Με το είδος του buddy movie καταπιάνεται αυτή την φορά ο Γάλλος σκηνοθέτης Πατρίς Λεκόντ («Ο Εραστής Της Κομμώτριας»), δημιουργός ταινιών που αφορούν κυρίως τις σχέσεις ετερόκλητων και διαφορετικών χαρακτήρων. Στον «Κολλητό Μου», ο Λεκόντ συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, βάζοντας τον εγωκεντρικό και πετυχημένο αντικέρ Φρανσουά (Ντανιέλ Οτέιγ) απέναντι στον φιλικό και πολυλογά οδηγό ταξί Μπρουνό. Η πλοκή του φιλμ ξεδιπλώνεται μέσω του ευρήματος ενός στοιχήματος που βάζει ο Φρανσουά με μια συνεργάτιδά του, για να αποδείξει ότι μπορεί να βρει έναν πραγματικό φίλο μέσα σε δέκα μέρες. Ο Φρανσουά αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανθρώπου που νομίζει ότι τα έχει όλα, αλλά στην πραγματικότητα συνειδητοποιεί ότι δεν έχει τίποτα.

Περικυκλωμένος από το μεγαλοαστικό περιβάλλον του, περιτριγυρίζεται από «γνωστούς» και περιστασιακούς φίλους, έχοντας τυπικές σχέσεις ακόμα και με την ίδια του την κόρη. Από την άλλη πλευρά, ο Μπρουνό αποτελεί την φαινομενικά αντίθετη όψη του ίδιου νομίσματος, κοινωνικός, φιλικός, αλλά τελικά εξίσου αποξενωμένος (ο ίδιος δηλώνει χαρακτηριστικά «το να είσαι φιλικός με όλους είναι σαν να μην έχεις κανέναν αληθινό φίλο»). Η τυχαία συνάντησή τους δίνει έναυσμα στο Λεκόντ να κάνει μια εξέταση της έννοιας της αντρικής φιλίας με την σήμα-κατατεθέν ανάλαφρη σοβαρότητα που χαρακτηρίζει τα περισσότερα φιλμ του. Αποσπώντας εξαιρετικές ερμηνείες από το σύνολο του καστ (εξαιρετικός για άλλη μια φορά ο Οτέιγ), ο σκηνοθέτης αποφεύγει την παγίδα της «ελαφριάς» τηλεοπτικής κωμωδίας και του εύκολου συναισθηματισμού, παραδίδοντας τελικά μια συναισθηματική δραματική κομεντί με μια μικρή δόση θλίψης, η οποία στέκεται επάξια δίπλα στην υπόλοιπη φιλμογραφία του. Και κάτι ακόμα... Δεν βλέπουμε μακριά την περίπτωση του αμερικάνικου ριμέικ.

ΝΩΝΤΑΣ ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ