«Η 11η Ώρα» - Λέιλα Κόνερς Πίτερσεν, Νάντια Κόνερς
Ο Λεονάρντο Ντι Κάμπριο κατέβηκε από την πλώρη του Τιτανικού και προσγειώθηκε απότομα σε έναν πλανήτη που σε λίγο καιρό δεν θα έχει πια παγόβουνα. Ο αμερικανός ηθοποιός, ο οποίος ανέλαβε την παραγωγή και ένα μέρος της συγγραφής του σεναρίου της «11ης Ώρας», εμφανίζεται σε κάποια σημεία του ντοκιμαντέρ ως οικολόγος-ιεροκήρυκας.
Η «11η Ώρα» μοιάζει περισσότερο ως μια διάλεξη μιάμισης ώρας στην οποία μιλάνε δεκάδες επιστήμονες για την καταστροφή του περιβάλλοντος, παρά σαν μια ολοκληρωμένη ντοκιμαντερίστικη πρόταση. Εμβόλιμες εικόνες από φυσικές καταστροφές προσπαθούν να σοκάρουν και να αφυπνίσουν το θεατή σε σχέση με την ύστατη στιγμή που ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη.
Όμως, το ντοκιμαντέρ αποφεύγει να φτάσει στο κέντρο του προβλήματος, να εντοπίσει τις πρωταρχικές ευθύνες και να συγκροτήσει μια αλληλουχία επιχειρημάτων τα οποία θα οδηγήσουν σε άμεσες και απτές λύσεις.
Οι post-rock πινελιές των Sigur Ros και των Mogwai πάνω στις εικόνες της οικολογικής καταστροφής είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει το φιλμ. Η εμφάνιση του Γκορμπατσόφ ως περιβαντολλογικός μεσσίας θα μείνει αυστηρά ασχολίαστη.
«Το Ορφανοτροφείο» - Χουάν Αντόνιο Μπαγίονα
Θαρρείς ότι αρκεί και μόνο να φυσήξει μερικά μέτρα σελιλόιντ ο Γκιγίερμο Ντελ Τόρο για να βγει ένα άρτιο κινηματογραφικό δημιούργημα. Αυτή τη φορά στο ρόλο του παραγωγού της ταινίας, μεταδίδει λίγη από την αύρα του «The Devil's Backbone» στην πρώτη δουλειά του νεαρού Καταλανού Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα.
Η Λάουρα επιστρέφει στο Ορφανοτροφείο στο οποίο μεγάλωσε μαζί με τον άντρα της και το υιοθετημένο παιδί της, Σιμόν. Το παιδί μιλά συνέχεια για τους φανταστικούς του φίλους, οι οποίοι αποτελούν και τη μοναδική παρέα του. Όταν ο Σιμόν εξαφανίζεται με έναν περίεργο τρόπο, η θετή του μητέρα προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρει τα χαμένα ίχνη του.
Ο Μπαγιόνα «προδίδει» την ταυτότητα των ηρώων του σταδιακά δημιουργώντας μια συνεχώς αυξανόμενη μυστηριακή ατμόσφαιρα. Η κάμερα ακολουθώντας την Λάουρα και μαζί την συναισθηματική φόρτιση που κουβαλά από τα παιδικά της χρόνια στο Ορφανοτροφείο, αρχίζει να αλλοιώνει τη κεκτημένη γνώση του θεατή για το τι είναι μεταφυσικό και τι όχι. Μέσα από το παιχνίδι της ταύτισης του θεατή και της ηρωίδας, ο Μπαγιόνα καταφέρνει να παρασύρει το κοινό στο καλά φτιαγμένο ψυχολογικό παιχνίδι που έντεχνα έχει στήσει.
Το «Ορφανοτροφείο» αποδεικνύει ότι τα πιο τρομακτικά συναισθήματα προκύπτουν από τον εγκέφαλο και όχι από τα κομμένα άκρα βασανισμένων θυμάτων.
«Η Άκρη Του Ουρανού» - Φατίχ Ακίν
Ο Φατίχ Ακίν προσφέρει για μια ακόμη φορά μια ταινία, που αναδύεται μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες και προβληματισμούς. Πάνω στην γνώριμη πλέον διαδρομή Γερμανίας - Τουρκίας παρουσιάζει τρεις αλληλένδετες ιστορίες, οι οποίες πατούν με το ένα πόδι στην Κωνσταντινούπολη και το άλλο στη Βρέμη.
Ο Νεζάτ, καθηγητής πανεπιστημίου, προβληματίζεται από την απόφαση του πατέρα του για να συζήσει με μια πόρνη. Η δολοφονία της ιερόδουλης από τον πατέρα του Νεζάτ θα οδηγήσει τον νεαρό στην Κωνσταντινούπολη όπου ψάχνει να βρει την κόρη του θύματος για να χρηματοδοτήσει τις σπουδές της. Η Αϊτέν (κόρη της πόρνης) όμως θα ακολουθήσει αντίθετη πορεία και θα φύγει από την Τουρκία, διωκόμενη από το καθεστώς για την πολίτικη της δράση. Εκεί θα γνωρίσει την Λότε, μια γερμανίδα φοιτήτρια, η οποία ψάχνει να βρει έναν σκοπό στην ζωή της. Η σύλληψη και η απέλαση της Αϊτεν πίσω στην Τουρκία, θα οδηγήσει την Λότε στην απόφαση να ακολουθήσει την Τουρκάλα φίλη της και να την βοηθήσει με κάθε τρόπο.
Ο Ακίν επικεντρώνεται στο παιχνίδι της μοίρας και το πώς μερικά τυχαία περιστατικά οδηγούν την ανθρώπινη ύπαρξη στην απελπισία, στο θάνατο, στην αγάπη... Ο συντηρητισμός των Τούρκων μεταναστών, η πολιτική κατάσταση στην γείτονα χώρα και οι πάντα δοκιμαζόμενες οικογενειακές σχέσεις αποκρυσταλλώνονται σε διαπροσωπικές σχέσεις που κινούνται από αντικρουόμενα συναισθήματα. Ο φακός του Ακίν απλός και άμεσος φτάνει στην καρδιά των προβλημάτων. Αν μπορείς να κατηγορήσεις για κάτι τον Φατίχ Ακίν αυτό είναι μόνο για την θεματική του ανακύκλωση... για τίποτα άλλο.
Γιάγκος Αντιοχος
