Είναι θρασύς, είναι γκέι, είναι 17χρονος και μισεί τη μητέρα του. Την περιφρονεί, δεν την αντέχει και του αρέσει να λέει: «όλοι έχουν μισήσει την μητέρα τους, ακόμη κι αν πιστεύουν ότι είναι αμαρτία. Μπορεί να την έχουν μισήσει για μια στιγμή, μπορεί για ένα χρόνο. Μπορεί τώρα να μην την μισούν ή και να το έχουν ξεχάσει...αλλά όλοι την έχουν μισήσει!»


Συνομήλικος με τον Υμπέρ, τον ήρωά του, ο Ξαβιέ Ντολάν (γεννήθηκε το 1989) έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί σ΄ αυτό το ιδιότυπο ημι-αυτοβιογραφικό (όπως ο ίδιος παραδέχεται) κωμικό δράμα που παίζει με τις εμμονές της εφηβείας και του ερωτισμού. Διχασμένος ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, την ερωτική επιθυμία που μόλις εκδηλώνει την διαφορετικότητά της και την καλλιτεχνική δημιουργία, ο Υμπέρ αναζητά τους μηχανισμούς που γεννούν την ενοχή και την οικογενειακή κανονικότητα από την οποία θέλει να ξεφύγει.

Την ταινία την αγαπάς και τη μισείς ταυτόχρονα- με τον ίδιο τρόπο που ο Υμπέρ αγαπά και μισεί τη μάνα του. Εκεί που σε παρασύρει με την υπέροχη αυθάδειά της, εκεί που βλέπεις το ταλέντο αυτού του 20χρονου να λάμπει, εκεί ακριβώς διαπιστώνεις και τις υπερβολές του. Την αυταρέσκειά του, τον κομπασμό, την επιδειξιμανία του.
Κι όταν πάλι σκεφτείς ότι την γύρισε πριν καν κλείσει τα 19 του χρόνια, οφείλεις να του βγάλεις το καπέλο.

Τρία (μικρά και ανεπίσημα) βραβεία στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του φεστιβάλ Καννών κι επίσημη πρόταση του Καναδά για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.


ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ