένος και γοητευτικός πρώην αστυνομικός ο οποίος πιστεύει ότι είναι φοβερός και τρομερός αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας αποτυχημένος . Η λέξη κλισέ μέσα στην ταινία κάνει κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσία της. Στημένοι διάλογοι, προβλέψιμες ατάκες και ακόμα πιο προβλέψιμη πλοκή. Δεν χρειάζεται φυσικά να γίνει λόγος για το φινάλε. Παρόλα όμως τα παραπάνω αρνητικά, η ταινία έχει σταθερό ρυθμό και δεν υπάρχει σημείο που να κάνει κοιλιά. Σε αυτό σίγουρα συνδράμουν οι πολλές και καλογυρισμένες σκηνές δράσης ενώ και οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές (εξάλλου η Άνιστον θεωρείται μετρ του είδους).

Γενικά το «Επικηρύσσοντας την Πρώην» δεν κερδίζει δάφνες ποιότητας αλλά δεν τις διεκδικεί κιόλας. Οι φήμες που εξαπλώθηκαν μέσω των ταμπλόιντ σχετικά με την πιθανή ερωτική σχέση μεταξύ Τζένιφερ Άνιστον και Τζέραρντ Μπάτλερ, σίγουρα δεν είναι τυχαίες και άσκοπες. Είναι ενδεικτικές του πραγματικού στόχου των παραγωγών της ταινίας. Απ’ την άλλη βέβαια κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το σύγχρονο σινεμά δεν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους ταινίες. Αυτή όμως θα ήταν η αρχή μιας τελείως διαφορετικής κουβέντας.

Κωστής Θεοδοσόπουλος