Η ταινία είναι εμπνευσμένη από τα προσωπικά ημερολόγια του πατέρα του σκηνοθέτη, που ξεκινούν το 1948 όταν αυτός ήταν αντιστασιακός μαχητής και από τα γράμματα της μητέρας του σε μέλη της οικογένειας που είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν την χώρα μέχρι εκείνη την στιγμή. Σε συνδυασμό με τις προσωπικές αναμνήσεις του σκηνοθέτη από αυτούς και με αυτούς, η ταινία προσπαθεί να περιγράψει την καθημερινή ζωή αυτών των παλαιστινίων που παρέμειναν και στιγματίστηκαν με την ετικέτα του "Israeli-Arab" ζώντας σαν μειοψηφία στην ίδια τους την πατρίδα.


Με το γνωστό του γλυκόπικρο ύφος που αγκαλιάζει ανθρώπους και εμπειρίες σε ένα σύνολο γεμάτο ζεστασιά, ο Ελία Σουλεϊμάν (της υπέροχης "Θεϊκής Παρέμβασης" του 2002) επιστρέφει με ένα δραματουργικό κολλάζ επεισοδίων με αυτοτελείς κορυφώσεις. Συνεχίζοντας να παραπέμπει στο σινεμά του Τατί, ο συμπαθής Παλαιστίνιος δημιουργός συνεχίζει να συγκινεί καθώς φέρνει στα χείλη το χαμόγελο, και συνθέτοντας μια απόλυτα προσωπική ματιά πάνω στην ταυτότητα ενός ολόκληρου λαού. Μια μικρή κατά τόπους επανάληψη δεν αποφεύγεται πάντοτε, αλλά καθώς η ταινία πάλλεται στους ρυθμούς ενός έθνους που απελπίζεται και ανακουφίζεται, δε μπορείς παρά κι εσύ να κρατήσεις ένα κομμάτι τους μέσα σου.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ