Κάπου στο μέσο της ταινίας, ένας από τους πολλούς ήρωες του Ρόι Αντερσον σπάει τους τέσσερις τοίχους των προκάτ σκηνικών στους οποίους βρίσκεται ηθελημένα παγιδευμένο το σύμπαν του «Εσείς οι Ζωντανοί» για να διηγηθεί στην κάμερα έναν εφιάλτη που είδε το προηγούμενο βράδι.
Βρισκόταν, λέει, σε ένα επίσημο δείπνο και προσπαθώντας να καταπλήξει τους παρευρισκόμενους τράβηξε το τραπεζομάντιλο από το τραπέζι για να αποδείξει πως δεν θα σπάσει τίποτα, καταστρέφοντας τελικά περισσότερα από ένα πολύτιμα πράγματα και καταλήγοντας κατηγορούμενος στο δικαστήριο για φθορά ξένης ιδιοκτησίας. Λίγα λεπτά αργότερα το όνειρο αυτό θα ζωντανέψει μπροστά στα μάτια μας. Λέξεις κλειδιά για το σινεμά του Ροι Αντερσον, το «όνειρο» και η «αναπαράσταση» του διατρέχουν κάθε μία από αυτές τις βινιέτες ζωής που εξ ολοκλήρου κατασκευασμένες σε στούντιο παραδίδουν μία από τις πιο πρωτότυπες και βαρυσήμαντες παραβολές πάνω στην πραγματικότητα και την αντανάκλαση της. Όχι μόνο γιατί οι ήρωες του Αντερσον θα μπορούσαν να είναι ο οποιοσδήποτε (ο κάτοικος του πάνω ορόφου που κάνει θόρυβο, το κορίτσι που ερωτεύτηκε έναν rock 'n' roll στάρ, η γυναίκα που επιστρέφει συνεχώς στη σχέση από την οποία θέλει να απαλλαγεί...). Ούτε γιατί οι καταστάσεις που εκτυλίσσονται θα μπορούσαν να είναι απλά σκηνές που μία κρυφή κάμερα «έπιασε» σε μία επιδρομή της σε ένα μπαρ, σε ένα πάρκο ή στην ασφάλεια των τεσσάρων τοίχων ενός διαμερίσματος.
Αν το «Εσείς οι Ζωντανοί» αφηγείται με τον πιο ευφάνταστο και τελικά διασκεδαστικό τρόπο την περιπέτεια της ζωής, αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο ο Αντερσον παρατηρεί το ανεξερεύνητο (ακόμη) αντικείμενο της «ανθρώπινης συμπεριφοράς»: με τον άναρχο σουρεαλισμό του Λουίς Μπουνιουέλ, την αυτιστική χορογραφία του Ζακ Τατί, τον μαγικό ρεαλισμό του Ντε Σίκα, ταυτόχρονα διασκεδαστικά αλλά και μελαγχολικά, διεισδυτικά αλλά ταυτόχρονα διακριτικά. Και κυρίως με έναν ουμανισμό που καταλήγει να μεταμορφώνει ένα σύμπαν σκηνοθετημένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια σε κάτι ολοκληρωτικά αυθόρμητο. Σαν ένα παραμορφωμένο αλλά στην ουσία του ατόφιο κομμάτι ζωής. Που μπορεί και να το ονειρεύτηκες.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ
