Οσο λιγότερα γνωρίζει κανείς γι αυτό το ανέλπιστα ενδιαφέρον ντεμπούτο από τη Γεωργία πριν το δει, τόσο το καλύτερο. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά είναι πως το 13 αποτελεί ένα μεφιστοφελικό κλείσιμο του ματιού. Ο νεαρός πρωταγωνιστής του λοξοδρομεί από τη νωχελική καθημερινότητά του σε κάτι αποτρόπαιο και τερατώδες. Στη διάρκεια μιας οδυνηρής νύχτας, ο Σεμπαστιάν θα ανταλλάξει την αθωότητά του με ένα μοιραίο βλέμμα στην ανθρώπινη άβυσσο. Η επίγεια κόλαση που θα αντικρίσει δεν θα μοιάζει σε τίποτα με την απλή, μικροαστική ανατροφή που τον περιέφραξε μέχρι τώρα μακριά από τους εφιάλτες αυτού του κόσμου. Κι ένα τραυματικό άλμα θα σημάνει το οριστικό πέρασμά του στην αδίστακτη χώρα των ενηλίκων.

Η ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Μπαμπλουάνι επιχειρεί μια παραβολή πάνω στα περίεργα παιχνίδια της μοίρας, την τρωτότητα και την ασημαντότητα της ανθρώπινης ζωής, τη βάναυση πραγματικότητα και τη βεβαιότητα του θανάτου, έτσι βαριά όπως αναπνέει συνεχώς στον σβέρκο μας. Οι υπαρξιακοί τριγμοί που ηχούν από το σενάριο του ταλαντούχου 27χρονου ανταποκρίνονται ευθύς σε μια ψυχολογική ένταση κάποτε δυσβάσταχτη. Το ταλέντο του στην αφήγηση επικεντρώνεται σε μια πλοκή επείγουσα και απογυμνωμένη, σε χαρακτήρες για τους οποίους δεν ξέρεις παρά μόνο όσα τα δικά σου μάτια σε αφήνουν να κρίνεις. Η σκηνοθετική ικανότητά του πιστοποιείται μέσα από ένα ισχυρό εικονογραφικό στιλ, όπου η φωτογραφία βυθίζεται σε εξπρεσιονιστικά φώτα και σκιές, η κάμερα συλλαμβάνει ιδρωμένα πρόσωπα και πανικόβλητα βλέμματα σε ασφυκτικά κοντινά και η ατμόσφαιρα εντείνει το αίσθημα της απειλής. Στο μέσο όλων αυτών, ο νεαρός ήρωας θα βρεθεί μέτοχος ενός ανατριχιαστικού τελετουργικού που θα του αποκαλύψει γρήγορα ότι δεν υπάρχει τίποτε καθησυχαστικό, φωτεινό ή λυτρωτικό σε έναν κόσμο φτιαγμένο και προορισμένο για τον πόνο. Μια τέτοια πεποίθηση νοτίζει μέχρι το κόκαλο τα μονόχρωμα πλάνα αυτού του πεσιμιστικού θρίλερ.

ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ