Θαρρείς πως κάθε δημιούργημα του καναδού Πολ Χάγκις κρύβει στο DNA του, μια υποψηφιότητα για Όσκαρ... Ο ισχυρισμός αυτός στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν προσδίδει μια αρνητική χροιά στην «Κοιλάδα Του Ηλά». Ο Χάγκις έκτος από τη συγγραφική του δεινότητα η οποία είναι δεδομένη («Million Dollar Baby»), διαθέτει και μια καλλιτεχνική οξυδέρκεια, η οποία τον οδηγεί σε άρτια κινηματογραφικά δημιουργήματα («Crash»).
Ο Καναδός σκηνοθέτης-σεναριογράφος «μιλάει» μέσα από τα έργα του, σε μια ιδιότυπη φιλμική γλώσσα. Στον κόσμο του Χάγκις τα πάντα είναι προσωπικά. Ο ρατσισμός, η εκμετάλλευση, η αδικία, ο πόλεμος... Τα πάντα μεταφράζονται αρχικά σε προσωπικές ιστορίες που ξεδιπλώνουν σίγα-σιγά τις κοινωνικές τους προεκτάσεις. Συνεπώς, είναι απόλυτα φυσιολογικό ότι στην «Κοιλάδα Του Ηλά» η αφήγηση ξεκινά με μια πραγματική ιστορία εξαφάνισης ενός Αμερικάνου στρατιώτη, μετά από την επιστροφή του από το Ιράκ. Ο πατέρας (Τόμι Λι Τζόουνς) προσπαθεί να βρει τα ίχνη του γιου του, βοηθούμενος από μια γυναίκα ντετέκτιβ (Σαρλίζ Θερόν). Ο Χανκ Ντίρφιλντ με την έρευνα του, πατάει πάνω στα επίπονα «φρέσκα» τραύματα της αμερικανικής κοινωνίας. Ο πόλεμος του Ιράκ δίχασε μια ολόκληρη χώρα, θέτοντας στους κατοίκους της το εκβιαστικό δίλημμα «πατριώτης» ή «προδότης».
Ο Χανκ μέσα από την προσωπική του ιστορία, βλέπει τον πατριωτισμό του να βάλλεται από τις ρεαλιστικές προεκτάσεις ενός άδικου πόλεμου. Το πιο σημαντικό κατόρθωμα του Χάγκις στην «Κοιλάδα του Ήλα» είναι ότι καταφέρνει να περάσει στο φιλμ του με το πιο άμεσο τρόπο, τις έντονες αμφιβολίες που προβληματίζουν τους προοδευτικούς κύκλους των Η.Π.Α. σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ. Παράλληλα, ο Τόμι Λι Τζόουνς αποδεικνύει ότι είναι ένας από του πιο ποιοτικούς αμερικάνους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή, αποδίδοντας τον τραγικό πατέρα με αριστοτεχνικό τρόπο...
ΓΙΑΓΚΟΣ ΑΝΤΙΟΧΟΣ
