ΚΕΙΜΕΝΟ: ΡΟΜΠΥ ΕΣΚΙΕΛ
[email protected]
Του αρέσει να τρέχει, αγχωμένος και σε πίεση, σε αγώνες δρόμου ενάντια στον χρόνο. Από τη «Σκυλίσια μέρα» και το «Ψωνιστήρι» μέχρι την «Ενταση», το «Ιnsider» και το «Ιnsomnia». Ανάλογη μάχη δίνει και στο θρίλερ «88 λεπτά» στον ρόλο ενός βετεράνου αστυνόμου που έχει ακριβώς τόσο χρόνο στη διάθεσή του μέχρι να εντοπίσει τον άγνωστο που τον απειλεί με εξόντωση. Ποιος να είναι ο επίδοξος εγκληματίας;
Μέχρι να μάθουμε, ας φύγουμε από τον μύθο να πάμε στην πραγματικότητα. Ποιος είναι ο Αλφρέντο Τζέιμς Πατσίνο, που από φτωχόπαιδο του Μπρονξ κατέληξε στην ελίτ των σπουδαιότερων μορφών στην ιστορία της υποκριτικής; Και ποιες είναι οι πέντε σημαντικότερες ερμηνείες του που τον σημάδεψαν;
Γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1940 στο Νότιο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, από γονείς σικελικής καταγωγής, οι οποίοι χώρισαν όταν ήταν πιτσιρίκι. Μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του.
Αγαπημένο του χόμπι σαν παιδί ήταν να μιμείται φωνές ηθοποιών και να αναπαριστά σκηνές από ταινίες μπροστά στον καθρέφτη.
Βαριόταν αφόρητα το σχολείο, το οποίο και παράτησε 17 χρονών, πριν τελειώσει το λύκειο.
Στα πρώτα του δειλά βήματα στο θέατρο, πριν καταφέρει να εγγραφεί στο περίφημο Actors Studio το 1966, πέρασε μια μακρά περίοδο φτώχειας και ανέχειας.
Οι Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Γουόρεν Μπίτι, Τζακ Νίκολσον, Ρόμπερτ ντε Νίρο και Ράιαν Ο Νιλ ήταν μερικοί μόνο από τους ηθοποιούς που προορίζονταν για τον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε στον «Νονό». Επιμένοντας στην επιλογή του Πατσίνο, που μέχρι τότε είχε εμφανιστεί μονάχα σε δύο ταινίες («Μe, Νatalie» το 1969 και «Πανικός στο Νιντλ Παρκ» το 1971), ο Φράνσις Φορντ Κόπολα έκαμψε τις αντιρρήσεις των παραγωγών. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν με τον Πατσίνο σε μόνιμο καθεστώς φόβου μήπως ανά πάσα στιγμή απολυθεί.
Δεν είναι όμως λίγοι και οι ρόλοι που ο Πατσίνο έχει έκτοτε απορρίψει - από αυτόν του Χαν Σόλο στον πρώτο «Πόλεμο των άστρων» (που πήγε στον Χάρισον Φορντ) μέχρι τον πρωταγωνιστικό στο «Ρretty Woman» που υποδύθηκε τελικά ο Ρίτσαρντ Γκιρ.
Το 1985, οι «Επαναστάτες» του Χιου Χάντσον σηματοδοτούν τη χειρότερη εμπειρία της καριέρας του. Αρρωσταίνει με πνευμονία στα πολυτάραχα γυρίσματα, ενώ η ταινία αποτυγχάνει παταγωδώς καλλιτεχνικά και εισπρακτικά. n Πρώην φανατικός καπνιστής -2 πακέτα ημερησίως- έκοψε τη συνήθεια το 1994 για να προστατέψει τη φωνή του.
Λάτρης της όπερας και του Γουίλιαμ Σαίξπηρ (στον οποίο άλλωστε είναι αφιερωμένο και το ντοκιμαντέρ του «Αναζητώντας τον Ριχάρδο» το 1996). Αγαπημένη του ηθοποιός είναι η Τζούλι Κρίστι, με την οποία ποτέ μέχρι σήμερα δεν αξιώθηκε να παίξει.
Εργένης εκ πεποιθήσεως, δεν παντρεύτηκε ποτέ. Εχει τρία παιδιά, μια 18χρονη τώρα κόρη με την καθηγήτρια υποκριτικής Τζαν Τάραντ, και δύο 5χρονα δίδυμα με την ηθοποιό Μπέβερλι Ντ Αντζελο.
Το 1990, ζήτησε 7 εκατομμύρια δολάρια για να επιστρέψει στον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε στο «Νονός μέρος ΙΙΙ». Ο Κόπολα εξοργίστηκε σε τέτοιο βαθμό που απείλησε πως θα αλλάξει στο σενάριο και θα ξεκινήσει την πλοκή με την... κηδεία του Μάικλ κάτι που έκανε τον Πατσίνο να συμβιβαστεί με 5 εκατομμύρια.
«Ο Νονός» (1972) Δεν ήταν απλώς η σκηνοθεσία του Κόπολα αλλά κυρίως το διαπεραστικό βλέμμα και ο άριστα ελεγχόμενος λόγος που έκαναν τον Μάικλ Κορλεόνε μια φιγούρα εμβληματική του κινηματογραφικού γκανγκστερικού έπους. Σχεδόν άσημος τότε, κερδίζει την πρώτη του υποψηφιότητα για Οσκαρ, και επαναλαμβάνει δριμύτερος τον άθλο δύο χρόνια μετά στο «Νονός μέρος ΙΙ».
«Σκυλίσια μέρα» (1975)
Ο Πατσίνο δίνει σάρκα και οστά στον ορισμό της απόγνωσης υποδυόμενος μοναδικά έναν κατ ανάγκην ληστή τράπεζας. Σκηνοθέτης ο Σίντνεϊ Λιούμετ, συμπρωταγωνιστής του ο παιδικός του φίλος Τζον Καζόλε, που υπέκυψε στον καρκίνο τρία χρόνια μετά.
«Αρωμα γυναίκας» (1992)
Το 2,5ωρο μελόδραμα του Μάρτιν Μπρεστ πιθανότατα δεν θα είχε χαραχτεί στη μνήμη αν δεν ήταν για την σπινθηροβόλα σύνθεση του Πατσίνο, που όχι μόνο πέρασε στην ιστορία ως ο πιο ατίθασος και ηδονιστής... τυφλός του σινεμά αλλά και επανέφερε το ταγκό στη μόδα! Πρώτο βραβείο Οσκαρ μετά 7 υποψηφιότητες, σε μια χρονιά που είχε επίσης προταθεί για β ρόλο με το «Οικόπεδο με θέα» του Τζέιμς Φόλεϊ.
«Υπόθεση Καρλίτο» (1993)
Στη δεύτερη συνεργασία του με τον Μπράιαν Ντε Πάλμα μετά τον «Σημαδεμένο» κατακτά με ωριμότητα και σθένος το είδος που λίγο έως πολύ τον απείλησε με τυποποίηση. Ενα μάθημα ηθοποιίας.
«Ο Σημαδεμένος» (1983)
Ευάλωτος και αλύπητος μαζί, γνωστός και συνάμα παρανοϊκός, μετρημένος μέσα στα άκρα και την υπερβολή του. Οπως και νάναι, αξέχαστος στον ρόλο του Κουβανού γκάνγκστερ Τόνι Μοντάνα.
