Ο Γκάρι είναι από τους ανθρώπους που έφτασαν στην ακμή τους σε νεαρή ηλικία και τώρα ζει τη γλυκιά παρακμή, μέσα σε μια τυπική μικροαστική νόρμα. Δεν κατάφερε ποτέ να συμβιβαστεί με το γεγονός, ότι το μουσικό του συγκρότημα διαλύθηκε και αυτός πλέον αναγκάζεται να γράφει μουσικά θέματα για διαφημίσεις... Η μόνη του διέξοδος είναι τα όνειρα και για την ακρίβεια, ο «παράνομος» δεσμός του με μια γυναικεία οπτασία (Πενέλοπε Κρουζ), η οποία αποτελεί τη «γλυκεία» νυχτερινή συντροφιά του. Η εμμονή του Γκάρι για την πλήρη απόλαυση μιας δεύτερης φαντασιακής ζωής, θα τον οδηγήσει στην πραγματικότητα, στη δική του συναισθηματική απομόνωση.
Ο ονειρικός κόσμος του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη ξεφεύγει από τη συνήθης εφιαλτικές παραπομπές του Ντέιβιντ Λιντς. Το υποσυνείδητο του πρωταγωνιστή δεν ταξιδεύει σε σκοτεινά μονοπάτια, αλλά σε ρομαντικές διαδρομές... Οι εικόνες των ονείρων παραμένουν «ζωντανές» και ευφάνταστες. Επιπρόσθετα, το «δυνατό» καστ της ταινίας, συνδράμει ουσιαστικά στη γενικότερη εικόνα της ταινίας. Ο Μάρτιν Φρίμαν ερμηνεύει σε ικανοποιητικό βαθμό τον φλεγματικό Άγγλο που προσπαθεί να επιβιώσει στη Νέα Υόρκη, κουβαλώντας τις ενοχλητικές νευρώσεις του. Ο Σάιμον Πεγκ και ο Ντάνι Ντε Βίτο διατηρούνται και αυτοί σε πολύ καλά ερμηνευτικά επίπεδα, εμφανιζόμενοι σε μικρούς αλλά ουσιαστικούς ρόλους. Αντίθετα, οι δύο κύριες γυναικείες ερμηνείες, δηλαδή της Γκουίνεθ Πάλτροου (αδελφής του σκηνοθέτη) και της Πενέλοπε Κρουζ αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων. Ειδικότερα, η Γκουίνεθ παραμένει προσκολλημένη καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας σε μια επίπεδη νωχελικότητα που προέρχεται περισσότερο από καλλιτεχνική αμηχανία και λιγότερο από ερμηνευτική άποψη...
Το φιλμ του Πάλτροου πάντως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «ονειρικό». Η ψευδό-ντοκιμαντερίστικη αρχή του, αποτελεί ένα ασύνδετο κρίκο στην αφηγηματική δομή της ταινίας. Επιπλέον, η πλοκή σε αρκετά σημεία παραμένει κουραστικά αργή, δημιουργώντας κενά και ασάφειες στην αφήγηση. Πάντως, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την δημιουργική φλέβα του αδελφού Πάλτροου. Με ένα καλύτερο σενάριο ίσως να πραγματοποιούσε ένα πιο ενδιαφέρον ντεμπούτο...
ΓΙΑΓΚΟΣ ΑΝΤΙΟΧΟΣ
[email protected]
