Ψυχίατρος προσπαθεί να αποτρέψει νεαρό ασθενή με την ικανότητα να κάνει δυσοίωνες προβλέψεις από το να αυτοκτονήσει.

Υπάρχουν συγγραφικές ραδιουργίες που έρχονται να λύσουν δεξιοτεχνικά ακόμη και τα πιο δαιδαλώδη σεναριακά αινίγματα. Υπάρχουν, όμως, και παραπλανητικοί φιλμικοί λαβύρινθοι που αφήνουν τον θεατή να διανύει τις ίδιες αδιέξοδες πορείες ξανά και ξανά. Αυτή είναι η περίπτωση του υπερφίαλου Stay, ενός γρίφου επιδειξιομανούς σκηνοθεσίας που επικαλείται οποιοδήποτε τέχνασμα και εφέ μπορεί, προκειμένου να καλύψει ένα σύννεφο από ασάφειες και υπεκφυγές που αφήνει στο πέρασμά του ένα αυτάρεσκο, αλλά όχι όσο έξυπνο νομίζει σενάριο. Με σκηνικό μια παραισθησιογόνo γεωγραφία της πόλης και στόχο του να πετύχει την μέγιστη αίσθηση αποπροσανατολισμού, ο σκηνοθέτης διανύει κυκλικές πορείες και επισκέπτεται επαναληπτικά μοτίβα γύρω από ένα αφηγηματικό παιχνίδι που κινείται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και ανακινεί μνήμες από το Ξύπνημα Στον Εφιάλτη. Το κάνει όμως χωρίς αίσθηση μέτρου και χωρίς την παραμικρή συναισθηματική παραχώρηση, αφήνοντας τους ήρωες να μοιάζουν σαν άψυχες κουκίδες στις παγερές γεωμετρίες των πλάνων και την πλοκή να θέτει διαρκώς ερωτήματα τα οποία είναι αμφίβολο αν μπορεί να απαντήσει. Η ταινία του μοιάζει με ένα τριπάκι που παίρνει φόρα απλώς για να βουτήξει στο απόλυτο κενό.

ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ