Της μόδας ο Κερτ Ράσελ; Με την συμμετοχή του στο «Death Proof» του Κουέντιν Ταραντίνο, ο 56χρονος ηθοποιός βλέπει το όνομά του να προβάλλεται στα media πιο πολύ από ποτέ. Λογικό επακόλουθο, από την στιγμή που ο γνωστός για το εμπνευσμένα εκκεντρικό κάστινγκ στις ταινίες του Ταραντίνο αποφάσισε να δώσει στον Ράσελ τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο καινούριο του άκρως σινεφιλικό πόνημα. Τζον Τραβόλτα, Παμ Γκριρ, Ντέιβιντ Καραντάιν... Το όνομα του Κερτ Ράσελ μπορεί κάλλιστα να μπει στην λίστα των ηθοποιών που «αναγεννιούνται» από το άγγιγμα του τρομερού παιδιού του Χόλιγουντ.
Κατά την διάρκεια της καριέρας του ο Κερτ Φόγκελ Ράσελ έχει δει τον εαυτό του να κινείται μεταξύ της στάμπας του action hero και της cult φυσιογνωμίας. Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στο Χόλιγουντ από πιτσιρικάς, με έναν μικρό ρόλο σε ταινία του «Βασιλιά της Ροκ» Έλβις και την συμμετοχή του σε ένα τηλεοπτικό γουέστερν στο πλάι του Τσαρλς Μπρόνσον. Στην συνέχεια υπέγραψε δεκαετές συμβόλαιο με την Disney, πρωταγωνιστώντας σε μια σειρά οικογενειακών ταινιών. Εγκατέλειψε για μερικά χρόνια την ηθοποιία, κυνηγώντας μια καριέρα στον χώρο του επαγγελματικού μπέιζμπολ, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός τον «ανάγκασε» να επιστρέψει στις ταινίες.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο Κερτ Ράσελ γνωρίζει το άτομο που έμελλε να σημαδέψει την κινηματογραφική του καριέρα. Ο Τζον Κάρπεντερ παίρνει υπό την προστασία του τον Αμερικανό ηθοποιό και συνεργάζονται σε μια σειρά ταινιών που σήμερα φέρουν την ταμπέλα του cult. Κατά κάποιον τρόπο, ο Ράσελ έγινε για τον Κάρπεντερ ότι ήταν ο Κλιντ Ίστγουντ για τον Ντον Σίγκελ και τον Σέρτζιο Λεόνε. Ο λακωνικός, σκληρός και outsider αντιήρωας κάνει την εμφάνισή του σε τρεις συνεχόμενες δημιουργίες του Κάρπεντερ στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘80. Ο Σνέικ Πλίσκεν, κεντρικός χαρακτήρας του «Απόδραση Από Την Νέα Υόρκη», κουβαλάει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά και ο Κερτ Ράσελ με την «τσαμπουκαλεμένη» και cool ερμηνεία του καταφέρνει να κάνει τον ήρωα αυτού του φουτουριστικού «γουέστερν» κλασσικό. Ο Ράσελ επαναλαμβάνει έναν αντίστοιχο ρόλο στην κλειστοφοβική ταινία τρόμου «Απειλή» (ριμέικ του «The Thing» του 1951), φιλμ που επιδεικνύει τα πιο ευφάνταστα εφέ (με έντονο το splatter στοιχείο) που έχουμε δει στην προ-CGI εποχή.
Σκηνοθέτης και ηθοποιός κλείνουν (προσωρινά) την συνεργασία τους με την κωμική περιπέτεια φαντασίας «Χαμός Στην Τσαϊνατάουν», όπου είναι φανερή η προσπάθεια να προσεγγίσουν το μοντέλο του αντισυμβατικού ήρωα από την σκοπιά μιας παρωδιακής διάθεσης. Οι ταινίες αυτές δεν είχαν την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία, αλλά με το πέρασμα του χρόνου αναγνωρίστηκαν από το σινεφίλ κοινό, κυρίως λόγω της b-movie αισθητικής και της αντισυμβατικής «συμπεριφοράς» που τις χαρακτήριζε. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στον Κερτ Ράσελ, ο οποίος από τότε δεν μπόρεσε να βρει την θέση του στην αμερικάνικη κινηματογραφική βιομηχανία. Η σχέση του με την Γκόλντι Χον τον οδήγησε σε μερικές αφελείς και ανόητες κωμωδίες, ενώ στην πορεία τον βρίσκουμε να ελίσσεται ανάμεσα σε φιλόδοξα αλλά συνήθως αποτυχημένα blockbuster ( «Stargate», «Tάνγκο Και Κας», «Soldier», «Poseidon») και σε κάπως πιο δραματικούς ρόλους ( «Η Εξαφάνιση Της Κάρεν Σίλκγουντ», «Κύματα Φωτιάς», «Miracle»). Μέσα στα επόμενα χρόνια, οι πιο αξιοσημείωτες παρουσίες του είναι στο γουέστερν «Μονομαχία Στον Πράσινο Βάλτο», όπου υποδύεται τον θρυλικό Γουάιατ Ερπ -σε μια αξιοπρεπέστατη μεταφορά της διάσημης μονομαχίας στο O.K Corral - και στο «Dark Blue» του Ρον Σέλτον. Επανήλθε επίσης στον ρόλο του Σνέικ Πλίσκεν με την «Aπόδραση Από Το Λος Άντζελες» (πάλι σε σκηνοθεσία Κάρπεντερ), σε ένα αχρείαστο σίκουελ- ρέπλικα του πρωτότυπου με έντονο ένα αταίριαστο αυτοπαρωδιακό ύφος.
Η επιλογή του Κουέντιν Ταραντίνο να δώσει τον ρόλο του παρανοϊκού Stuntman Mike στο «Death Proof» σε αυτόν τον απόκληρο του Χόλιγουντ φαντάζει απολύτως φυσιολογική. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει άλλωστε στο παρελθόν, «φαίνεται ότι έχω μια ροπή προς το να επιλέγω ταινίες που γίνονται cult favorites». Και έχει απόλυτο δίκιο...
ΝΩΝΤΑΣ ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ
