Κρατώντας την κάμερα και το ενδιαφέρον της πάνω σε μια σειρά ανθρώπων που δεν είμαι σίγουρος -και που ούτε η ίδια η ταινία δικαιολογεί- πως το αξίζουν, η Νικόλ Αλεξανδροπούλου παρουσιάζει ένα ντοκιμαντέρ πάνω στον άνθρωπο που επηρέασε τους ήχους που ακούμε σήμερα στην Ελλάδα περισσότερο ίσως από κάθε άλλον.


Ο Γιάννης Πετρίδης, θρυλικός ραδιοφωνικός παραγωγός και κύριος "Ποπ+Ροκ", μας ξεναγεί σε ένα οδοιπορικό στη ζωή του και στις επιρροές του. Ή μάλλον αυτό θα θέλαμε αληθινά να έχει συμβεί, αντί να ακολουθούμε τα συγχυσμένα βήματα ενός δημιουργικά αβέβαιου ντοκιμαντέρ καθώς διαγράφει την πορεία του μέσα από μια παράλληλη εξιστόρηση της διαδρομής του ροκ και της κοινωνίας που το γαλούχησε.


Το αποτέλεσμα είναι να μη βρίσκει στόχο πουθενά, και το ενδιαφέρον να περιορίζεται στον ίδιο τον Πετρίδη, από το στόμα του οποίου κρεμόμαστε κάθε φορά που μοιράζεται κάτι δικό του μαζί μας, ακόμα και σε στιγμές που μοιάζει σαν καλεσμένος στο ίδιο το ντοκιμαντέρ της ζωής του.


Σαφέστατα του άξιζε κάτι μεγαλύτερο, αλλά είναι τέτοιο το ειδικό του βάρος και η επιρροή του πάνω σε κάθε άνθρωπο που αγαπά τη μουσική, ώστε το όποιο τελικό αποτέλεσμα θα ήταν αδύνατον να μην παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, κουβαλώντας ταυτόχρονα πάνω του τη στάμπα του must-see.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ