Ενώ εξερευνούν μια σπηλιά, έξι φίλες παγιδεύονται από μια κατολίσθηση. Η κατάσταση χειροτερεύει όταν ανακαλύπτουν ότι δεν είναι μόνες...

Οι περισσότερες κριτικές του εξωτερικού χαρακτήρισαν γενναιόδωρα την Κάθοδο ως την καλύτερη βρετανική ταινία τρόμου των τελευταίων ετών. Αν αυτό σημαίνει να πετάγεσαι από το κάθισμά, να κρατάς την ανάσα σου και να κλείνεις τα μάτια καθ όλη σχεδόν τη διάρκεια του φιλμ, τότε ναι, δεν υπερβάλλουν καθόλου. Με μια ολιγόλεπτη εισαγωγή ο Μάρσαλ συστήνει τους χαρακτήρες και το τραγικό περιστατικό που επέβαλε την επανασύνδεσή τους ένα χρόνο μετά, για να αφοσιωθεί στη συνέχεια μεθοδικά στη φρίκη που ακολουθεί. Η κατάβαση στη σπηλιά σταδιακά μετατρέπεται σε κάθοδο στην κόλαση. Μέσα σε μια ανυπόφορα κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, τραυματίζει ανεπανόρθωτα τις ισορροπίες και την εμπιστοσύνη ανάμεσα στις ηρωίδες, μέχρι να έρθει το τελικό χτύπημα με τη μορφή τυφλών, εξελιγμένων ώστε να ζουν στα έγκατα της γης ανθρωποειδών με ασυγκράτητες κανιβαλιστικές ορέξεις. Η αποκτήνωση θα έρθει ως φυσική συνέπεια της προσπάθειας για επιβίωση και δίνει άλλοθι για μερικές πραγματικά αιματηρές σκηνές που θα κάνουν ευτυχισμένους- επιτέλους!- τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του σπλάτερ. Οι υπόλοιποι θα πάρουν γερή λαχτάρα κι αυτό δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ