Οχι τυχαία, αυτές οι «υποσχέσεις» ξεκινούν με το κόψιμο ενός λαιμού. Ο Κρόνενμπεργκ δεν κινηματογραφεί απλά έναν φόνο. Εναν θάνατο. Μας κάνει μάρτυρες της ακύρωσης ενός ανθρώπινου πλάσματος. Με τις λεωφόρους που μεταφέρουν αέρα στα πνευμόνια, τροφή στο στομάχι, αίμα στον εγκέφαλο και τις φωνητικές χορδές που κάνουν τις σκέψεις του λόγια, βίαια διχοτομημένες, ο άντρας στην καρέκλα του κουρείου δεν είναι πλέον πάρα ένα κομμάτι κρέας: έτοιμο να γδαρθεί από την ταυτότητά του, να πακεταριστεί και ως τίμημα μιας προδοσίας.
Σαν σημαδεμένο χαρτονόμισμα.
Σε παράλληλο μοντάζ, μια νεαρή, έγκυος γυναίκα που αιμορραγεί, ζητά, με σπαστά αγγλικά, απεγνωσμένα βοήθεια. Θα μείνει ζωντανή μέχρι να γεννήσει την κόρη της. Οπως όμως σύντομα συνειδητοποιούμε, ο δικός της θάνατος - βίαιη ακύρωση έχει επέλθει πιο πριν. Οταν ακόμα ανέπνεε... Το αίμα που τώρα εγκαταλείπει άτακτα το σώμα της είναι πηχτό και σκούρο. Σαν του άντρα στην καρέκλα του κουρείου. Λασπωμένο θαρρείς. Μολυσμένο. Από το φορτωμένο όνειρα και ελπίδες ευτυχίας σύγχρονο Λονδίνο - την αντίστοιχη της Νέας Υόρκης, παγκοσμιοποιημένης, ευρωπαϊκής μητρόπολης.
Με αφορμή ένα άκρως επίκαιρο θέμα (τη σεξουαλική υποδούλωση γυναικών από τις οικονομικά ρημαγμένες, πρώην σοβιετικές χώρες, στα καθωσπρέπει σαλόνια της Δύσης) ο Καναδός ανατόμος του σώματος (ως μοναδικής διόδου προς τη ψυχή), φτιάχνει μια ύπουλα μειλίχια αλληγορία για την πανταχού παρούσα, αν και αθόρυβη, βία - ανομολόγητη καταγωγή και ανεπιθύμητη Ιθάκη όλων όσοι παραμένουμε, συνειδητά ή μη, παγιδευμένοι στις φρούδες υποσχέσεις του χρήματος και της εξουσίας. Ταυτόχρονα, λιγότερο διφορούμενος από «Το Τέλος Της Βίας», αλλά εξίσου αμέτοχος στα ηθικά διλήμματα που ανακινεί, ξεθάβει τις απρόοπτες μαφιόζικες ρίζες της ανθρώπινης φύσης. Οχι τυχαία, λίγο πριν το τέλος, ένας άλλος άντρας αναμετράται με τον θάνατο, κουβαλώντας τα βαρυσήμαντα τατουάζ του.
Μόνο. Ως σημαδεμένο, ανεπιθύμητο χαρτονόμισμα - πληρωμή μιας άλλης προδοσίας. Ολόγυμνος. Απροστάτευτος από τα εφόδια επιβίωσης του πολιτισμού του. Ατόφιο ανθρώπινο πλάσμα. Που αντιστέκεται στην ακύρωση. Γιατί γνωρίζει πως «δεν μπορεί να γίνει βασιλιάς, αν κάποιος άλλος κάθεται στον θρόνο»...
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
