Ολο και ωριμότερος, όλο και πιο πολύτιμος ο Κλιντ Ιστγουντ χρόνο με το χρόνο. Σαν το φίνο κρασί. Στα 75 του χρόνια διανύει μια περίοδο ακμής τόσο αναπάντεχη, ώστε θα έστελνε ακόμα και τον γιατρό του... πίσω στα θρανία. Κι αυτό μόλις έναν χρόνο μετά τo Σκοτεινό Ποτάμι, που πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν ως το αριστούργημά του μαζί με τους Ασυγχώρητους. Αμέσως μετά, όμως, το Million Dollar Baby ξεπρόβαλε απροειδοποίητα ως αριστούργημα εις το τετράγωνο- σωστότερα, ως μία από τις σπουδαιότερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών σε επίπεδο ουρανού και γης! Ενας σπαραχτικός ύμνος στη φιλία, μια βραδύκαυστη ανατροπή της κατά κόσμον σημασίας της οικογένειας, μια καθαρή, αδέσμευτη μελέτη πάνω στην υποκειμενικότητα της πίστης και το δικαίωμα της επιλογής (η μεγαλύτερη ευτυχία του ανθρώπου, όπως πολύ σωστά θεωρεί ο φίλος και συνάδελφος Αντρέας Τύρος), ένα ανοιχτό μάθημα ήθους, εντιμότητας και αξιοπρέπειας, μια κατάθεση απολύτως πολιτική- για να μην πούμε η πιο πολιτική που έχει συντάξει ποτέ το αμερικανικό σινεμά (βέβαιοι ότι οι περισσότεροι αναγνώστες θα έχουν είτε δει την ταινία, είτε ακούσει για τον δραματουργικό ελιγμό που πραγματοποιεί ο σεναρίστας Πολ Χάγκις μισή ώρα πριν το φινάλε, ας σεβαστούμε παρ όλα αυτά τους εντελώς ανύποπτους και ας πούμε απλά πως η επίσημη θρησκεία προσγειώνεται στα ρινγκ και τρώει τα μούτρα της σε ένα νοκ άουτ που αξίζει να μπει στα highlights του αθλήματος).
Φτωχή σερβιτόρα πείθει διστακτικό ιδιοκτήτη γυμναστηρίου να την προπονήσει ως πυγμάχο, με λίγη βοήθεια από τον στενό φίλο του τελευταίου και επιστάτη του μαγαζιού.
Τίποτα δηλαδή που να μην θυμίζει δεκάδες άλλα αθλητικά φιλμ του Χόλιγουντ, τίποτα που να μην έχει λεχθεί σε τόσα άλλα μελοδράματα- ασήμαντες κουβέντες για να προχωρά η δράση, διακεκομμένες αραιά και που από λαϊκές σοφίες. Η απόσταση, όμως, από το ασήμαντο και το λαϊκό μέχρι το ανόητο και το λαϊκίστικο δεν είναι μικρή. Κι ενώ οι συνάδελφοί του τρέχουν να την καλύψουν με τις εξυπνάδες και τις υπερβολές τους, ο Ιστγουντ -κι εδώ πιστεύουμε ότι βρίσκεται το μυστικό του- βαδίζει ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση. ΚΑΤΩ από το σενάριο, ΠΙΣΩ από τους χαρακτήρες του. Κανένα βάρος στο κάδρο, κανένας εκβιασμός στην πρόζα. Απαλά, χαμηλά, ελεύθερα, ώστε οι άνθρωποι να γίνουν «κανονικοί» στην αντίληψή μας και το απλό να αποψιλωθεί ακόμα περισσότερο, ώσπου να γίνει απόλυτα διαφανές, για να ξεκινήσουμε από εκεί, αφήνοντας μετά τους τίτλους του τέλους τη σκέψη, τη σύνθεση, τα ερωτήματα. Το άκρο αντίθετο της υπερβολής. Υποβολή, και μάλιστα στο μελόδραμα. Ακούγεται οξύμωρο κι όμως είναι τέχνη, τα μυστικά της οποίας ο Ιστγουντ γνωρίζει όσο λίγοι (Γουάιλερ, Φορντ), όπως επιβεβαιώνει και τούτο το συγκλονιστικό ταξίδι του στην πεμπτουσία του αμερικανικού λαϊκού σινεμά.
if you like this...
...νοικιάστε το ΤΗΕ ΝΕΧΤ KARATE KID (1995, περιοχή 1, Columbia Tri Star Home Ent.) για να δείτε από πού ακριβώς ξεκίνησε η δις βραβευμένη με Οσκαρ Χίλαρι Σουάνκ.
...δείτε το Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ (2004, περιοχή 2, AUDIOVISUAL) και κάντε όλους τους πιθανούς συσχετισμούς- δεν θα σας πούμε, όμως, γιατί...
...ξαναδείτε το ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΔΟΣ: ΡΙΤΑ ΧΕΪΓΟΥΟΡΘ (1995, περιοχή 2, ODEON) για να εμπεδώσετε το βαθύ βλέμμα, τη δεσποτική φωνή και την ήρεμη αρχοντιά του Μόργκαν Φρίμαν.
...ανατρέξτε στο ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΙ (1992, περιοχή 2, AUDIOVISUAL) και στο ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ (2003, περιοχή 2, AUDIOVISUAL) για περισσότερο εκλεκτό Ιστγουντ.
Ο Ιστγουντ μιλάει για την ταινια
ΓΙΑ ΤΗ WARNER, ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΟ MILLION DOLLAR ΒΑΒΥ
Η Warner δεν ένιωθε σίγουρη να κάνει μια πυγμαχική ταινία, επειδή φαντάζομαι ότι δεν είναι και στα πολύ καλά της αυτό τον καιρό. Αλλά τους είπα «αυτή, στη δική μου αντίληψη, δεν είναι μια πυγμαχική ταινία. Είναι μια ταινία για πολλά άλλα πράγματα. Είναι μια ιστορία αγάπης, ελπίδας και ονείρων. Αλλά συμβαίνει να διαδραματίζεται στον κόσμο του μποξ». Αρνήθηκαν. Ισως να είχαν ενδιαφερθεί περισσότερο αν τους έλεγα ότι θέλω να κάνω ένα ακόμα σίκουελ του DIRTY HARRY, ας πούμε.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΦΝΙΚΗ ΑΚΜΗ ΤΟΥ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΚΡΑ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ 60 ΤΑΙΝΙΩΝ
Πολλοί φαίνεται ότι ξαφνιάστηκαν. Τις προάλλες, ένας ονομαστός σκηνοθέτης, ο πιο ονομαστός θα έλεγα (σ.σ. ήταν ο Στίβεν Σπίλμπεργκ), μου είπε: «προσφέρεις μεγάλη ελπίδα σε όλους εμάς οι οποίοι σε ακολουθούμε τώρα που, στα 70 σου χρόνια, κάνεις την καλύτερη σου κινηματογραφική δουλειά».
ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ
Ειδικά αυτή τη στιγμή στη ζωή μου δεν κάνω καμία ταινία έχοντας στο μυαλό μου το box- office. Ισα- ίσα που ακολουθώ την ακριβώς αντίθετη λογική για να δω πόσο αντιεμπορικοί μπορούμε να γίνουμε. Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν στοχεύω στις ηλικίες των 13 με 15! Δεν ήξερα αν το ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ είχε τα φόντα να δουλέψει. Για να είμαι ειλικρινής, δυσκολεύτηκα να πείσω για τη χρηματοδότησή του. Αλλά είπα στη Warner το ίδιο ακριβώς που είπα και για το MILLION DOLLAR ΒΑΒΥ. «Δεν ξέρω αν τούτο εδώ θα σας φέρει λεφτά. Νομίζω, όμως, πως μπορώ να κάνω μια ταινία που θα είστε περήφανοι να έχετε στην ταινιοθήκη σας».
